Αυτές τις ημέρες σε συζητήσεις με αγαπημένα μου πρόσωπα τίθεται συχνά το θέμα “της σχέσης” αλλά και της μοναξιάς.  Ναι, πατώντας με τα δυο πόδια στο κατώφλι της δεκαετίας των 30, οι συζητήσεις για σχέση, οικογένεια, συντροφικότητα καλώς ή κακώς πρωταγωνιστούν στις νυχτερινές μας κουβέντες, στις βραδινές μας βόλτες, στα single girls weekends.

Κάποιες φορές γυρνώντας σπίτι αποφεύγεις να το επεξεργαστείς παραπάνω, κάποιες άλλες απλά αδιαφορείς, “μικρός είσαι άλλωστε”… και μετά είναι και οι φορές που προβληματίζεσαι γιατί δε θέλεις να ξεκινήσεις μια σχέση με στόχο την οικογένεια και με παράλληλη απώλεια… τον εαυτό σου λόγω συμβιβασμών που λογικά θα πρέπει να κάνεις. Εντάξει, ας μη το γενικεύω άλλο. Εσύ μπορείς να μην έχεις πρόβλημα, εγώ όμως  έχω και αν δεν είναι ακριβώς πρόβλημα, είναι σίγουρα προβληματισμός.

Ναι. Το να επιλέξεις το solo traveling, το να επιλέξεις γενικότερα να ταξιδεύεις συχνά, σε κάνει πιο ευτυχισμένο άνθρωπο, πιο δυνατό αλλά παράλληλα σε κάνει πιο συναισθηματικό και σου ξυπνάει την ανάγκη να θες να γυρίζεις πίσω μετά από κάθε ταξίδι και να νιώσεις πως ανήκεις κάπου. Να νιώσεις πως κάποιος σε περιμένει για να σε αγκαλιάσει, να σε φιλήσει, να σε ρωτήσει πώς πέρασες και να σου ετοιμάσει το αγαπημένο σου φαγητό έχοντας πριν ανάψει το θερμοσίφωνα.

Το solo traveling σε κάνει να ακούς τον εαυτό σου περισσότερο, να μοιράζεσαι τις στιγμές μοναξιάς μαζί του και παράλληλα να μαθαίνεις τις ανάγκες του, και ο άνθρωπος έχει ανάγκη τη συντροφικότητα. Και ό,τι και να λέω, ό,τι και να θέλω να αποφύγω, αυτό το πράγμα δεν αποφεύγεται.

Και εκεί που πάω να το αποφύγω, έρχεται inbox αναγνώστη του blog ο οποίος με ένα μαγικό τρόπο μου λέει 2 φράσεις που χωρίς καν να το φαντάζεται… έγιναν ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο. Με μια ανάσα. Σε μόλις 10 λεπτά.

“Eίναι σαν να ταξιδεύεις για να βρεις κάτι. Φαίνεται πως δεν το κάνεις απλά για να το κάνεις. Και κάποιες μέρες παίρνω την αίσθηση από αυτά που γράφεις πως νιώθεις λίγη μοναξιά. Άλλα όταν ξεκινάς να ταξιδεύεις αλλάζει το mood σου”

Κοίτα να δεις πόσο δίκιο έχει… σκέφτομαι. Και εκεί μου έρχεται η ανάγκη να γράψω σε σενα και να σου πω πως…

Θέλω να είμαι ελεύθερη, single ρε παιδί μου! Ελεύθερη αλλά… μαζί σου.

Θέλω να ξυπνάω το πρωί της Κυριακής δίπλα σου, να πιάνουμε κουβέντα αλλά ο καθένας να συνεχίζει τη μέρα του χωριστά. Να βγαίνεις με τους φίλους σου χωρίς να πρέπει να σε ακολουθήσω. Να πηγαίνω σε γεύμα και να μη θεωρείται δεδομένο ότι θα είσαι και συ μαζί μου, εκεί.

Θέλω να γυρίζω και να σου διηγούμαι το πώς πέρασα. Να μου λες για το ταξίδι με τους κολλητούς σου και για το πώς σε κοίταγε εκείνο το κορίτσι. Να με φιλάς στο κούτελο και να μου επιβεβαιώνεις πως στο βλέμμα της έβλεπες μόνο εμένα. Να περπατάμε στην πόλη μας χέρι χέρι και να ανακαλύπτουμε παρέα κρυφά στενάκια, σαν τουρίστες σε ένα άγνωστο τόπο.

Θέλω να μου μιλάς με τα μάτια από τη μια άκρη ενός γεμάτου με κόσμο δωμάτιο και παρ’όλη την απόσταση να μπορούμε να “ανοίγουμε διάλογο”. Θέλω να αγαπάς τον εαυτό σου πρώτα και μετά εμένα. Θέλω να μου στέλνεις χαζά μηνύματα όταν δεν είμαστε μαζί, όχι όμως για να μου πεις πως σου λείπω αλλά για να μου πεις πόσο τέλεια περνάς εκεί που είσαι!

Θέλω να σχεδιάζουμε μαζί το ιδανικό ταξίδι, το ιδανικό σπίτι, να μοιραζόμαστε τα πιο τρελά όνειρα και ας ξέρουμε πως μπορεί αύριο να μην είμαστε πλέον μαζί. Θέλω να υιοθετήσουμε ένα σκύλο, κόκερ κατά προτίμηση! Να το κρατάς εσύ όσο θα ταξιδεύω και να κάνω και γω το ίδιο όταν εσένα θα σου τη βαράει και θα θες να φύγεις για road trip στις δαλματικές ακτές. Χωρίς εμένα.

Θέλω να γυρίζεις πίσω και να μου διηγείσαι περιπέτειες στις οποίες δεν είμαι πρωταγωνίστρια εγώ αλλά ξέρω πως κάθε βράδυ πριν πέσεις για ύπνο στο ξενοδοχείο ή το hostel, σκεφτόσουν πόσο θα ήθελες να μου τις πεις! Και να έρχεσαι πίσω λέγοντάς μου “πάρε διαβατήριο”, αυτό το ταξίδι πρέπει να το κάνουμε παρέα.

Θέλω να με αφήνεις να το οργανώνω εγώ, να μη γκρινιάζεις που θα σου στέλνω σε pdf το πρόγραμμα που θα θέλω να ακολουθήσουμε. Θέλω όμως να παίρνεις πρωτοβουλία και να με πηγαίνεις εσύ σε μέρη που έχεις σημειώσει στο tablet σου και να μου κλείνεις το στόμα με φιλιά όταν συνεχίζω να τρώω χωρίς σταματημό σοκολατένιες λιχουδιές από εδώ και από κει. Να κάνεις υπομονή όταν στέκομαι σε ένα σημείο 10 λεπτά μέχρι να πετύχω την ιδανική φωτογραφία για το blog και να λες “όχι, δε θα έρθω μαζί σου” χωρίς δισταγμό όταν σου λέω πως θέλω να ξυπνήσω στις 5 το πρωί για να προλάβω να βγάλω φωτογραφίες την ανατολή του ηλίου. Άλλωστε είπαμε. Δε χρειάζεται και δεν πρέπει να τα κάνουμε όλα μαζί!

Θέλω να καθόμαστε στον καναπέ και να διαβάζει ο καθένας το βιβλίο του. Να έχουμε τις “σιωπές¨μας χωρίς να νιώθουμε άβολα. Θέλω να έχουμε μια σχέση που θα είναι τόσο απλή αλλά όχι απαραίτητα και ξεκάθαρη. Να είμαστε φίλοι αλλά και εραστές. Να φλερτάρουμε και να πιάνουμε κουβέντα με άλλους ανθρώπους αλλά να γυρίζουμε σπίτι και να κλείνει η ημέρα βρίσκοντάς μας αγκαλιά. Θέλω να γελάμε. Να ονειρευόμαστε και να εξελισσόμαστε… ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως το αποτέλεσμα της εξέλιξης αυτής ίσως και να μη μας βρει μαζί.

Θέλω να μη σταματάει ο χρόνος για σενα όσο εγώ θα λείπω. Όσο εγώ θα ταξιδεύω. Δε θέλω να με περιμένεις “άπραγος”. Θέλω να συνεχίσεις να έχεις τα δικά σου ενδιαφέροντα και συνήθειες. Να συνεχίζεις να διαβάζεις τον συγγραφέα που μου φαίνεται ακαταλαβίστικος, να συνεχίσεις να βγαίνεις τις Παρασκευές με τους “κολλητούς” ακόμα και αν ξέρεις πως την επόμενη ημέρα εγώ θα φεύγω και πάλι.

Θέλω να μου πιάνεις το χέρι όταν έχω άγχος. Να με παροτρύνεις να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα. Να με βλέπεις να εξελίσσομαι και να κάνεις το ίδιο και συ. Θέλω να σε θαυμάζω. Η ζωή σου και τα θέλω σου να μου δίνουν και μενα κίνητρα να γίνομαι ακόμα πιο δυνατή, πιο δημιουργική. Θέλω να μου μάθεις να ζωγραφίζω και γω θα σου μάθω να εκφράζεσαι γράφοντας.

Ναι, θέλω να είμαστε ελεύθεροι έχοντας σχέση. Θέλω να ζούμε σαν 2 ερωτευμένοι single!

Και ναι…

Μέχρι να το πάρεις χαμπάρι  θα συνεχίσω να κάνω βουτιά στο κρεβάτι μόνη μου σαν πεντάχρονο πιτσιρίκι και να βγάζω βίντεο με αντίστροφη μέτρηση και τριποδάκι.

View this post on Instagram

A post shared by MARIA KóFOU ╳ Tstories.gr ✈️ (@travelstoriesfromyworld)

Μπορείς να διαβάσεις και τις υπόλοιπες σκέψεις μου εδώ:

Αν μ’αγαπάς, δώσε μου χρόνο
Για τη γυναίκα της ζωής σου… εσένα
Γιατί είμαι single (αλλά όχι μόνη μου)
Πώς να τα βγάλεις πέρα με ένα travel girl

Comments

comments