Σήμερα έπεσα πάνω στο album των φωτογραφιών μου από την Πορτογαλία και συγκεκριμένα τη Λισαβόνα και με έπιασε μια μικρή νοσταλγία γιατί ήταν ένα πολύ όμορφο roadtrip που είχε συνδυαστεί με στάσεις στο Cabo de Roca, το Aveiro, τη Fatima
Κάθε αρχή του χρόνου το λες, το πιστεύεις, το ονειρεύεσαι: "Φέτος, θα κάνω αυτό το ταξίδι που ονειρεύομαι χρόνια".
Please stay warm. Λέω εγώ σε σενα, σε μενα. Μείνε "ζεστός" μέσα σου. Μείνε άνθρωπος. Μην αδιαφορείς.
Με έβαλε να υποσχεθώ πως θα επιστρέψω σύντομα. Εύκολο. Αυτό το είχα υποσχεθεί και στον εαυτό μου φεύγοντας από το camp OXY την προηγούμενη ημέρα. Γιατί αυτό είναι το άσχημο. Φεύγεις και νιώθεις πως δεν έχεις δώσει ακόμα ούτε το
Μετά από μια εβδομάδα στη Λέσβο ξαπλώνω στο κρεβάτι μου, κλείνω τα μάτια και στο μυαλό μου έρχονται 2 πράγματα. Λόφοι από πορτοκαλί σωσίβια και μεγάλα μαύρα μάτια να κοιτούν γύρω τους με αγωνία.
ο συγκεκριμένο ταξίδι είναι για πολλούς όνειρο ζωής, για μερικούς είναι κάτι που φαντάζει πολύ μακρινό και άπιαστο, για άλλους κάτι επικίνδυνο και για κάποιους άλλους μια περιπέτεια που ενώ θα ήθελαν να τη ζήσουν δεν ξέρουν από πού να
Να'μαι και πάλι στο τρένο! Αυτή τη φορά με κατεύθυνση τη Μογγολία, συνεπώς το τρένο στο οποίο μπαίνω, δε λέγεται πλέον Υπερσιβηρικός αλλά Υπερμογγολικός.
Το συγκεκριμένο post πρέπει να ξεκινήσει με τη δήλωση ότι σαφώς και υπάρχουν περισσότεροι από 10 λόγοι για να επισκεφθεί κανείς τη Ρώμη. Σαφώς και ένα Σαββατοκύριακο δε φτάνει για να τη γυρίσεις όλη και σαφώς και δεν αρκεί να
Έχοντας αφήσει το Irktutsk πίσω μας, ο οδηγός μας, ο Ivan, ένας πολύ συμπαθητικός κύριος με ξανθά ή μάλλον άσπρα μαλλιά, μιλώντας μας σπαστά αγγλικά, μας είπε δυο λόγια για τη λίμνη Βαϊκάλη αλλά και για την οικογένεια ντόπιων η οποία
Αν με διαβάζεις καιρό, θα έχεις καταλάβει πως πέρα από τις περιγραφές των ταξιδιών μου, μου αρέσει να γράφω και τις σκέψεις μου και να τις παραθέτω στο blog , χωρίς φίλτρα. Και αυτό εδώ το post ανήκει σε αυτή