10 πόλεις σε 1 χρόνο! Αυτός ήταν ο αρχικός τίτλος του συγκεκριμένου ποστ αλλά γράφοντας πρόσεξα πως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης χρονιάς ήταν τα πρόσωπα και όχι τα μέρη που επισκέφτηκα. Οπότε, προτίμησα να κρατήσω έναν πιο γενικό τίτλο, πιο συγκεκριμένα είπα να χρησιμοποιήσω την ισπανική βερσιόν του περσινού κειμένου –Addio 2013 – για να αποχαιρετήσω το 2014.

Η φετινή χρονιά λοιπόν, ξεκίνησε με Ρώμη και Φλωρεντία, συνεχίστηκε με Μιλάνο και Μπρέσια, ακολούθησαν ο Παναμάς, τα νησιά San Blas, η Μπογκοτά και η Καρταχένα της Κολομβίας και ολοκληρώθηκε με ταξίδι στη Λεμεσό και τη Λευκωσία. Δέκα πόλεις εκτός Ελλάδας, 6 από αυτές συνδυάστηκαν με αγαπημένα πρόσωπα. Πρόσωπα που με περίμεναν εκεί, πρόσωπα που ήρθαν μαζί μου στο ταξίδι, πρόσωπα που από γνωστοί έγιναν φίλοι, πρόσωπα που ξεκίνησα μαζί τους το ταξίδι και τα άφησα πίσω μου, πρόσωπα που μπήκαν στη ζωή μου για λίγες ημέρες και με βοήθησαν να γνωρίσω νέα μέρη, πρόσωπα που βοήθησα εγώ να γνωρίσουν τη χώρα μου.

Δεν έχω παράπονο! Το 2014 ήταν μια γεμάτη χρονιά. Γεμάτη ταξίδια εντός Ελλάδας ( Καλαμάτα, Ελάτη, Τρίκαλα, Τήνο, Αρχαία Ολυμπία, Ναύπλιο, Καρδίτσα, λίμνη Πλαστήρα), εντός Ευρώπης αλλά και υπερατλαντικά. Είχε ονειρικές παραλίες, φτωχές γειτονιές, ακριβές συνήθειες, έντονα συναισθήματα, ξένες γλώσσες, καινούριες γεύσεις, χάρτες, ταξιδιωτικούς οδηγούς και πολλές βαλίτσες.

Το 2014 είχε διλήμματα, είχε νέες συνεργασίες, είχε δάκρυα χαράς, δάκρυα λύπης, είχε αναγνώριση, είχε μοναξιά, είχε έρωτα, αγάπη, καλό φαγητό, πολλά cupcakes, επιτυχίες, επαναπροσδιορισμό σχέσεων (επαγγελματικών και προσωπικών), είχε προκλήσεις και κλήσεις (ροζ χαρτάκι στο παρμπρίζ) αλλά πάνω απ’ όλα είχε εξέλιξη. Ναι, εξέλιξη! Ένιωσα πως κάθε μήνας που περνούσε με έφερνε πιο κοντά στους στόχους που είχα βάλει για το 2014. Ένιωσα πως ήμουν συνεχώς εν κινήσει και πως ακόμα και όταν έμενα εγκλωβισμένη σε ένα μέρος έβρισκα πάντα τον τρόπο να “κινούμαι”. Δεν ξέρω αν θα μπορούσε να υπάρξει πιο όμορφο συναίσθημα από αυτό και με χαρά, 2 ημέρες πριν μπει το 2015, κοιτάω πίσω μου και νιώθω γεμάτη.

Δε θα σου πω όμως αναλυτικά τις πιο όμορφες στιγμές του 2014, άλλωστε είμαι σίγουρη πως θα τις πήρες χαμπάρι μέσω του facebook και των φωτογραφιών που ανέβαζα στο instagram όσο ταξίδευα. Αντίθετα λέω να μοιραστώ μαζί σου τις χειρότερες στιγμές του 2014 και γράφοντάς τες εδώ να τις αφήσω πίσω μου έχοντας βέβαια πρώτα συμφιλιωθεί μαζί τους  και έχοντας φροντίσει να “μάθω το μάθημά μου”.

Ποιες είναι αυτές; Ορίστε:

1. Οι βασανιστικές ώρες αναμονής στο αεροδρόμιο της Bogota και η συνειδητοποίηση πως βρίσκομαι μόνη μου στην άλλη άκρη του κόσμου μη μπορώντας να χρησιμοποιήσω το τηλέφωνό μου για να επικοινωνήσω με τους δικούς μου.

2. Εκείνο το τηλεφώνημα από πολύ μακριά που με έβαλε σε σοβαρούς προβληματισμούς για το αν έπρεπε να τα μαζέψω και να φύγω για την άλλη άκρη του κόσμου.

3. Εκείνος που μπήκε στη ζωή μου και βγήκε τρέχοντας γιατί δεν ήξερε να διαχειριστεί την αγάπη μου για τα ταξίδια.

4. Ένα βήμα πριν την μετακόμιση στη Ρώμη

5. Το χαμένο backpack στο αεροδρόμιο του Παναμά

Λέω λοιπόν adiós σε μια από τις πιο δημιουργικές και ταξιδιάρικες χρονιές της ζωής μου. Αφήνω πίσω μου τις άσχημες στιγμές και κρατάω μαζί μου τα άτομα που έδωσαν χρώμα στο 2014, ακόμα και τις last minute αφίξεις που μπορεί να άργησαν αλλά πρόλαβαν να κάνουν την εμφάνισή τους!

Όσο για το 2015; Εύχομαι να έχει ακόμα περισσότερα έντονα συναισθήματα, νέα πρόσωπα, δημιουργικές στιγμές, χαμόγελα και γεμάτες βαλίτσες.

Destinations 2015: Ιταλία, Ρωσία, Μογγολία και Κίνα

Comments

comments