Μπήκε στο τρένο 15 χρονών πιτσιρίκα με τα συμπράγκαλα και τις βαλίτσες της στον ώμο και ξεκίνησε για την πρωτεύουσα. Άφησε την παιδική, χωριάτικη ανεμελιά, τα πράσινα χωράφια και τα ζωντανά της αυλής της για να πάει στη μεγάλη πόλη. Εκεί όπου δεν υπήρχαν θειάδες και γιαγιάδες…εκεί όπου όλες ονομάζονταν κυρίες ή δεσποινίδες.

Άφησε το μάζεμα της ελιάς του Γενάρη και τον τρύγο του καλοκαιριού για να κλειστεί σ’ένα από τα  υπόγεια διαμερίσματα του κέντρου,  για να μαγειρεύει για τ’αδέρφια της και για να βρει μια δουλειά που θα μπορούσε να τη συντηρεί χωρίς να επιβαρύνει τους γονείς της.

Της άρεσε να γράφει αλλά δεν έγινε δημοσιογράφος, της άρεσε να βοηθάει τους γύρω της αλλά δεν έγινε γιατρός, της άρεσε να ταξιδεύει αλλά δεν είχε τη χρηματική άνεση για ταξίδια εκείνη την εποχή. Έγινε λοιπόν λογίστρια, πιστή στην ίδια εταιρεία για πάνω από 20 χρόνια ! Αγάπησε, αρραβωνιάστηκε, παντρεύτηκε, έκανε 2 παιδιά -ένα κορίτσι και ένα αγόρι-, το ένα στα 26 της το άλλο στα 35 της. Χώρισε, είδε το μεγάλο της παιδί να φεύγει στα ξένα… Και παρ’όλα αυτά ξέρετε τι κάνει τώρα;

Μαθαίνει αγγλικά και  πηγαίνει σε θεατρικό εργαστήρι, πέρυσι άρχισε και γιόγκα!

Πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία ότι από εκείνη κληρονόμησα την αγάπη μου για τα ταξίδια, το ελεύθερο πνεύμα, το να είμαι πάντα ανήσυχη…ίσως όχι τη μαγειρική της αλλά και γι’αυτό φταίει εκείνη που μου έλεγε ότι η δουλειά μου ήταν το διάβασμα και όχι το σπιτονοικοκυριό!

Κάποτε τσακωνόμουν συνεχώς μαζί της και ένιωθα ότι δε με καταλαβαίνει. Τώρα τη θαυμάζω, γιατί με δίδαξε πως να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου, με έμαθε πως μια μάνα είναι πραγματική μάνα όταν αφήνει το μικρό της να “πετάξει μακρυά” χωρίς να το κρατάει πεισματικά κάτω από τα φτερά της για να μη μείνει μόνη της. Mε έμαθε να λέω τη γνώμη μου και ας μην αρέσει στους άλλους και να κρατάω ψηλά το κεφάλι ό,τι και να συμβαίνει γύρω μου…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα τεράστιο σ’αγαπώ σε σένα που πριν από 26 χρόνια ακριβώς με έφερνες στη ζωή…

12.12.12  ώρα 12:12

ΥΓ: Αυτό το post το έγραψα σήμερα το πρωί γιατί ξύπνησα και δε βρήκα την κλασσική κάρτα γενεθλίων που  άφηνες κάθε  12 Δεκέμβρη στο κομοδίνο μου

Comments

comments