Στο σταθμό της Brescia είδα το συγκεκριμένο θέαμα της φωτογραφίας. Ένας μπαμπάς με τη 10χρονη κόρη του έψαχναν απεγνωσμένα ένα μπάνιο για να πάει η πιτσιρίκα.

Τα πρώτα δευτερόλεπτα ο τύπος μου φάνηκε τρελός! Κοντό σορτσ παντελόνι, μωβ φτερό στο κεφάλι και πλαστικό κροκς στο πόδι. Πιο πολύ για επικίνδυνος τρελός μου φάνηκε παρά για πατέρας…

Σκέφτηκα να φωνάξω ” Πιάστε τον τρελό, πάει ν’απαγάγει το παιδί!”, αλλά η αγκαλιά που άνοιξε απότομα και η πιτσιρίκα που χώθηκε ως τα αυτιά μέσα της με αποστόμωσε! Ή μάλλον με συγκίνησε…

Ένας μπαμπάς που ψάχνει μπάνιο για την κόρη του, την αγκαλιάζει για να την παρηγορήσει επειδή δεν λειτουργεί το μπάνιο του σταθμού και όλα αυτά φορώντας στο κεφάλι μια μάσκα  με ένα μωβ φτερό-αγορασμένη από τη Βενετία-, χωρίς να τον νοιάζει αν μοιάζει με τον τρελό του χωριού ή καλύτερα τον τρελό του σταθμού… δε μπορεί παρά να συγκινήσει και να με βάλει σε σκέψεις…

Σκέψεις που θέλησα να απωθήσω αλλά… η σχέση πατέρα-κόρης είναι κάτι τόσο ιδιαίτερο που μπορεί να στοιχειώσει.

Σκέφτηκα λοιπόν το δικό μου μπαμπά που όταν είχα την ίδια ηλικία με την πιτσιρίκα παραπάνω, εκείνος έκανε τα πάντα για να με δει χαρούμενη. Τι θέλει η Μαίρη θα της το αγοράσουμε, τι θα φάει η Μαίρη θα το μαγειρέψουμε, που θα πάει η Μαίρη θα την πάμε με το αυτοκίνητο και θα περιμένουμε έξω από το μαγαζί για να τη γυρίσουμε ασφαλή στο σπίτι.

Αναρωτήθηκα γιατί άλλαξαν τόσο τα πράγματα από τότε. Φταίει το ότι η Μαιρούλα έγινε 26 χρονών Μαρία; Φταίει ότι αυτή η Μαρία βρίσκεται μακρυά από την Ελλάδα και δε χρειάζεται έναν μπαμπά να την προσέχει; Εγώ πάντως δε θυμάμαι να είπα πως δε χρειάζομαι πια ένα μπαμπά να με παίρνει τηλέφωνο που και που για να με ρωτάει αν είμαι καλά…

Μπαμπά, χάσαμε το τρένο… μα προλαβαίνουμε

Μαίρη

Comments

comments