Αν με διαβάζεις καιρό, θα έχεις καταλάβει πως πέρα από τις περιγραφές των ταξιδιών μου, μου αρέσει να γράφω και τις σκέψεις μου και να τις παραθέτω στο blog , χωρίς φίλτρα. Και αυτό εδώ το post ανήκει σε αυτή την κατηγορία, στις… άφιλτρες σκέψεις. Ναι, τα ταξίδια εξακολουθούν να είναι οι πρωταγωνιστές του blog  αυτού αλλά όπως το ταξίδι είναι μέρος της ζωής μου, έτσι είναι και η αγάπη, το πάθος, τα συναισθήματα που μου γεννιούνται όταν βρίσκομαι στο δρόμο. Και επειδή “πάνε πακέτο” δε γίνεται να μην αφιερώσω τουλάχιστον 2 παραγράφους σήμερα σε αυτά. Κάθομαι που λες, στον 7ο όροφο του ξενοδοχείου που μένω στη Bangkok, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και χαζεύω την πισίνα. Μόνη μου. Και ξέρω καλά πια πως όταν είμαι μόνη μου δε γίνεται να αποφύγω τις σκέψεις μου. Δε γίνεται να μην πιάσω κουβέντα με τον εαυτό μου. Γιατί είσαι μόνη σου,…