Σάββατο πρωί και μιας και είναι από τα ελάχιστα Σαββατοκύριακα που βρίσκομαι στην Αθήνα μου, αποφάσισα να γίνω για λίγο τουρίστας και να κάνω ένα Food Tour με την Athens walking tours, την πρώτη εταιρεία που ξεκίνησε τα walking tours στην πρωτεύουσα!

Το τελευταίο διάστημα, έχω συνειδητοποιήσει πως όλο και πιο συχνά στα ταξίδια μου, σημειώνω μέρη για φαγητό, food markets, κεντρικές αγορές με ζαρζαβατικά και κρατάω σημειώσεις για να θυμάμαι πού δοκίμασα τι και ποια είναι τα παραδοσιακά πιάτα της χώρας που επισκέπτομαι ώστε να τα δοκιμάσω.

Κάποτε, δε με ενδιέφερε και τόσο το κομμάτι της γαστρονομίας στα ταξίδια, πλέον όμως έχοντας συνειδητοποιήσει πώς οι γεύσεις ενός τόπου μπορούν να μιλήσουν για την ιστορία του επιδιώκω σε κάθε μου ταξίδι να κάνω ένα food tour ή να δημιουργώ το δικό μου βάσει των πληροφοριών που βρίσκω on line.

Αυτή τη φορά, επέλεξα να ανακαλύψω ένα ακόμα κομμάτι της πόλης μου αλλά με τη βοήθεια της ομάδα της Athens Walking Tours με τους οποίους κινηθήκαμε μεταξύ των πλατειών Κλαυθμώνος, Κοτζιά, Ηρώων, Αγίας Ειρήνης και στα στενάκια των γύρω δρόμων ενώ σκοπός μου φυσικά, ήταν να δοκιμάσω νοστιμιές που μου είχαν λείψει ή  που λόγω των συνεχόμενων ταξιδιών στο εξωτερικό είχα ξεχάσει τη γεύση τους.

Δες το βίντεο από τη βόλτα στο κέντρο:

Πρωινό χωρίς κουλούρι Θεσσαλονίκης δε γίνεται!

Η βόλτα που λες ξεκίνησε από τη Σταδίου και Δραγατσανίου γωνία. Εκεί ακριβώς, μέσα στο πολύ χαρακτηριστικό καροτσάκι – κιόσκι κίτρινου χρώματος μας περίμενε το… κουλούρι Θεσσαλονίκης. Αγαπημένη γεύση και γλυκιά -λόγω αναμνήσεων- συνήθεια από τα παλιά. Τότε που κατέβαινα στο κέντρο με τις φίλες μου και παίρναμε από ένα η κάθε μία και γυροβολούσαμε εδώ και εκεί χαζεύοντας βιτρίνες και γεμίζοντας ψίχουλα τα πεζοδρόμια.

Το συγκεκριμένο κουλούρι πήρε το όνομά του από τους πρώτους αρτοποιούς πρόσφυγες που ήρθαν στη Θεσσαλονίκη από την Κωνσταντινούπολη.

Λουκουμάδες και καφεδάκι

Και αν το κουλούρι Θεσσαλονίκης μου θύμισε τα σχολικά μου χρόνια, τι να σου λέω για την επόμενη στάση μας για γλυκό. Κατηφορίσαμε που λες προς τον Κρίνο στο νούμερο 87 της Αιόλου και εκεί αμέσως μαζί με τη μελένια μυρωδιά που μπήκε στα ρουθούνια μου ήρθαν μπροστά μου και όλες οι εικόνες και οι αναμνήσεις μου από το συγκεκριμένο μέρος. Εδώ, στον περίφημο Κρίνο ερχόμουν από πολύ μικρή με τον πατέρα μου τα Σάββατα και τρώγαμε πρωί πρωί λουκουμάδες με μέλι πριν συνεχίσουμε για τα ψώνια της ημέρας.

Αν και το σχέδιο των λουκουμάδων που είχα συνηθίσει να τρώω  τότε έχει πλέον αλλάξει, -τώρα τους κάνουν με μια τρυπούλα στη μέση ενώ παλιότερα ήταν οι κλασσικές μπαλίτσες- η γεύση εξακολουθεί να είναι ίδια και σε συνδυασμό με το μπόλικο μέλι, την κανέλα και το τριμμένο καρυδάκι είναι ό,τι καλύτερο για να ξεκινήσουμε δυνατά τη βόλτα μας!

Όσο για τα χαρακτηριστικά τραπεζάκια από μάρμαρο και τις ξύλινες καρέκλες… αυτά εξακολουθούν να παραμένουν ίδια κάτι που σου δημιουργεί αμέσως οικειότητα ειδικά αν είσαι από αυτούς που επισκέπτονταν το μαγαζί και στο παρελθόν. Σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, είναι όμορφο να μένουν κάποια πράγματα ίδια, αναλλοίωτα. Σου δημιουργούν ένα αίσθημα ασφάλειας και παράλληλα κρατούν ακόμα καλά μέσα τους κάτι από την παλιά Αθήνα.

Αν τώρα είσαι fan του πιο μοντέρνου, τότε σου προτείνω και την πιο μοντέρνα και urban version των γνωστών λουκουμάδων, το Lukumades στην Αιόλου 21 ( πλατεία Αγίας Ειρήνης). Αν πάλι είσαι λιχούδα/ης σαν και εμένα, μπορείς να πας και στα δύο! Χαχα

Μια βόλτα από τη Βαρβάκειο

Η βόλτα όμως συνεχίζεται σε μερικούς από τους αγαπημένους μου δρόμους. Σοφοκλέους, Αθηνάς και Ευριπίδου. Εκεί που οι μυρωδιές από τα ψάρια, τα κρεατικά, τα φρούτα και τα μπαχαρικά ενώνονται με τις φωνές των πωλητών και τις κουβέντες όλων όσων έρχονται για τα ψώνια της ημέρας.

Στάση απαραίτητη για κάθε ντόπιο αλλά και για κάθε ταξιδιώτη που θέλει να γνωρίσει την γαστρονομική καρδιά της Αθήνας είναι φυσικά η Βαρβάκειος Αγορά στην οδό Αθηνάς 42. Εκεί ανάμεσα στις φωνές των κρεοπωλών και των ιχθυοπωλών θα αντιληφθεί κανείς τι πάει να πει Αθήνα και φυσικά θα προμηθευτεί και φρέσκο πράμα!

Φρουταγορά ή μήπως Λαχαναγορά;

Περντώντας ακριβώς απέναντι, στην Αρμοδίου – αν δεν  κάνω λάθος- κάναμε στάση για να πάρουμε τα φρούτα μας, να τσιμπολογήσουμε τους ξηρούς καρπούς μας και να αγοράσουμε και τον χαλβά μας λόγω των ημερών. Αν και κάποιοι τρώνε χαλβά όλο το χρόνο τώρα που το σκέφτομαι! Όχι, εμένα μη με κοιτάτε, εγώ είμαι της σοκολάτας!

 

Στάση για ουζάκι στου Μεϊδάνη 

Λίγο πιο δίπλα, στη Σωκράτους 3 ήπιαμε και το πρώτο ουζάκι της ημέρας με συνοδεία μπουγιουρντί . Η λέξη μπουγιουρντί λέει σήμαινε αρχικά την έγγραφη διαταγή αξιωματούχου της Οθωμανικής αυτοκρατορίας άρα δεν είναι τυχαίο που λέμε “σου ‘ρθε μπουγιουρντί όταν ας πούμε έρχεται ένας φουσκωμένος λογαριασμός ρεύματος. Βέβαια αυτή τη στιγμή εμάς μας  δε μας ενδιαφέρει το… “φέσι” αλλά ο μεζές που διαβάζω πως και αυτός είναι από συνταγή της σαλονικιώτικης κουζίνας. Ισχύει; Τι ξέρετε;

Στη γειτονιά του παστουρμά

Ένα δρόμο πιο δίπλα, στην Ευριπίδου δηλαδή γίνεται πραγματικό πανηγύρι μυρωδιάς και γεύσης. Εκεί η βαριά και χαρακτηριστική μυρωδιά του παστουρμά παντρεύεται με αυτή των μπαχαρικών και των βοτάνων και δε σε αφήνουν να ξεφύγεις εύκολα χωρίς να δοκιμάσεις κάτι.

Fotsis

Στην Ευρυπίδου 39, μια στάση στο κατάστημα Fotsis είναι απαραίτητη. Από το 1930 η συγκεκριμένη οικογένεια ξεκίνησε να γνωρίζει στους Αθηναίους τις γεύσεις και τις μυρωδιές των μπαχαρικών και των βοτάνων της Ανατολής και μέχρι σήμερα είναι αναπόσπαστο κομμάτι της Αθηναϊκής ζωής.

Μπουγάτσα κανείς;

Και μπορεί να είμαστε στην Αθήνα αλλά με τόσο περπάτημα μας άνοιξε η όρεξη για γλυκάκια με άρωμα Θεσσαλονίκης. Τι καλύτερο από μια φρέσκια μπουγάτσα η οποία ζυμώνεται μάλιστα μπροστά στα μάτια σου; Ο λόγος για το κατάστημα Creme Royal. στην Αθηνάς 37. Εναλλακτικά, σου προτείνω και το Μπουγατσάδικο στην πλατεία Ηρώων 1. Ζεστή μπουγατσούλα με κανέλα και έχουμε τηλεμεταφερθεί στη Θεσσαλονίκη, την αγαπημένη μου.

Γεύσεις Ελλάδας ή μάλλον Λέσβου

Πριν ολοκληρωθεί όμως η γαστρονομική μας βόλτα, κάνουμε και μια στάση στο Lesvos Shop στην Αθηνάς 27 για να πάρουμε και λίγο νησιώτικο αέρα. Άλλωστε είναι ξεκάθαρο πως μέσα στην Αθήνα βρίσκεται ολόκληρη η Ελλάδα, κομμάτια, γεύσεις και μυρωδιές από κάθε γωνιά της τα οποία συγκεντρώνονται εδώ, στην πρωτεύουσα και παρηγορούν εμάς τους Αθηναίους που βρισκόμαστε μέσα στη βαβούρα της αλλά παράλληλα δίνουν και στον τουρίστα μια γεύση Ελλάδας χωρίς να χρειάζεται πρακτικά να πάει πολύ μακριά για να τη γευτεί.

Παρόλο που χιλιοβούτηξα το ψωμάκι μου στο νόστιμο λάδι, προτίμησα να φύγω από εκεί με μερικά λικέρ μαστίχας καθώς και με σακουλάκια ελληνικού καφέ με μαστίχα. Είναι η αδυναμία μου! Για γεύσεις Κρήτης, εκεί κοντά πάντα είναι και ο Ζουριδάκης στην Ευρυπίδου 25.

Η βόλτα φυσικά κλείνει σωστά μόνο με ένα σουβλάκι πίτα- γύρο- απ’όλα από τα σουβλατζίδικα και τις ταβέρνες του Ψυρρή. Εμείς σταθήκαμε για λίγο σε αυτό της Αισχύλου 14 και αφού μπουκωθήκαμε λαίμαργα, είπαμε πως θα συναντηθούμε και πάλι για να ανακαλύψουμε και άλλες διαδρομές με βασικό πρωταγωνιστή το φαγητό στην Αθήνα μας!

Αν τώρα εσύ που με διαβάζεις, σου άνοιξε η όρεξη… ε μη μου πεις πώς δεν έχεις επιλογές να δοκιμάσεις! Αρκεί φυσικά να κατέβεις μια βόλτα στο κέντρο!

Ευχαριστώ πολύ την ομάδα της Athens walking tours και συγκεκριμένα τη Χριστίνα που μας έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση γεύσεων και τοποθεσιών!

Comments

comments