Όπως πάντα, όταν ένα μέρος ή ένα γεγονός με έχει συγκλονίσει, αργώ να γράψω γι’αυτό. Αν με διαβάζεις καιρό θα το ξέρεις άλλωστε. Αυτό συμβαίνει γιατί τις περισσότερες φορές όταν ξεκινάω να γράφω σημαίνει πως το γεγονός έχει ολοκληρωθεί, είναι πιθανότατα παρελθόν και αυτό κατά βάθος με ενοχλεί. Έτσι είχε συμβεί όταν επέστρεψα από το ταξίδι μου στη Ρώμη αλλά και το πιο πρόσφατο ταξίδι μου στον Παναμά (πλάκα πλάκα, δεν έχω γράψει ακόμα για το Panama City). Έτσι ακριβώς συνέβη και με το TBEX Athens! Άργησα να γράψω γιατί άργησα να δεχτώ πως ολοκληρώθηκε!

Το συγκεκριμένο συνέδριο δεν το γνώριζα. Έπεσα πάνω του τυχαία πριν 6 περίπου μήνες και δε θυμάμαι καν τι ακριβώς έψαχνα όταν το ανακάλυψα. Μπήκα στο website και άρχισα να διαβάζω περισσότερα και κάθε παράγραφο που ολοκλήρωνα ένιωθα πως ναι, πρέπει να παρευρεθώ στο συγκεκριμένο γεγονός. Το ότι θα γινόταν στην Αθήνα και μάλιστα απέναντι σχεδόν από τη δουλειά μου, ήταν και ο “X Factor” που με έκανε να αποφασίσω και να κλείσω επί τόπου.

Πέρασαν 5 μήνες από την εγγραφή μου αλλά μόλις τον τελευταίο μήνα πριν το TBEX άρχισα να καταλαβαίνω τη σημασία που είχε ένα τέτοιο massive travel συνέδριο. Travel bloggers από όλο τον κόσμο άρχισαν να έρχονται σε επαφή  μεταξύ τους και να συζητούν στα social media για το πώς και το τί πρέπει να κάνουν και να δουν φτάνοντας στην Ελλάδα. Από Αμερική μέχρι Αυστραλία ξαφνικά άρχισα να βλέπω στον τοίχο μου και στα inbox μου ερωτήσεις και ιδέες για tips στο πως να δεις την Ελλάδα σε 5 μόλις μέρες. “Μα γίνονται αυτά;” αναρωτήθηκα! Και όμως γίνονται. Από τα Μετέωρα μέχρι τη Σαντορίνη πάνω από 700 travel bloggers ξεχύθηκαν στην Ελλάδα, έβγαλαν απίστευτες φωτογραφίες, έζησαν όμορφες στιγμές και το σημαντικότερο, έγραψαν γι’ αυτή τους την εμπειρία στρέφοντας με αυτό τον τρόπο τα μάτια του διεθνούς τύπου πάνω στην Αθήνα αλλά και στην Ελλάδα μας γενικότερα.

Ας αφήσω όμως τα βουνά και τις θάλασσες και ας σε μεταφέρω downtown, στο κέντρο του συνεδρίου, στο Μέγαρο Μουσικής. Εκεί όπου ένιωσα κομμάτι ενός community. Εκεί όπου ένιωσα πως δεν είμαι η μόνη τρελή σε αυτόν τον κόσμο που λατρεύει την περιπέτεια, τη αναζήτηση και τα ταξίδια. Εκεί όπου συνειδητοποίησα πως ναι, αν το πιστεύεις και το αγαπάς μπορείς και να το πραγματοποιήσεις το όνειρό σου. Αρκεί να μην κάνεις σπασμωδικές κινήσεις. Θέλει μέθοδο και αγάπη και λίγη τρέλα για να είσαι ένας σωστός travel blogger και τουλάχιστον αυτά τα τρία χαρακτηριστικά είμαι σίγουρη πως τα έχω.

Ομολογώ πως οι ομιλητές ήταν όλοι τους ένας και ένας και έδωσαν added value στο TBEX. Ίσως βέβαια κάποια πιο specific θέματα θα έπρεπε να είναι και πιο advanced. Θέματα όπως το SEO θα ήταν καλό να έμπαιναν και σε περισσότερη λεπτομέρεια και πληροφορία. Υπήρξαν βέβαια και ενότητες – όπως αυτές της Angie Orth, της Sarabeth Jones, της Becki Enright και φυσικά του απίστευτου Michael Collins που μοίραζε ουίσκυ την ώρα της παρουσίασης- που μου έδωσαν τόση μεγάλη έμπνευση που ήθελα βγαίνοντας από το Μέγαρο να πάρω το πρώτο αεροπλάνο και να αρχίσω να ταξιδεύω. Και να γράφω. Και να ταξιδεύω. Και ξανά να γράφω.

Αν μπορούσα να συνοψίσω σε 4 στιγμές το TBEXathens, σίγουρα η πρώτη θα ήταν η ομιλία του Jaume Marin Marketing Director @ Costa Brava Girona Tourist Board ο οποίος έδωσε με απίστευτο χιούμορ, to the point tips για την επικοινωνία των travel bloggers με τα brands/ εταιρείες. Η δεύτερη έντονη και ιδιαίτερη στιγμή είναι μάλλον ένα σύνολο στιγμών καθώς συμπεριλαμβάνει όλα εκείνα τα λεπτά συζήτησης με τους fellow travel bloggers. Η γνωριμία με τη Χρύσα, Ελληνίδα που ζει μόνιμα εκτός Ελλάδας και διαπρέπει στο Ελσίνκι, το ζευγάρι μεσήλικων Καναδών Jane and Paul που αποφάσισαν να επενδύσουν τη σύνταξή τους στα ταξίδια, η Deanna και ο Brett που ταξιδεύουν κάθε μήνα σε διαφορετικό μέρος του κόσμου μαζί με τη μικρή τους κόρη και όλοι οι υπόλοιποι travellers που βρίσκουν νόημα ταξιδεύοντας μόνοι τους ή με παρέα ο καθένας με τον δικό του τρόπο, με το δικό του προσωπικό στυλ.

Η τρίτη στιγμή (γιατί κάπου κάπου δεν είναι κακό να παινεύουμε και το σπίτι μας) ήταν εκείνο το κοκκίνισμα στα μάγουλα και το ίδρωμα στα χέρια όταν στην οθόνη την ώρα της παρουσίασης της Sarabeth Jones, κατά τη διάρκεια των tips & tricks που μας έδειχνε για καλύτερες mobile ταξιδιωτικές φωτογραφίες, εμφανίστηκε η φωτογραφία μου. Καλά, όχι η φάτσα μου, αυτό έλειπε! Ήταν μια Instagram φωτογραφία που είχα τραβήξει πέρυσι την άνοιξη όταν είχα την τύχη να ταξιδέψω στη Θεσσαλονίκη με τρένο δίπλα στο οδηγό. Το μήνυμα ήταν ” look for leading lines”.

Όσο για την τέταρτη στιγμή, μας την φύλαγαν κυριολεκτικά για το τέλος. Ο απίστευτος σίφουνας Robert Reid (τον οποίο εγώ κάποια στιγμή θα τον παντρευτώ) μας μίλησε για το πώς είναι να δουλεύεις ως digital nomad για το National Geographic Traveler και για το πώς το δικό μας προσωπικό point of view μπορεί να κάνει τη διαφορά στα ταξίδια μας. Τον αγάπησα ακόμα περισσότερο όταν μας διηγήθηκε το ταξίδι του με τον Υπερσιβηρικό και το πώς έγραψε για τα διάφορα μουστάκια που συνάντησε σε εκείνο το ταξίδι! Ακόμα γελάω!

Κλείνοντας, αφού μας ανακοινώθηκε πως τα 2 επόμενα TBEX θα γίνουν στην Costa Brava και την Ταϊλάνδη συγκεντρωθήκαμε όλοι στη σκηνή του Mεγάρου Μουσικής και βγάλαμε μια αναμνηστική φωτογραφία. Ξέρεις, αυτή που βγάζουμε πάντα λίγο πριν ολοκληρωθεί μια εκδρομή, ένα ωραίο πάρτυ, μια συνάντηση. Αυτή τη φωτογραφία που χαμογελάς ευτυχισμένα νιώθοντας πως είσαι μέλος μια παρέας, μιας ιδέας, μιας νέας οικογένειας. Αυτό ήταν το TBEX για εμένα, μια νέα οικογένεια που αν και ζει μακρυά μου με καταλαβαίνει και με δέχεται με όση τρέλα και αν κουβαλάω.

Και αν κράτησα μια φράση από το TBEX Athens 2014 είναι η εξής: “Don’t travel like a local. Travel in the company of locals”. Αυτό έκανα και αυτό θα επιδιώκω να κάνω. Γιατί όπου και να ταξιδεύω δε θέλω να γνωρίζω ξένους ή τουρίστες θέλω να γνωρίζω locals.

Comments

comments