Χθες το πρωί το τρένο γέμισε πιτσιρίκια, φωνές και χρωματιστά σακίδια. Πρώτη μέρα στο σχολείο για τα Iταλάκια, δεύτερη για τα Eλληνάκια. Δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικές κουλτούρες, δύο διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα. Πρόσεξα όμως κατευθείαν 3 βασικά χαρακτηριστικά που παραμένουν ίδια
Περιμένοντας τον προαστιακό που θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο, το βλέμμα μου έπεσε στο συγκεκριμένο graffiti, το οποίο αφού πρώτα το φωτογράφησα, στη συνέχεια έμεινα στήλη άλατος να το κοιτάω σκεφτόμενη όλα όσα είδα και έζησα στην Αθήνα την βδομάδα
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες επιβατών και πιθανόν να φαίνεται αδύνατο να κάνεις καταμέτρηση, αλλά αν ρίξεις μια προσεκτική ματιά σ’ένα βαγόνι θα τους βρεις σίγουρα όλους μαζεμένους εκεί
Σήμερα ζήλεψα, ζήλεψα πολύ! Πάλι καλά που δεν είμαι έγκυος γιατί αν ισχύει αυτό που λένε ότι αν επιθυμήσει κάτι η λεχώνα και δεν της το δώσεις, το μωρό θα βγει σημαδεμένο, τότε το δικό μου το μωρό θα έβγαινε
Ο αέρας που αφήνουν τα τρένα όσο εσύ είσαι στην αποβάθρα είναι το κάτι άλλο! Όταν στις 7:15 περνά από μπροστά μου ένα από τα πιο γρήγορα τρένα της Ιταλίας, η Frecciarossa, αφήνει πάντα ένα ευχάριστο αεράκι που μου παίρνει
Τις τελευταίες εβδομάδες έχω συνεπιβάτη ένα σκύλο. Ανεβαίνει στο τρένο μια στάση ακριβώς μετά τη δική μου, κάθεται στο πάτωμα του πρώτου βαγονιού (είναι και αυτός όπως φαίνεται ένα Έμπειρος Επιβάτης) και υπομένει τη διαδρομή μιας ολόκληρης ώρας για να κατεβεί
Το πρώτο βαγόνι είναι κάτι σαν το πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, ανεβαίνεις και έχεις την αίσθηση ότι όλοι σε χειροκροτούν ή σε κοιτάζουν με ζήλια γιατί είσαι ο καλύτερος, ο δυνατότερος, ο γρηγορότερος!
Καλημέρα! Το όνομά μου είναι Μαρία. Γεννήθηκα στην Αθήνα από μαμά Καλαματιανή και μπαμπά Κωνσταντινουπολίτη. Επέλεξα να φύγω