Είναι κάποιες πόλεις που έχεις ακούσει να τις αναφέρουν αλλά ποτέ δε σου έκαναν αυτό το «κλικ» για να τις επισκεφτείς. Είτε γιατί δε βοηθάει πολύ και το google με το διαθέσιμο φωτογραφικό υλικό είτε γιατί δεν έχεις κάποιο δικό σου άνθρωπο από την περιοχή ώστε να σε επηρεάσει και να ταξιδέψεις μέχρι εκεί.

Αυτό μου είχε συμβεί και με τη Δράμα. Είχα ακούσει ότι έχει πολύ καλούς ανθρώπους, είχα δει κάτι φωτογραφίες και κάποιες αναφορές για τις πηγές της Αγίας Βαρβάρας, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχα επιδιώξει να την επισκεφθώ.

Μέχρι που ένα roadtrip ήταν η αφορμή για να οργανώσω επιτέλους ένα ταξίδι στη Δράμα. Το πλάνο ήταν να μείνω λίγες ημέρες εκεί ενώ παράλληλα μέσα στην ημέρα να κάνω κάποιες μονοήμερες σε Καβάλα και Ξάνθη που ούτε εκεί είχα πάει και να το συνδυάσω και με αγαπημένη Θεσσαλονίκη.

Σε όσους είχα πει πως θα πάω Δράμα το πρώτο πράγμα που μου ανέφεραν ήταν οι πηγές της Αγίας Βαρβάρας και καθώς το ξενοδοχείο που θα έμενα – Hydrama Grand Hotel–  βρισκόταν ακριβώς εκεί, η πρώτη μου επαφή με την πόλη ξεκίνησε από το σημείο εκείνο.

Και ναι, το πάρκο ήταν το πρώτο πράγμα που δεν περίμενα να βρω στην πόλη αυτή. Είχα διαβάσει πως το όνομα Δράμα βγαίνει από τις λέξεις  «Υδράμα»-«Δύραμα» εξαιτίας των άφθονων νερών που αναβλύζουν στην περιοχή αλλά δεν είχα αίσθηση του μεγέθους του πάρκου και των πηγών. Σε μια τεράστια έκταση πρασίνου λοιπόν βρέθηκα να περπατάω αποσβολωμένη από το καταπράσινο θέαμα και τον ήχο των νερών που ανέβλυζαν από κάθε σημείο.

Ποταμάκια, λίμνες, πάπιες και άλλα πτηνά, γεφυράκια ανάμεσα στα πανύψηλα πλατάνια που προσφέρουν στον επισκέπτη ίσκιο και ηρεμία. Στη μια πλευρά του πάρκου, βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας όπου από το προαύλιό της ξεκινούν οι πηγές. Από τη συγκεκριμένη εκκλησία μάλιστα πήρε το όνομά του και το πάρκο των πηγών αυτών.

Λένε πως όταν κάποτε οι Τούρκοι θέλησαν να γκρεμίσουν την εκκλησία για να φτιάξουν στη θέση της τζαμί, η εκκλησία σκεπάστηκε από νερό και έτσι διασώθηκε. Από τότε λοιπόν το πάρκο και οι πηγές πήραν το όνομά της και μάλιστα στις 4 Δεκεμβρίου το βράδυ, οι κάτοικοι για να γιορτάσουν τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας ανάβουν κεράκια και τα τοποθετούν το βράδυ πάνω σε μικρά καραβάκια τα οποία πλέουν στη λίμνη δημιουργώντας ένα μαγικό θέαμα! Κάτι μου λέει πως θα επιστρέψω Δεκέμβριο στη Δράμα!

Στην άλλη πλευρά της λίμνης του πάρκου βρίσκεται η ιστορική καπναποθήκη του 1924 «Hermann Spierer» η οποία μετά από πολλά χρόνια μη λειτουργίας έχει πλέον μετατραπεί σε ένα μοντέρνο ξενοδοχείο, στο Hydrama Grand Hotel στο οποίο θα έμενα τις επόμενες ημέρες.

Το κτίριο είναι ένα ιστορικό διατηρητέο μνημείο βιομηχανικής αρχιτεκτονικής των αρχών του Μεσοπολέμου το οποίο κατασκευάστηκε σε μια περίοδο που το εμπόριο καπνού άκμαζε. Μεγάλοι καπνεμπορικοί οίκοι ιδρύουν παραρτήματα στη Δράμα, κτίζονται καπναποθήκες και παράλληλα δημιουργούνται νέες συνοικίες όπως αυτή της Αγίας Βαρβάρας. Το συγκεκριμένο κτίριο είναι 7.500 τ.μ. με λιτή αρχιτεκτονική η οποία διατηρήθηκε ίδια με την τότε κατασκευή. Για την οικοδόμηση του κτιρίου τότε απαιτήθηκε η εισαγωγή ξυλείας από την Αυστρία ενώ για την εποχή του το κτίριο ήταν ένα ιδιαίτερο στολίδι για την περιοχή.  Μέχρι το 1974 λειτουργεί ως χώρος επεξεργασίας καπνού και στη συνέχεια ως αποθήκη καπνού ενώ δυστυχώς από το 1974 και μέχρι το 2016 το κτίριο παραμένει κλειστό και ουσιαστικά σε πλήρη αχρηστία και εγκατάλειψη.

https://www.instagram.com/p/BhLlRfHHpKr/

Το 2016 όμως έπειτα από ευρωπαϊκή χρηματοδότηση και ύστερα από πενταετή μελέτη ώστε το κτίριο να κρατήσει τα βασικά στοιχεία της πρώτης του μορφής,  η πρώην εγκαταλελειμμένη καπναποθήκη μεταμορφώνεται σε ένα ξενοδοχείο λιτής αλλά πολύ όμορφης αισθητικής που συνδυάζει τη ζεστασιά του παλιού με τα μοντέρνα στοιχεία του καινούριου. Έτσι, με συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» του ΕΣΠΑ 2007-2013 γίνεται η αποκατάσταση ενός κτιρίου ιστορικής σημασίας όχι μόνο της Δράμας αλλά γενικότερα της χώρας μας και δημιουργείται ένα νέο λειτουργικό κτίριο με τη μορφή παραδοσιακού ξενοδοχείου που αλλάζει την  εικόνα της περιοχής και φιλοδοξεί να δείξει στον επισκέπτη όλα όσα έχει να προσφέρει η μοντέρνα πλευρά της Δράμας διατηρώντας όμως και την αυθεντική ιστορία του παρελθόντος της.

Ομολογώ πως μπαίνοντας στο ξενοδοχείο και περιπλανώμενη στους χώρους του για ακόμα μια φορά δε μπορούσα να πιστέψω ότι θα έβρισκα ένα τέτοιο κτίριο με τόση ιστορία στη μέση της Δράμας! Στο ισόγειο του ξενοδοχείου, δεξιά της υποδοχής υπάρχουν μεγάλα video walls τα οποία δείχνουν αναλυτικά τη διαδικασία ανάπλασης του κτιρίου. Το πώς ήταν μέσα και το πώς έγινε είναι πραγματικά σοκαριστικό. Στην αριστερή πλευρά της υποδοχής υπάρχει επίσης το αρχείο της Καπναποθήκης, λογιστικά βιβλία, σημειώσεις, ονόματα εργαζομένων σε μεταφέρουν απευθείας στο τότε.

Οι χώροι του ξενοδοχείου από τα δωμάτια μέχρι τα εστιατόρια, τα μπαρ, το winehouse το spa του είναι όλοι προσεγμένοι και αισθητικά όμορφοι και παρόλο που περπατάς μέσα σε ένα εντελώς καινούριο κτίριο οι μικρές λεπτομέρειες σε κάθε σημείο του, μαρτυρούν κάτι από το παρελθόν και την ιστορία του οικοδομήματος. Και δω ακριβώς έρχεται να ταιριάξει απόλυτα η φράση πως το παλιό έχει εναρμονιστεί πλήρως με το νέο και το μοντέρνο.

Όπως άλλωστε και ολόκληρη η πόλη της Δράμας η οποία από την πρώτη κιόλας ημέρα συνέχισε να με εκπλήσσει ευχάριστα και να με κάνει να αναφωνώ κάθε λίγο και λιγάκι ενθουσιασμένη: «Μα, αυτό δεν το περίμενα με τίποτα!».

Ο λόγος για την παλιά αγορά της πόλης, εκεί που στη θέση παλιών εγκαταλελειμμένων μικρών μαγαζιών και εργαστηρίων -γύρω από την οδό Βενιζέλου- άνοιξαν νέες μοντέρνες καφετέριες και μπαράκια με δικό τους προσωπικό στυλ που πραγματικά μου έκανε εντύπωση και με εξέπληξε ευχάριστα. Όχι ότι θέλω να μειώσω την πόλη, αλλά ειλικρινά δεν το περίμενα! Μαγαζάκια όπως το Phika, η Στοά, το Chico, το Anoi, το Συνεργείο, η Φάμπρικα είναι μερικά από αυτά που μου άρεσαν στην περιοχή. Βρήκα εξαιρετικό και το Βουλκανιζατέρ προς την κάτω πλευρά του δημοτικού κήπου της Δράμας, το οποίο αν και πολύ καινούριο, θεωρώ πως θα πάει πολύ καλά γιατί έχει κάτι πολύ αυθεντικό και παράλληλα κρατάει και αυτό στοιχεία του παρελθόντος ενώνοντας τα πολλά όμορφα με τη σημερινή εποχή. Εκεί στα γύρω στενάκια εντόπισα και κάποια νόστιμα μεζεδοπωλεία όπως το Μελίκριτον, το Ελληνικόν Γευσιπωλείον, την οδό των γεύσεων. Και αυτά συνδύαζαν παραδοσιακές γεύσεις με μοντέρνα αισθητική. Και ναι, μπορεί να επαναλαμβάνομαι αλλά δεν το περίμενα!

Μια βόλτα στον Δημοτικό Κήπο της Δράμας με τις ρομαντικές καρδιές με τα λουκετάκια και στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό (ξέρεις άλλωστε την τρέλα μου με τα τρένα), μου επιβεβαίωσε και πάλι πως η Δράμα έχει πολύ περισσότερα να δείξει και να προσφέρει από όσα φανταζόμουν.

Και σαν urban lover, βρήκα μέχρι και μερικά πολύ όμορφα γκράφιτι τα οποία ακόμα και αυτά ήταν πλήρως εναρμονισμένα με το υπόλοιπο τοπίο χωρίς να βγάζουν καμία παραφωνία! Είτε αυτά μέσα στο πάρκο των πηγών είτε το ίδιο το κτίριο του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας με το όμορφο γκράφιτί του δίπλα από το Hydrama Grand Hotel.

Ναι, αυτή η πόλη έχει καταφέρει να συνδυάσει επιτυχημένα το παλιό με το νέο με έναν τόσο εναρμονισμένο τρόπο που δε σε ενοχλεί, που δεν είναι εξεζητημένος, που φαίνεται τόσο φυσικός και απλός! Αυτός ακριβώς ο συνδυασμός στα κτήρια, στα μαγαζιά, στα πάρκα και στους τοίχους με έκανε τελικά να την αγαπήσω και να υποσχεθώ να επιστρέψω.

Είτε χειμώνα για να το συνδυάσω με τη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας και τη χριστουγεννιάτικη Ονειρούπολη είτε καλοκαίρι για να το συνδυάσω με μια βουτιά στα λασπόλουτρα Κρηνίδων ( μόλις 20 λεπτά από τη Δράμα) και μια βόλτα στο Σπήλαιο Αλιστράτης (36 λεπτά μακριά) που φαντάζει και αυτό εντυπωσιακό.

Comments

comments