“Λίμνη Πλαστήρα; Όχι, δεν έχω πάει!” Αυτή ήταν η πρώτη μου φράση όταν η φίλη μου η Ε. με ρώτησε αν θα με έψηνε η ιδέα. Το ομολογώ, ο Βορράς της Ελλάδας πάντα με γοήτευε αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να τον επισκεφτώ, πέρα βέβαια από τη Θεσσαλονίκη και τη Χαλκιδική. Α ναι, και την Ελάτη Τρικάλων και τα Γιάννενα και την Πάργα (ok, σταματάω)! Όταν λοιπόν έπεσε στο τραπέζι η ιδέα για ένα τριήμερο στην Καρδίτσα και τη λίμνη Πλαστήρα φυσικά και είπα το ναι. Για την ακρίβεια, άρχισα να ετοιμάζω βαλίτσα πολύ πριν κλείσουμε ξενοδοχείο και φυσικά ξεκίνησα να ρωτάω γνωστούς και φίλους και τον Mister Google για το τι, το πού και το πώς. Ξέρεις, πού να πάω, τι να φάω, τι να δω κτλ!

Το ταξίδι ξεκίνησε πρωί Σαββάτου ή μάλλον ξημέρωμα και παρόλο που είχαμε για παρέα την ομίχλη την περισσότερη ώρα, φτάσαμε σχετικά γρήγορα -σε 3,5 ώρες- στην πόλη της Καρδίτσας. Φυσικά, η πρώτη στάση που κάναμε ήταν στο κέντρο. Μια γρήγορη βόλτα κουκουλωμένοι μέχρι τα αυτιά στην πλατεία Ελευθερίας και καφεδάκι σε ένα από τα πιο ωραία καφές της πόλης, το Boteco. Industrial αισθητική, ωραίος καφές και νόστιμες μπουκίτσες ήταν ό,τι πρέπει πριν πάρουμε το δρόμο προς τη Λίμνη!

Αφού ήπιαμε τον καφέ μας, ενημερωθήκαμε για τα νέα της Καρδίτσας και βγάλαμε τα πρώτα συμπεράσματά μας για τους κατοίκους της πόλης αυτής, βάλαμε πάλι τα σκουφιά μας και ξεκινήσαμε για τη Λίμνη. Tώρα θα μου πεις ναι ωραία αλλά πού ακριβώς; Σε ποιο χωριό; Σε ποιο σημείο; Θα σου πω αμέσως! Ξέρεις πως γενικά προτιμώ να πηγαίνω σε μέρη που δεν είναι τόσο τουριστικά, πες το πρόβλημα, πες το κόλλημα, πες το όπως θες αλλά εγώ είμαι έτσι και έτσι ακριβώς θέλω να σε μάθω και σενα…

Στη Λίμνη Πλαστήρα λοιπόν αποφασίσαμε να αφήσουμε την τουριστική πλευρά (Καλύβια Πεζούλας, Καλύβια Φυλακτής κτλ) και να περάσουμε απέναντι, στην ανατολική πλευρά, στην περιοχή Λαμπερό. Ένα μικρό χωριουδάκι το οποίο όμως είναι ίσως το μοναδικό στην περιοχή που είναι τόσο κοντά στη λίμνη που μπορείς να περπατήσεις δίπλα της ή και πάνω της (θα σου πω παρακάτω) χωρίς να χρειαστεί να πάρεις αυτοκίνητο και να διανύσεις χιλιόμετρα.

Φτάνοντας στο ξενοδοχείο Τιτάγιον, ένα υπέροχο 4άστερο στην είσοδο του χωριού με θέα τη λίμνη και τις μισοχιονισμένες κορυφές των Αγράφων, μας καλωσόρισαν η κυρία Βάσω και ο κύριος Μπάμπης με σπιτικούς κουραμπιέδες και μελομακάρονα και αφού μας εξήγησαν πώς να ανάψουμε το τζάκι στο δωμάτιο, μας πρότειναν να πάμε για φαγητό στην Πλαζ Λαμπερού!

“Έχει η Λίμνη πλαζ;” θα με ρωτήσεις τώρα και θα έχεις δίκιο! Και γω την ίδια απορία είχα, μέχρι που έφτασα στο όμορφο ταβερνάκι δίπλα από τη Λίμνη και κατάλαβα ότι ναι, υπάρχει πλαζ και μάλιστα έδωσε και το όνομά της και στη συγκεκριμένη ταβέρνα! Πλαζ Λαμπερού λοιπόν, σημείωσέ το στα χαρτιά σου γιατί πέρα από την υπέροχη θέα που θα απολαύσεις και τις μαγικές φωτογραφίες που θα βγάλεις -αν είσαι τυχερός σαν και μας και βρεις ηλιόλουστες ημέρες- θα φας και πολύ καλό κρέας. Πιάσε κουβέντα με τον κύριο Βασίλη και το Νίκο και αν δε φύγεις από κει μέσα στην καλή χαρά και την αναπνοή σου να μυρίζει τσιπουράκι ή κρασί, τότε δε θα έχεις καταλάβει τι σημαίνει φιλοξενία και άνθρωποι έξω καρδιά!

Αν μετά το φαγητό έχεις δύναμη και όρεξη για βόλτα, σου προτείνω να επισκεφτείς τη μονή Κορώνης (πολύ κοντά στο Λαμπερό) για να απολαύσεις τη μαγική θέα του Θεσσαλικού κάμπου.

Αφιέρωσε την επόμενη ημέρα στο γύρο της λίμνης χωρίς βιασύνη και κάνε συχνά στάσεις για πολλές φωτογραφίες. Τα τοπία είναι υπέροχα! Εμείς μετά το σούπερ πρωινό στο ξενοδοχείο με τις σπιτικές μαρμελάδες, το χωριάτικο ψωμί και την παραδοσιακή γαλατόπιτα, ξεκινήσαμε με κατεύθυνση το νοτιότερο σημείο της λίμνης, το Φράγμα, μια εντυπωσιακή κατασκευή 83 μέτρων και πλάτους 220μ. η οποία συγκρατεί τα νερά της λίμνης Πλαστήρα που αρδεύουν όλο το Θεσσαλικό κάμπο και υδροδοτούν πάνω από τριάντα κωμοπόλεις και χωριά του νομού!

Φεύγοντας από εκεί η βόλτα συνεχίζεται σιγά σιγά προς το δυτικό μέρος της λίμνης με απαραίτητη στάση στην Καριτσα και στη Μονή της Παναγίας της Πελεκητής για να θαυμάσετε την απίστευτη θέα στη λίμνη. Σταματήστε επίσης στο Νεοχώρι για καφέ και στα Καλύβια για ζεστή σοκολάτα! Ανεβαίνοντας ακόμα πιο βόρεια κάντε μια στάση στο Κρυονέρι και απομακρυνθείτε λιγάκι από τη λίμνη για να επισκεφτείτε το Ανθοχώρι και να συναντήσετε στο δρόμο σας το τοξωτό γεφύρι και τον καταρράκτη της περιοχής.

Η ώρα του μεσημεριανού πρέπει να σε βρει στο Κεραμαριό το οποίο αν και αρχικά σου ακούγεται σαν Κυρά Μαριώ  δεν είναι παρά ένας συνοικισμός στην περιοχή Δρακότρυπα που έδωσε το όνομά του και στο εστιατόριο της παραπάνω φωτογραφίας. Ακολούθησε τις πινακίδες με κατεύθυνση Μουζάκι και αφού παρκάρεις άνοιξε την πόρτα/τεράστιο κορμό δέντρου και κάθισε για φαγητό χαζεύοντας τα ελάφια και τα παγόνια που βρίσκονται ελεύθερα μπροστά σου δίπλα στον ποταμό Πάμισο. Ζήτα χυλοπίτες, εγώ τρελάθηκα, και αν είσαι από τους τολμηρούς δοκίμασε και ελάφι στιφάδο!

Για να χωνέψεις, σου προτείνω βόλτα με άλογο δίπλα στη λίμνη! Πού θα το βρεις; Αν και υπάρχουν πολλές οργανωμένες φάρμες που προσφέρουν αυτή τη δυνατότητα, εγώ λέω να σταματήσεις στη φάρμα Saloon Ζαμπέτα γιατί πέρα από τη βόλτα δίπλα στη λίμνη με άλογο, μπορείς να κάνεις και τοξοβολία ή να πάρεις κανό και να εξερευνήσεις ακόμα καλύτερα την περιοχή!

Συνεχίζοντας τη βόλτα στη λίμνη και έχοντας περάσει το πιο βόρειο σημείο της, κατεβαίνοντας πέσαμε πάνω στο χωριό Μεσενικόλας. ‘Εχοντας μόλις σκοτεινιάσει, το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν υπέροχο καθώς μπροστά μας βλέπαμε πιάτο ολόκληρη την Καρδίτσα φωταγωγημένη! Αν δεν είσαι πτώμα αξίζει να μπεις σε ένα από τα καφενεία του χωριού και να πιεις κρασάκι που φτιάχνεται μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή. Απαραίτητη η κουβεντούλα με τους ντόπιους!

‘Εχοντας πέσει το σκοτάδι, η επιλογή για νυχτερινή διασκέδαση είναι μόνο μία! Καρδίτσα town! Τι και αν ήταν βράδυ Κυριακής, την ημέρα ή καλύτερα τη νύχτα που την επισκεφτήκαμε, τα μαγαζιά στο κέντρο της πόλης ήταν και παραμένουν μέχρι αργά ανοιχτά! Εγώ εκείνο το βράδυ δοκίμασα κοκτέιλ μελομακάρονο και έσκασα από τα μεζεδάκια που ερχόντουσαν συνεχώς στο τραπέζι μας κάθε 20 λεπτά!

Το επόμενο πρωί και λίγη ώρα πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, με βρήκε να βολτάρω με καλή παρέα πάνω στη λίμνη. Ναι, κυριολεκτικά πάνω! Καθώς δεν έχουν πιάσει ακόμα τα κρύα και δεν είχε χιόνι η περιοχή… και το χιόνι δεν έχει λιώσει για να γεμίσει τη λίμνη (λέω ό,τι μου είπαν), η στάθμη του νερού έχει υποχωρήσει πράγμα που μας έδωσε τη δυνατότητα να περπατήσουμε -με κόντρα τον ήλιο- πάνω στο στεγνό κομμάτι της!

Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης βόλτας; Υπέροχες εικόνες, φανταστικές φωτογραφίες, ένα ζευγάρι ροζ all star γεμάτα λάσπη, ενδιαφέρουσες συζητήσεις και μια υπόσχεση. Να ξαναγυρίσουμε στη λίμνη όταν χιονίσει! Αλλά και την άνοιξη, ίσως βέβαια και το καλοκαίρι!

Τελικά, αυτή η λίμνη είναι παντός καιρού! Τελικά αυτή η λίμνη θα με κάνει να αφήσω για λίγο τα ταξίδια στην άλλη άκρη του κόσμου και να αρχίσω να γνωρίζω και να γυρνάω τις ομορφιές αυτού του τόπου που έχει τόσα πολλά κρυμμένα μυστικά, τόσους ενδιαφέροντες ανθρώπους, τόσες ιστορίες να διηγηθεί και τόσους χρωματισμούς να γεμίσει τα μάτια μας!

Στα επόμενα ταξίδια λοιπόν! Στα επόμενα ταξίδια εκτός αλλά κυρίως εντός της Ελλάδας! #TstoriesDiscoversGreece

Comments

comments