Χθες το πρωί το τρένο γέμισε πιτσιρίκια, φωνές και χρωματιστά σακίδια. Πρώτη μέρα στο σχολείο για τα Iταλάκια, δεύτερη για τα Eλληνάκια. Δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικές κουλτούρες, δύο διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα.

Πρόσεξα όμως κατευθείαν 3 βασικά χαρακτηριστικά που παραμένουν ίδια και στις δύο χώρες:

• Πρώτη μέρα στο σχολείο σημαίνει κορίτσια με έντονο μολύβι ματιών και lip-gloss και αγόρια με καινούριο jean παντελόνι και επιμελώς ατημέλητο μαλλί.
• Πρώτη μέρα στο σχολείο σημαίνει άγχος για τους μεγαλύτερους – λόγω των πανελληνίων, άγχος για τους μικρότερους – λόγω της καινούριας σχολικής χρονιάς και ίσως για το αν στο θρανίο θα κάθονται με κολλητό.
• Πρώτη μέρα στο σχολείο σημαίνει τέλος στις βραδινές, μέχρι αργά, εξόδους.

Αποφάσισα να πιάσω κουβέντα με μια κοπέλα με σπυράκια και λιλά eastpack  γιατί αυτό το σακίδιο μου θύμισε το δικό μου. Σακίδιο λιλά, γεμάτο βιβλία, make up και όνειρα…

Έμαθα ότι φέτος είναι η τελευταία της χρονιά στο κλασσικό λύκειο και ότι έχει ήδη επελέξει να μπει στη Νομική. Αφού μου είπε ότι μαθαίνει αρχαία ελληνικά και διαπιστώσαμε ότι εγώ δε θυμάμαι την τύφλα μου, τη ρώτησα τη βαθμολογία που είχε βγάλει πέρυσι και πόσα μόρια χρειαζόταν για να μπει στη σχολή που ήθελε.Η απάντησή της με εξέπληξε γιατί υπέθεσα ότι για να μπεις στη Νομική χρειάζεσαι υψηλότερη βαθμολογία και φυσικά πολλές προσευχές για να έχεις την εύνοια του Θεού! Κουβεντιάζοντας λοιπόν έμαθα μερικά παραπάνω πράγματα για το ιταλικό εκπαιδευτικό σύστημα.

Ενώ συνολικά τα Ελληνάκια και τα Ιταλάκια έχουν εξίσου 12 χρόνια σχολείου στην πλάτη τους, οι Ιταλοί έχουν 5 τάξεις στο δηματικό, 3 στο γυμνάσιο και 5 στο λύκειο. Αφού τελειώσουν το γυμνάσιο έχουν πολλές και διαφορετικές επιλογές για το προς τα που θέλουν να κινηθούν. ‘Εχουν το κλασικό λύκειο, το επιστημονικό, το λύκειο ξένων γλωσσών, το τουριστικών επαγγελμάτων, το ηλεκτρολόγων μηχανικών και κανά 2/3 ακόμα που δεν κατάφερα να τα συγκρατήσω στη μνήμη μου, λόγω της φασαρίας που έκαναν οι μαθητές.

Αφού τελειώσουν τo λύκειο, οι περισσότεροι πιάνουν δουλειά κατευθείαν, ενώ αυτοί που επιλέγουν το Πανεπιστήμιο, μπορούν να διαλέξουν τη σχολή που θέλουν να παρακολουθήσουν, κάνουν τα χαρτιά τους και τέλη Σεπτέμβρη ξεκινούν χωρίς να δώσουν εξετάσεις.( Eνώ εμείς λιώνουμε στις πανελλήνιες!)

Το σκεπτικό με το συγκεκριμένο σύστημα είναι ότι όλοι έχουν δικαίωμα να δοκιμάσουν την τύχη τους ατο Πανεπιστήμιο, γιατί έτσι και αλλιώς κατά τη διάρκεια των εξάμηνων εξετάσεων φαίνεται ποιός μπορεί να συνεχίσει και ποιός θα τα παρατήσει γιατί του πέφτουν δύσκολα!

Α! Μπορεί να μοιάζουν όλα πιο εύκολα, αλλά ξέχασα να σας πω πως τελειώνοντας την Τρίτη Λυκείου, τα Ιταλάκια, έχουν το διαγώνισμα της ωριμότητας, esame di maturità. Γραπτές και προφορικές εξετάσεις σε όλα όσα έχουν διδαχθεί τα τελευταία χρόνια τις οποίες αν δεν περάσουν, δεν μπορούν να τελειώσουν το σχολείο. Όσοι όμως τα καταφέρουν, οργανώνουν συνήθως το ταξίδι της ωριμότητας, viaggio di maturità, με αγαπημένο προορισμό την Ελλάδα! ( Βλέπε ταινία Che ne sarà di noi, γυρισμένη στη Σαντορίνη).

Αφού η Anna κατέβηκε στη στάση Βrescia για να πάει στο σχολείο και αφού της είπα ότι καλώς επέλεξε τη Νομική γιατί είχε απίστευτο λέγειν, η σκέψη μου γύρισε 7 με 8 χρόνια πίσω και θυμήθηκα για μια στιγμή τα δικά μου σχολικά  χρόνια,τα άγχη, τις κοπάνες, το διάβασμα και τους καφέδες το βράδυ πριν τις πανελλήνιες εξετάσεις! Βιαζόμουν να μεγαλώσω, να τελειώσω το σχολείο, και όταν οι μεγαλύτεροι μου έλεγαν ότι τα καλύτερα χρόνια είναι τα μαθητικά, και η Βίσση επέμενε, εγώ δεν τους πίστευα… βιαζόμουν!

Τώρα, σκέφτομαι τον αδερφό μου που είναι στην τελευταία τάξη του λυκείου και τρέχει, βιάζεται και εκείνος να μεγαλώσει, τρέχει να τα προλάβει όλα, να τελειώσει τη χρονιά, βιάζεται να παρατήσει το σακίδιο σε μια άκρη και να μη χρειαστεί να το ξαναζωστεί στον ώμο… και εμένα δε με πιστεύει όταν του λέω να πατήσει φρένο και να ευχαριστηθεί αυτή την τελευταία σχολική χρονιά…

Καλή αρχή αδερφάκι μου! Καλή και αργή σχολική χρονιά!

Comments

comments