Το τελευταίο διάστημα έτυχε να πέσω πάνω σε 3 διαφορετικά άρθρα με τίτλο “50 μαθήματα που έμαθα όσο έμενα στο εξωτερικό”, “20 πράγματα που θα μάθεις μένοντας στο εξωτερικό”,”25 λόγοι που με έκαναν να αναθεωρήσω μετά τη μετακόμισή μου στο εξωτερικό”κτλ . Διαβάζοντας λοιπόν την τεράστια αυτή λίστα, αναρωτήθηκα: τι στο καλό , γιατί τόσοι λόγοι και τόσα πράγματα; Εγώ γιατί δεν έμαθα τόσα πολλά δηλαδή;

Και να πεις ότι έμεινα μόνο 1 χρόνο στην Ιταλία θα σου έλεγα πάει στο καλό, μπορεί και να μην πρόλαβα σε τόσο μικρό διάστημα να βγάλω συμπεράσματα, αλλά 3 χρόνια στην Ιταλία και 8 μήνες στην Ισπανία (ας μην το μετρήσουμε αυτό γιατί ήταν erasmus year) δεν τα λες και λίγα. Σωστά;

Στα 3 χρόνια μου λοιπόν στην Ιταλία άλλαξα 2 σπίτια, 4 δουλειές, έκανα 1 Μεταπτυχιακό, 2 πρακτικές,  5 άρθρα σε ιταλικό περιοδικό, άλλαξα 2 συγκατοίκους, ήμουν καλή νοικοκυρά για 2 χρόνια, έμαθα να μαγειρεύω ιταλικές συνταγές, να φτιάχνω τιραμισού, να μιλάω 2 διαφορετικές ιταλικές διαλέκτους, να σιδερώνω στην εντέλεια πουκάμισα, να πίνω κάθε απόγευμα για 1 χρόνο Spritz con Aperol, να τρώω τα μακαρόνια μου al dente, να πίνω εσπρεσάκι στα όρθια και χωρίς τη συνοδεία νερού και να τα βγάζω πέρα -μιλώντας σε άπταιστα ιταλικά- με ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς και μάστορες.

Αν με ρωτήσεις όμως τι έμαθα όλα αυτά τα χρόνια παραμονής μου στο εξωτερικό θα σου πω μόνο 3 πράγματα. Ένα για κάθε χρόνο δηλαδή. Και ξέρεις ποια είναι αυτά;

1. Ποτέ μη λες ποτέ

Εγώ που αν μπορούσα θα περπατούσα πάντα αγκαλιά με μια θερμάστρα, που κοιμάμαι με κάλτσες ακόμη και το καλοκαίρι και πίνω ζεστό νερό μέχρι και τα μέσα Ιουλίου, εγώ που δεν πίστευα ποτέ ότι θα μάθω να μαγευρεύω και να πλένω όχι μόνο για μενα αλλά και για τον άνθρωπό μου, που έλεγα πως δε μπορώ να ζήσω μακριά από τις μεγάλες πόλεις, που έλεγα πως ποτέ δε θα φάω αυτά τα τυριά τύπου ροκφόρ με την έντονη μυρωδιά, πως ποτέ δε θα αποχωριστώ κάποια άτομα από τη ζωή μου, εγώ έκανα όλα όσα πίστευα ότι δε θα έκανα ποτέ. Μετακόμισα σε μια περιοχή που το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ξεπάγιαζα από το κρύο, έμαθα να μαγειρεύω, να πλένω, να ζω σε ένα μικρό προάστιο μέσα στο πράσινο και την ηρεμία. Έμαθα να τρώω κάθε είδους τυριά που όσο πιο έντονη μυρωδιά είχαν τόσο με τρέλαιναν, έχασα και άφησα πίσω ανθρώπους και συνήθειες και στην Ιταλία έμαθα πως ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ. Γιατί πολύ απλά, όσο και να νομίζεις πως έχεις τον έλεγχο της ζωής σου, πως όλα τα έχεις καλά οργανωμένα και πως οι συνήθειες δεν αλλάζουν, εκεί ακριβώς είναι που όλα μπορούν να αλλάξουν χωρίς καν να σε ρωτήσουν, χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Και συ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να δεχτείς τις αλλαγές και να τις αγκαλιάσεις, να εξελιχθείς και να τις εξελίξεις.

2. Ζώντας με λίγοτερα ζεις καλύτερα

Πακετάροντας τις βαλίτσες μου για Ιταλία αλλά και τις κουτές στις μετακομίσεις μου όσο βρισκόμουν εκεί, συνειδητοποίησα πως όσο λιγότερα πράγματα έχουμε μαζί μας τόσο καλύτερα ζούμε. Λιγότερα πράγματα σημαίνει λιγότερες μεταφορές, λιγότερα κόστη, λιγότεροι προβληματισμοί, λιγότερες σκοτούρες, λιγότερο συναισθηματικό κλαψ κλαψ. Έμαθα επίσης πως όσο πιο απλά ζούμε τόσο πιο ευτυχισμένοι είμαστε. Με τα λεφτά που έβγαζα δουλεύοντας εκεί δεν αγόρασα κανένα αυτοκίνητο, κανένα ακριβό κόσμημα ή τσάντα διάσημου οίκου μόδας, δε γύρισα στην Ελλάδα με χαρτονομίσματα να τρέχουν από τις τσέπες μου όπως πίστευαν οι φίλοι μου. Φρόντισα να τα χαλάω όλα σε ταξίδια και στιγμές, ταξίδια εντός και εκτός Ιταλίας και όμορφες στιγμές με φίλους και γνωστούς. Και ναι, γύρισα στην Ελλάδα με λιγότερα λεφτά από όσα είχα φεύγοντας αλλά γύρισα γεμάτη εικόνες, όμορφες στιγμές και περιπέτειες να διηγούμαι! Τι καλύτερο;

3. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος

“Εμείς στην Ελλάδα τρώμε την τάδε ώρα”, “μα καλά πώς πίνετε τον καφέ χωρίς νερό;”, “εμείς στην Ελλάδα το κάνουμε έτσι και όχι αλλιώς”. Τις πρώτες εβδομάδες θυμάμαι ότι το έλεγα πολύ συχνά. Λες και εμείς ξέραμε τι είναι καλύτερο, ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Και όμως, το διάστημα που έμεινα στην Ιταλία έμαθα πως δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο, πώς υπάρχουν και άλλα χρώματα, άλλες συνήθειες που μπορεί να είναι διαφορετικές από τις δικές μου και ίσως συγκρούονται μάλιστα και με τα πιστεύω μου αλλά τελικά  κάποιες φορές είναι πολύ καλύτερες σε σχέση με αυτές που είχα συνηθίσει/πιστέψει μέχρι  τότε. Γνώρισα ανθρώπους που στα μάτια μου ζούσαν μια wow ζωή ενώ οι ίδιοι δεν έβλεπαν τίποτα το σημαντικό σε αυτή, αναθεώρησα σχετικά με το τι σημαίνει ιδανική ζωή και τι όχι, δεν υπάρχει βρε παιδί μου ιδανικό, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα είναι αυτός που τα καθορίζει. Μπορεί το σωστό στη μια χώρα να είναι λάθος σε μια άλλη, ή εσύ να βλέπεις ένα αντικείμενο ως άσπρο και εγώ μαύρο, τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν είναι 100% σωστό ή λάθος. Και ναι, το ομολογώ, χρειάστηκε να φύγω εκτός Ελλάδας για να το συνειδητοποιήσω αυτό!

Πιθανώς εσύ να μη χρειάστηκε να φύγεις μακριά από την πατρίδα για να μάθεις τα παραπάνω πράγματα και σε αυτή την περίπτωση χαίρομαι για σενα, από την άλλη αν είσαι και εσύ ένας από αυτούς που έζησαν εκτός Ελλάδας θα ήθελα να μου πεις τι έμαθες εσύ από τη δική σου εμπειρία στο εξωτερικό! Στείλε μου στο travelstoriesfromyworld@gmail.com ή σε inbox στο Facebook page μου! Έλα μη βαριέσαι! Περιμένω!

Comments

comments