Δε θα στο κρύψω, δυσκολεύτηκα αρκετά μέχρι να θυμηθώ μια άξια λόγου trainstory
Το τρένο είναι κάτι σαν tabula rasa. Δεν έχει ταυτότητα, μνήμη και ιστορία από μόνο του. Μέσα σ’ αυτό οι επιβάτες παραμένουν προσωρινά, ανώνυμοι μεταξύ ανωνύμων με ένα συγκεκριμένο σκοπό, να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους όσο πιο ακούραστα και ανώδυνα
Ο Έλληνας, όταν φεύγει από την πατρίδα του αφήνει πίσω του πέρα από την οικογένειά του, τους φίλους του και τις συνήθειές του, ένα από τα πιο σημαντικά είδη πρώτης ανάγκης
Είναι πλέον φανερό πώς μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένο γιατί είναι ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους για να κρυφακούω και να κρυφοκοιτάω τους γύρω μου. Είναι επίσης εμφανές ότι μου αρέσει να σχολιάζω τα άτομα που περνούν από
Ιδέα, Προορισμός, Χρόνος, Απόφαση, Εισιτήρια, Προετοιμασία, Συζήτηση, Σταθμός και………Τρένο! Ένα trainstory ξεκινάει κάπως έτσι, αφού περάσει από τα παραπάνω στάδια. Κάποιοι θα πουν ότι το πιο σημαντικό στάδιο είναι αυτό της ΙΔΕΑΣ! Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ταξίδι σου
"Τα εισιτήριά σας παρακαλώ!" Ποιος δεν έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αυτή τη χαρακτηριστική φράση να βγαίνει από το στόμα ενός ελεγκτή εισιτηρίων!; Προσωπικά,όσες φορές ακούω αυτή τη φράση ακόμα και να έχω εισιτήριο, με λούζει κρύος ιδρώτας.
Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο μόνος, τόσο απεγνωσμένος! Άραγε θα γυρίσει; Την Κατερίνα τη γνώρισα πριν 4 χρόνια. Καθόμουν αμέριμνος στη βιτρίνα ενός παιχνιδάδικου μέχρι που τη προσοχή μου τράβηξε ένα ξανθό κοριτσάκι 3 χρονών,το οποίο με έδειχνε επίμονα