Στην αποβάθρα νούμερο 2 μπορείς να ονειρευτείς, να κλείσεις τα μάτια και να περάσεις μερικά λεπτά ηρεμίας και συζήτησης με τον εαυτό σου όσο περιμένεις το τρένο.

Τι γίνεται όμως όταν έχεις χάσει το τρένο και η αποβάθρα σε κοιτάει με αυτό το κοροϊδευτικό χαμόγελο του τύπου :”Μπράβο μαλάκα, το τρένο σου έφυγε και εσύ είσαι ακόμα εδώ, κάτσε κάνε μου παρέα για την επόμενη μια ώρα!”

Όταν λοιπόν ΔΕΝ ακούσεις το ξυπνητήρι, χάσεις την αίσθηση του χρόνου, βρεις κίνηση στο δρόμο και καταϊδρωμένος  φτάσεις στο σταθμό του τρένου γνωρίζοντας ήδη πως το τρένο το έχεις χάσει, ξεκινάει το παρατράγουδο.

Πρώτη κίνηση: κοιτάς για 5^η φορά τον πίνακα των αναχωρήσεων και σιχτιρίζεις  που για πρώτη φορά το τρένο δεν είχε καθυστέρηση όπως όλες τις άλλες φορές. Στη συνέχεια πας στον εκδότη των εισιτηρίων και με ύφος είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου, ζητάς να πληρώσεις όσο όσο αρκεί να πάρεις το επόμενο τρένο για Μιλάνο… το οποίο πληροφορήσε ότι φεύγει μετά από μια ώρα!

Επόμενη κίνηση: Έτοιμος να δαγκώσεις τον κακόμοιρο εκδότη, αγοράζεις γρήγορα το εισιτήριο γιατί εν το μεταξύ πίσω σου έχει σχηματιστεί ουρά, και πριν το επικυρώσεις κοιτάς γύρω σου ψάχνοντας για εναλλακτικές! Ταξί; Δεν είμαστε για τέτοια έξοδα αυτές τις μέρες! Λεωφορείο; Ούτε αύριο δε θα φτάσω στο Μιλάνο! Αυτοκίνητο; Τα ίδια σκατά Μηχανάκι; Αφού πρώτα το κλέψω, θα πρέπει και να το οδηγήσω, άρα τζίφος!

Τελευταία κίνηση πριν ανεβείς στην αποβάθρα: Πιάνεις το κινητό στο χέρι και τηλεφωνείς σε δυο/τρεις φίλους για να κλαφτείς,με την ελπίδα ότι όλο και κάποιος θα προσφερθεί να σε πάει μέχρι το Μιλάνο. Ξανά τζίφος! Εξαργυρώνεις το εισιτήριο και με βαριά καρδιά παίρνεις το δρόμο για την αποβάθρα…

Τι αεράκια να σου παίρνουν τα μαλλιά και σκέψεις ταξιδιάρικες να σε συντροφεύουν!; Δε σε χωράει ο τόπος και τα ρουθούνια σου βγάζουν φωτιές! Πάλι καλά που είσαι μόνη σου στην αποβάθρα- οι υπόλοιποι το προλάβαν το τρένο που έχασες εσύ-!

Αφού λοιπόν έχεις βρίσει το ξυπνητήρι σου, την κίνηση, τον τρενοδηγό που δε σε περίμενε, την trenitalia και την τύχη σου και έχεις ξανατηλεφωνήσει σε φίλους και γνωστούς ελπίζοντας ότι κάποιος θα έχει κανένα μπάρμπα στα τρένα για να έρθει να σε πάρει… έχει περάσει η ώρα και το τρένο σε περιμένει…

Λίγο πριν φτάσεις στο γραφείο αναμαλλιασμένη και με 2 ώρες καθυστέρηση  σκέφτεσαι 2 πράγματα:

1. Πρέπει να βρεις για φίλο έναν τρενοδηγό
2. Πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα ένα νέο επάγγελμα, αυτό του ψυχολόγου-  παρηγορητή ο οποίος θα δουλεύει σε σταθμούς τρένων, λεωφορείων και γενικότερα σε χώρους αναμονής.

Έτσι, και επιπλέον θέσεις εργασίας θα δημιουργούνταν και πιο ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί αργοπορημένοι επιβάτες θα υπήρχαν!

* δεύτερο μέρος

Comments

comments