Ως γνωστό travel girl που δεν  κάθεται ποτέ σε ησυχία, παρόλο που είχα γυρίσει μόλις πριν 20 ημέρες από το υπερτέλειο ταξίδι μου στην Κεράλα της Ινδίας, ένιωθα την ανάγκη να φύγω πάλι από την Αθήνα όσο πιο γρήγορα γίνεται! Έτσι μετά από πολλή σκέψη και περισυλλογή κατέληξα πως χρειαζόμουν έναν σχετικά κοντινό προορισμό που όμως θα με ταξίδευε έστω και για λίγο, “σε άλλη γη σε άλλα μέρη”! Και τον βρήκα! Και ετοίμασα βαλίτσα, πήρα την κολλητή μου και πήγαμε! Πού; Στο Σοφικό Κορινθίας!

Έχοντας στα χέρια μου το φυλλάδιο με τον πολυπόθητο προορισμό επιβιβάστηκα στο αυτοκίνητο, έπιασα το τιμόνι (είχαν περάσει ημέρες και μου έλειψε να οδηγώ στην εθνική οδό), έβαλα το αγαπημένο μου τραγούδι να παίζει και με την Ε. κατηφορίσαμε για Κόρινθο! Το μέρος που αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ήταν το The Ranch, το μοναδικό θεματικό Ράντζο στην Ελλάδα το οποίο βρίσκεται τόοοοσο μα τόσο κοντά στην Αθήνα!

Η αλήθεια είναι πως ο βασικός λόγος που με έκανε να μπω στο αυτοκίνητο και να κατευθυνθώ προς το Σοφικό  ήταν το υπέροχο φυλλάδιο με τίτλο ” Διαβατήριο στην περιπέτεια” το οποίο είχε πάνω του σφραγίδες παρόμοιες με αυτές που μπαίνουν στο διαβατήριο όταν πάμε σε κάποιο overseas ταξίδι! Καταλαβαίνεις λοιπόν πως το συγκεκριμένο μέρος το αγάπησα πολύ πριν πατήσω το πόδι μου εκεί!

Μετά από 1,5 ώρα οδήγησης φτάσαμε στην… Άγρια Δύση, ναι ναι στο The Ranch! Μια τεράστια έκταση περιτριγυρισμένη από πολύ μα πάρα πολύ πράσινο και στη μέση το Ράντζο! Ξύλινα σπιτάκια, Saloon, στάβλοι με άλογα, άμαξες και καουμπόηδες με έκαναν να χοροπηδήσω και να φωνάξω από τη χαρά μου “ Μου κάνεις πλάκα! Δεν μπορεί να υπάρχει τέτοιο μέρος στην Ελλάδα;!” “Πες μου ότι αυτό που βλέπω δεν είναι σκηνικό από ταινία!”

Η φίλη μου η Ε. τόσο συγκλονισμένη  όσο και γω, μου είπε κατευθείαν ότι εδώ πρέπει να φέρει και την κόρη της κάποια στιγμή. Και πράγματι, μπροστά μας απλωνόταν ο παράδεισος του παιδιού -και μεις παιδιά είμαστε φυσικά-, ένας κόσμος βγαλμένος από παραμύθι ή καλύτερα από παλιές ταινίες, σαν αυτές που έβλεπα με τον πατέρα μου όταν ήμουν μικρή. Ταινίες με καουμπόηδες και ινδιάνους, με άλογα και σκηνές, με κάκτους και αχανείς εκτάσεις.

Φαντάζεσαι λοιπόν τι έπαθα όταν άρχισα να περιπλανούμαι στους δρόμους του Ράντζου! Δεξιά και αριστερά ξύλινα σπιτάκια με ονόματα μεγάλων πόλεων “Τέξας”, “Νεβάδα”, “Ελ Πάσο”, “Ντάλλας” κτλ και στη μέση άλογα, πόνυ και γαιδουράκια να μασουλάνε νωχελικά το σανό τους.  Μια άμαξα γεμάτη παιδιά πέρασε μερικές φορές μπροστά μου βάζοντάς με σε πειρασμό να ανέβω και γω για να ζήσω στιγμές βγαλμένες από τα κόμικς του Λούκυ Λουκ!

Καθώς το ταξίδι μάς είχε ανοίξει την όρεξη, αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το Saloon και συγκεκριμένα το εστιατόριο όπου σε μια έκταση που φιλοξενεί πάνω από 1.000 επισκέπτες, καθίσαμε στους ξύλινους πάγκους και απολαύσαμε το φαγητό μας αφού σερβιριστήκαμε -όσες φορές θέλαμε- από τον μπουφέ! Highlight του γεύματος, η απίστευτη μους σοκολάτας!

Μετά το φαγητό έρχεται η ώρα της σιέστας, για την οποία όμως δε θα σας αναφέρω τίποτα γιατί πολύ απλά χαλάρωσα τόσο πολύ στο ζεστό ξύλινο δωμάτιό μου που έχασα την αίσθηση του τόπου και του χρόνου! Έχοντας λοιπόν πέσει το πρώτο σκοτάδι, πού αλλαόυ θα μπορούσαμε να πάμε με την Ε.; Στο Saloon φυσικά! Χωθήκαμε στους αναπαυτικούς καναπέδες δίπλα στο τζάκι και αφού ήπιαμε τον καφέ μας πιάσαμε την κουβέντα με τους γύρω μας.

Ο χώρος, σου θύμιζε πραγματικό Saloon, με το μπαρ του, τα ξύλινα τραπέζια του, τα καουμπόικα καπέλα του, το πιάνο του, τη μουσική του, με τα όλα του δηλαδή! Τη συγκεκριμένη βραδιά, ήμασταν αρκετά τυχερές γιατί το κέφι άναψε για τα καλά όταν μια μεγάλη παρέα Ποντίων σηκώθηκε και μαζί με τους μουσικούς τους ξεκίνησαν να παίζουν live μουσική και να χορεύουν παραδοσιακά, Ποντιακά τραγούδια!

Έχε χάρη που δεν ήξερα να τα χορεύω! Ήμουν στο τσακ να τους πιάσω το χέρι και να μπω στον κύκλο αλλά δεν τα λες και Καλαματιανά, ένα βήμα μπρος, ένα πίσω τρία στο πλάι και καθάρισες! Εδώ μιλάμε για κανονικό άθλημα, γυμναστική! Αρκέστηκα λοιπόν στο να πίνω κόκκινο κρασί και να χορεύω καθιστή στην καρέκλα μου βγάζοντάς βίντεο και φωτογραφίζοντας κάθε χορευτική φιγούρα που μου έκανε εντύπωση! Να, δες εδώ και το βιντεάκι που τράβηξα!

Την επόμενη ημέρα φορέσαμε τις μπότες μας και περιηγηθήκαμε στις εγκαταστάσεις του Ράντζου. Ξεκινήσαμε από τους Στάβλους όπου μπορούν να φιλοξενηθούν μέχρι και 30 άλογα και προχωρήσαμε προς το Παραδοσιακό Εκπαιδευτικό χωριό το οποίο αποτελείται από μικρά, παραδοσιακά σπιτάκια που φέρνουν σε επαφή μικρούς και μεγάλους με επαγγέλματα που στις ημέρες μας κοντεύουν να χαθούν. Μερικά από αυτά:

      ♦    Ελαιοτριβείο
      ♦    Τυροκομείο
      ♦    Τσαγγαράδικο
      ♦    Αργαλιοί
      ♦    Παντοπωλείο
      ♦    Κουρείο

  Η βόλτα συνεχίστηκε και στην πάνω μεριά του Ράντζου όπου λόγω της κατασκήνωσης που φιλοξενεί κάθε καλοκαίρι παιδιά από όλη την Ελλάδα, θα βρεις  υπερσύχρονα γήπεδα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλευ, τένις, ping-pong αλλές και 3 πισίνες! Η χαρά του παιδιού σου λέω! 

Λίγο πιο πέρα, σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, κάναμε ξιφασκία και τοξοβολία αλλά καλύτερα να μη σου πω περισσότερα γιατί δε μας λες και μάστερ του είδους! Χαχα! Πάντως σίγουρα αξίζει να δοκιμάσεις και τα 2 αθλήματα καθώς υπάρχουν δάσκαλοι που θα σε βοηθήσουν και θα σου δείξουν tips& tricks για να πετύχεις… το στόχο σου!

Εννοείται πως δεν παραλείψαμε να πάρουμε το τρενάκι το οποίο μας έκανε μια υπέροχη βόλτα γύρω από το Ράντζο ώστε να δούμε τη μεγάλη εκτάση  που καλύπτει και να φωτογραφίσουμε ελάφια, αγριογούρουνα, κατσίκια και πολλά άλλα ζώα που προστατεύονται από τους ανθρώπους του Ράντζου.

Και φυσικά, λίγο πριν φύγουμε, δεν υπήρχε περίπτωση να μη δοκιμάσω να κάνω ιππασία με τόσα υπέροχα άλογα που είχα γύρω μου! Διάλεξα το πιο ψηλό (τρομάρα μου) και για πρώτη φορά στη ζωή μου “την είδα” αμαζόνα ! Δεν το λες και εύκολο ε?! Και ας έχω ανέβει πάνω από 2 φορές σε καμήλα… το άλογο μου φάνηκε πιο δύσκολο!

Παρόλα αυτά η επαφή μαζί του με έκανε να αισθανθώ πραγματικά υπέροχα και να βάλω στόχο να ξεκινήσω ιππασία συστηματικά! Άρα, πέρα από τις εικόνες που γέμισαν τα μάτια μου, το ταξίδι στην… Άγρια Δύση και το νοστιμότατο φαγητό, έφυγα από το The Ranch έχοντας βρει το επόμενο χόμπυ μου! Ιππασία φίλε μου! Ναι ιππασία!

Εγώ κάπου εδώ παίρνω το καπελάκι μου, τη βαλιτσούλα μου και αποχαιρετώ το The Ranch!

Comments

comments