Σήμερα στο σταθμό, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη… μια διαφορετική αναμονή στην αποβάθρα νούμερο 2.

Εκατό ή διακόσια άτομα ( ήταν πολύ πρωί για να  κάνω σωστό μέτρημα) με  πράσινα, κόκκινα, πορτοκαλί μαντήλια στο χέρι, είχαν στουμπώσει το διάδρομο  που οδηγεί στις αποβάθρες!  Είχα να δω τέτοιο συνωστισμό σε αποβάθρα από τον τελευταίο αγώνα του Ολυμπιακού στην Αθήνα!

Μια δυνατή βοή πλανιώταν στο σταθμό και για μια στιγμή προσευχήθηκα σε Θεό, Αλλάχ και Βούδα μαζί να με προστατέψουν από κάποια τυχών απεργία τρένων γιατί θα το πάθαινα το εγκεφαλικό αν δεν έφτανα στη δουλειά εγκαίρως!

Πλησιάζοντας το τσούρμο, άκουσα να μιλάνε αγγλικά και άλλες τόσες ξένες -στα αυτιά μου- γλώσσες που μου φάνηκε ότι βρισκόμουν στον διάσημο πύργο της Βαβέλ. Τόσες διαφορετικές φάτσες μαζεμένες, κίτρινες, άσπρες μαύρες μόνο σε Ολυμπιακούς Αγώνες είχα δει μέχρι στιγμής.

Το συγκεκριμένο λοιπόν θέαμα όπως πάντα ξύπνησε την περιέργιά μου και φυσικά χωρίς να χάσω ευκαιρία ρώτησα να μάθω τί και πώς.

Τα άτομα που έτυχε να ρωτήσω ήταν ένας από την Αμερική και ο άλλος  Άγγλος. Μου έδειξαν με περηφάνια τα καρτελάκια που κρέμονταν στον λαιμό τους και μου εξήγησαν πως από τις 23 Σεπτέμεβρη είχε ξεκινήσει ο 24ος  διεθνής διαγωνισμός πληροφορικής ή καλύτερα 24th International Olympiad in Informatics* με συμμετοχές  από 18 διαφορετικές χώρες .

Οι καλύτεροι “σπασίκλες” /geeks του κόσμου μαζεμένοι μπροστά μου, σκέφτηκα! Ευχαρίστησα για τις πληροφορίες και έριξα μια πιο προσεκτική ματιά στις φάτσες που ήταν μαζεμένες γύρω μου! Ελάχιστες γυναίκες, πολλοί άντρες, κυριώς Κινέζοι ή Ιάπωνες -δυσκολεύομαι ακόμα να τους ξεχωρίσω-, αρκετοί Ινδοί και Αμερικάνοι και ελάχιστοι Ισπανοί και Γερμανοί. Έλληνες… μηδέν ! Οι περισσότεροι ήταν πιτσιρικάδες από 18 μεχρι 25 χρονών και κάπου κάπου ξεπετάγονταν και μερικοί άνω των 40.

Θέλησα να μάθω που πήγαιναν. Μου είπαν πως για να γιορτάσουν την πρώτη εβδομάδα του διαγωνισμού είχαν διοργανώσει μονοήμερη εκδρομή στην Βενετία και  τα χρωματιστά μαντήλια που φορούσαν ήταν για να ξεχωρίζει η μια χώρα από την άλλη. Τους χαιρέτησα, ευχήθηκα καλή τύχη και έβγαλα μερικές φωτογραφίες για να αποθανατίσω αυτή την διαφορετική συνάντηση στο σταθμό.

Περπατώντας προς την αρχή της αποβάθρας -όπως πάντα άλλωστε- σκέφτηκα ότι το sightseeing /επίσκεψη στα αξιοθέατα, δεν ήταν μπανάλ ούτε για τους geeks λοιπόν! Τους φαντάστηκα στην πλατεία του Αγίου Μάρκου να αποθανατίζουν τη στιγμή με τα smartphones τους, τα tablets και τις high definition φωτογραφικές μηχανές τους και χαμογέλασα!

Το τρένο μου έφτασε στην ώρα του και όπως πάντα με πήρε μαζί του, μακρυά από αυτή την τόση unexpected συνάντηση, για να με μεταφέρει στη μιλανέζικη καθημερινότητα μου….

Comments

comments