Τελικά δεν υπάρχουν μόνο οι κλασικοί τρόποι για να ταξιδέψει κανείς και πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή να μπορεί κανείς να ταξιδέψει με τον blogger που διαβάζει και εμπιστεύεται και να βιώσει ξεχωριστές εμπειρίες
Σήμερα που λες, ο αγαπημένος μου Υπερσιβηρικός Σιδηρόδρομος κλείνει τα 100! Εκατό ολόκληρα χρόνια από την ολοκλήρωσή του. Εκατό ολόκληρα χρόνια που ένα τρένο κατάφερε να ενώσει από τη μια άκρη μέχρι την άλλη άκρη, τη μεγαλύτερη χώρα του
Μια καινούρια εμπειρία έρχεται να προστεθεί στη ζωή μου και στο
ο συγκεκριμένο ταξίδι είναι για πολλούς όνειρο ζωής, για μερικούς είναι κάτι που φαντάζει πολύ μακρινό και άπιαστο, για άλλους κάτι επικίνδυνο και για κάποιους άλλους μια περιπέτεια που ενώ θα ήθελαν να τη ζήσουν δεν ξέρουν από πού να
Να'μαι και πάλι στο τρένο! Αυτή τη φορά με κατεύθυνση τη Μογγολία, συνεπώς το τρένο στο οποίο μπαίνω, δε λέγεται πλέον Υπερσιβηρικός αλλά Υπερμογγολικός.
Έχοντας αφήσει το Irktutsk πίσω μας, ο οδηγός μας, ο Ivan, ένας πολύ συμπαθητικός κύριος με ξανθά ή μάλλον άσπρα μαλλιά, μιλώντας μας σπαστά αγγλικά, μας είπε δυο λόγια για τη λίμνη Βαϊκάλη αλλά και για την οικογένεια ντόπιων η οποία
Έχοντας αφήσει πίσω μου τη Μόσχα, επιβιβάστηκα στον περίφημο Υπερσιβηρικό με σκοπό να διασχίσω τη Σιβηρία. Δε θα σου μιλήσω όμως για τη ζωή στο τρένο γιατί σου είχα δώσει μια πρώτη γεύση εδώ και εδώ αλλά θα σε πάω κατευθείαν στην
Ναι ναι, είμαι σίγουρη πως η πρώτη σου ερώτηση είναι "Μα καλά, προλαβαίνεις να δεις τα πάντα σε ένα Σαββατοκύριακο;" Η απάντησή μου είναι πως σίγουρα όχι αλλά μπορείς να δεις μεγάλο μέρος της πόλης και τα πιο βασικά/σημαντικά της
Έχοντας επιστρέψει εδώ και ένα μήνα από το ταξίδι μου με τον Υπερσιβηρικό, και έχοντας λάβει πάραααα πολλά email & inbox στο Facebook (δεν υπερβάλλω), συνειδητοποίησα πως υπάρχει πολύς κόσμος εκεί έξω που ενδιαφέρεται για το συγκεκριμένο "ταξίδι-όνειρο", που το επεξεργάζεται και
Άκου να δεις 10 πράγματα που έμαθα λοιπόν ταξιδεύοντας