Παιδί που μένει Αθήνα εγώ, με καταγωγή απο Κομοτήνη, έτυχε να αγαπήσω στην πατρίδα. Ήταν 2006,στο δεύτερο έτος της σχολής
Το τρένο είναι κάτι σαν tabula rasa. Δεν έχει ταυτότητα, μνήμη και ιστορία από μόνο του. Μέσα σ’ αυτό οι επιβάτες παραμένουν προσωρινά, ανώνυμοι μεταξύ ανωνύμων με ένα συγκεκριμένο σκοπό, να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους όσο πιο ακούραστα και ανώδυνα
Είναι πλέον φανερό πώς μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένο γιατί είναι ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους για να κρυφακούω και να κρυφοκοιτάω τους γύρω μου. Είναι επίσης εμφανές ότι μου αρέσει να σχολιάζω τα άτομα που περνούν από
Ιδέα, Προορισμός, Χρόνος, Απόφαση, Εισιτήρια, Προετοιμασία, Συζήτηση, Σταθμός και………Τρένο! Ένα trainstory ξεκινάει κάπως έτσι, αφού περάσει από τα παραπάνω στάδια. Κάποιοι θα πουν ότι το πιο σημαντικό στάδιο είναι αυτό της ΙΔΕΑΣ! Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ταξίδι σου
Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο μόνος, τόσο απεγνωσμένος! Άραγε θα γυρίσει; Την Κατερίνα τη γνώρισα πριν 4 χρόνια. Καθόμουν αμέριμνος στη βιτρίνα ενός παιχνιδάδικου μέχρι που τη προσοχή μου τράβηξε ένα ξανθό κοριτσάκι 3 χρονών,το οποίο με έδειχνε επίμονα
Η μαμά με έβαλε μέσα στην τσάντα, όχι όμως όπως άλλες φορές. Αυτή τη φορά ένιωθα να με κρύβει και να χώνεται με αγωνία ανάμεσα στον κόσμο για να μη με δουν. Λες να ντρεπόταν για εμένα επειδή είχα μερικά
Σήμερα, έχω τη χαρά να φιλοξενώ στο blog μου το δεύτερο ποστ της καινούριας ενότητας με τίτλο "οι φίλοι μου
Τα τρένα εδώ στην Αθήνα φαίνεται να έχουν υιοθετήσει τις συνήθειες των Αθηναίων επιβατών τους
Σήμερα, έχω τη χαρά να εισάγω στο blog μου μια καινούρια ενότητα με τίτλο "οι φίλοι μου