Είναι μέρες που θέλω να γράψω αυτό το ποστ και όλο το αναβάλλω γιατί ενώ θέλω να πω τόσα πολλά, δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω και πού να τελειώσω. Και όμως, δε γίνεται να θεωρώ τον εαυτό μου πολίτη του
Το επιπλέον μίλι. Αυτό το παραπάνω βήμα που κάνεις ξεπερνώντας τον εαυτό σου. Αυτό το επιπλέον βήμα που κάνεις για να βοηθήσεις κάποιον δικό σου άνθρωπο σε μια δύσκολη στιγμή του. Αυτό το επιπλέον βήμα που κάνεις για να βοηθήσεις
«Πώς μπορώ να βοηθήσω λοιπόν;» Αυτή ήταν η πρώτη μου ερώτηση όταν άρχισα να επεξεργάζομαι το ενδεχόμενο να πάω στη Λέσβο για μερικές ημέρες ώστε να προσφέρω λίγο από το χρόνο μου και να βοηθήσω όπως και όπου μπορώ
Please stay warm. Λέω εγώ σε σενα, σε μενα. Μείνε "ζεστός" μέσα σου. Μείνε άνθρωπος. Μην αδιαφορείς.
Με έβαλε να υποσχεθώ πως θα επιστρέψω σύντομα. Εύκολο. Αυτό το είχα υποσχεθεί και στον εαυτό μου φεύγοντας από το camp OXY την προηγούμενη ημέρα. Γιατί αυτό είναι το άσχημο. Φεύγεις και νιώθεις πως δεν έχεις δώσει ακόμα ούτε το
Μετά από μια εβδομάδα στη Λέσβο ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, κλείνω τα μάτια και στο μυαλό μου έρχονται 2 πράγματα. Λόφοι από πορτοκαλί σωσίβια και μεγάλα μαύρα μάτια να κοιτούν γύρω τους με αγωνία.