Τρέχω, τρέχω, τρέχω! Παράλληλα κοιτάω το ρολόι,τον πίνακα ανακοινώσεων, τον αριθμό αποβάθρας, το τρένο για Βερόνα…

Ουφ! Το πρόλαβα και αυτή τη φορά! Μ’ένα τεράστιο πήδημα που μόνο Ολυμπιονίκης θα μπορούσε να ανταγωνιστεί, μπαίνω βιαστικά στο πρώτο βαγόνι και αρχίζω να ανοίγω πόρτες μέχρι να βρω ένα βαγόνι με λιγότερο κόσμο και λιγότερη βαβούρα.

Έχω φτάσει στα μισά του τρένου και αποφασισμένη να παλέψω για μια θέση δίπλα σε παράθυρο συνεχίζω  την αναζήτησή μου…ώσπου από την πόρτα του προτελευταίου βαγονιού βλέπω αυτό που κάθε τρενοεπιβάτης εύχεται και επιθυμεί! Ένα βαγόνι άδειο, μόνο για την πάρτη μου!

Αφού έχω φωνάξει εκατό Ουάου και έχω χιλιοκοιτάξει πίσω μου να δω αν με ακολουθούν, ανοίγω την πόρτα της… ευτυχίας και της τόσο πολυπόθητης μοναξιάς!

Ένα κύμα ζεστού αέρα συνοδευόμενο από την αποπνιχτική μυρωδιά του ζευγαρώματος κρεμμυδιών και σκόρδων σκάει στο πρόσωπο μου! Παναγία μου, αναφωνώ! Τι γαστρονομικό χαστούκι έφαγα, δεν μπορώ ούτε να σας το περιγράψω!

Αρχίζω να διασχίζω το βαγόνι με κλειστή τη μύτη, ψάχνοντας παράλληλα την εστία του κακού! Από πού βγαίνει αυτή η φαγητίλα αφού το βαγόνι είναι άδειο; Φτάνω στην άλλη άκρη λοιπόν, και να σου, στο τελευταίο κάθισμα βρίσκεται το μυρωδάτο τέρας! Ένας έγχρωμος παππούς τρώει ένα τεράστιο και παραγεμισμένο κεμπάπ και δίπλα του ακουμπισμένη βρίσκεται μια ύποπτη σακούλα που αναδεύει σκόρδο! Με χαιρετάει μ’ένα νεύμα και συνεχίζει το γεύμα του ακάθεκτος και χωρίς να δείχνει ίχνος ντροπής ή ενδοιασμού!

Ξαναγύρισα στην άλλη άκρη του βαγονιού,όσο το δυνατό πιο μακρυά από τις μυρωδιές και κάθισα στο κάθισμα δίπλα απ’την πόρτα. Προσπαθώ να αγνοήσω τη βρωμερή φαγητίλα παρηγορώντας με για το πόσο τυχερή ήμουν που είχα ένα βαγόνι όλο δικό μου… Ανοίγω το παράθυρο, βάζω μουσική, πασπατεύω το έξυπνο κινητό μου(smartphone), στριφογυρίζω στο κάθισμα αλλά η ώρα δεν περνάει με τίποτα και η μυρωδιά με περικυκλώνει συνεχώς…

Σκέφτηκα όλες τις φορές που μπήκα στο τρένο ή το μετρό και τα βαγόνια μύριζαν take away φαγητό από τα Μc Donald’s, Burger King Goody’s ή ελληνική σουβλακερί! Το καταλαβαίνω ότι δεν έχεις αυτοκίνητο για να πάρεις το ταικ αγουει σου και να γυρίσεις αμέσως σπίτι αλλά δεν έχεις το δικαίωμα να βασανίζεις τους συνεπιβάτες σου με τις φαγητομυρωδιές σου ρε αδερφέ! Κάτσε να φας στο εστιατόριο, στην αποβάθρα, στο παγκάκι αλλά το να παίρνεις φαγητό -και να το ανοίγεις για να το φας- μέσα στο τρένο είναι τόσο λάθος όσο και το να μην εξαργυρώνεις το εισιτήριό σου! Είναι ποινικό αδίκημα!

Θυμωμένη και μην αντέχοντας άλλο το κρεμμύδι και το σκόρδο που μου γαργαλούσαν ενοχλητικά τις μασχάλες και τη μύτη,  πήρα τα μπογαλάκια μου και στριμώχτηκα στο επόμενο βαγόνι αποφασισμένη να γράψω για τις φαγητομυρωδιές στα τρένα αφού παράλληλα το αναφέρω στον υπεύθυνο του τρένου και στο εκδότη των εισιτηρίων! Έξω από τα τρένα τα ενοχλητικά hamburger και  τα αυθάδη κεμπάπ! Τέλος!

Comments

comments