Κράτησα αυτό το blog post για την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου επίτηδες. Γιατί ήξερα πως θα επέστρεφα από τη Ρωσία, τη Μογγολία και την Κίνα με τάσεις φυγής. Δεν είναι άλλωστε εύκολο να επιστρέφεις στην Αθήνα μετά από σχεδόν 3 εβδομάδες που βρισκόσουν εκτός. Εκτός Αθηνών, εκτός Ελλάδας.

Έτσι, με μερικές από τις αγαπημένες μου καλοκαιρινές στιγμές από την όμορφη Πάτμο νομίζω πως θα είναι πιο εύκολο να αντέξω την επιστροφή στην πρωτεύουσα. Διαφωνείς;

Την Πάτμο την επισκέφθηκα πρώτη φορά φέτος τον Ιούλιο και ομολογώ πως ήταν μια απόφαση της τελευταίας στιγμής. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ στο παρελθόν να την επισκεφθώ και ειλικρινά απορώ με τον εαυτό μου!

Αφορμή για το συγκεκριμένο last minute ταξίδι ήταν το 6ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτμου και η αγαπημένη μου μπίρα Fischer, αχώριστη παρέα σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ κινηματογράφου της Ελλάδας. Ως λάτρης του θερινού σινεμά και της καλής μπίρας θεώρησα λοιπόν πως ήταν μια καλή ευκαιρία να συνδυάσω αυτές τις 2 αγάπες μου. Κερασάκι στην τούρτα, τι άλλο; Το νησί!

Έφτασα στην Πάτμο Σάββατο και αφού πήρα το πάσο μου για τις απογευματινές προβολές αποφάσισα να κάνω μια βόλτα στα στενάκια της Σκάλας. Καθώς ήταν ακόμα πρωί και οι περισσότεροι είτε κοιμόντουσαν είτε βρισκόντουσαν σε κάποια παραλία, περιπλανήθηκα μόνη μου και ευχαριστήθηκα κάθε σπιθαμή της πρωτεύουσας του νησιού μακριά από την πολυκοσμία.

Χάθηκα στα άσπρα δρομάκια με τις γαλάζιες πόρτες και τις φούξια βουκαμβίλιες, κάθισα σε ένα σκαλάκι να διαβάσω μερικές σελίδες από το βιβλίο μου και κατηφόρισα πάλι προς το λιμάνι. Έχοντας αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου αποφάσισα  να πάρω το λεωφορείο από το λιμάνι και να  κάνω την πρώτη βουτιά της ημέρας  στην παραλία της Πέτρας. Εκεί βρίσκεται και ο βράχος Καλλικατσού. Σημείωσέ το γιατί πρέπει να πας οπωσδήποτε. Λέγεται πως τη συγκεκριμένη πέτρα τη χρησιμοποιούσαν οι μοναχοί ως ερημητήριο γύρω στον 14 αιώνα μΧ!

Αφού έκανα τη βουτιά μου, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και έπιασα κουβέντα με έναν σινεφίλ ξένο ο οποίος ήρθε από το Λουξεμβούργο για το συγκεκριμένο φεστιβάλ και συμφωνήσαμε να τα πούμε στην βραδινή προβολή, επέστρεψα στη Σκάλα για ψαράκι και απογευματινό καφέ.

Το βράδυ με βρήκε στην αυλή του σχολείου της Σκάλας με μια παγωμένη Fischer στο ένα χέρι και ζεστά αλατισμένα ποπ κορν στο άλλο. Κάτω από τον έναστρο ουρανό παρακολούθησα 2 πολύ διαφορετικές αλλά τόσο ενδιαφέρουσες ταινίες τον Νοτιά του Τάσου Μπουλμέτη, μια γλυκιά κωμωδία που περιγράφει τα πρώτα καρδιοχτύπια του πρωταγωνιστή, τη μεταπολίτευση και τη διαχείριση της απώλειας και το Mediterranea του Γιόνας Καρπινιάνο,  με πρωταγωνιστή το πιο δύσκολο και επίκαιρο θέμα της σημερινής εποχής, το μεταναστευτικό. Διηγείται το ταξίδι του Αγίβα ο οποίος αφήνει την οικογένειά του και διασχίζει την Αφρική και τη Μεσόγειο, αναζητώντας μαζί με το φίλο του Αμπάς μια καλύτερη ζωή στην Ιταλία.

View this post on Instagram

A post shared by MARIA KóFOU ╳ Tstories.gr ✈️ (@travelstoriesfromyworld)

Οι προβολές όλων των ταινιών αλλά και των πολλών και ενδιαφέροντων workshops -όπως και τις προηγούμενες χρονιές- πραγματοποιήθηκαν στο θερινό του Νεοκλασικού Σχολείου της Σκάλας (ταινίες μυθοπλασίας), στην αίθουσα μέσα στο Προστατευόμενο από την Ουνέσκο Παλαιό Σχολείο της Χώρας (ντοκιμαντέρ) και στο Πνευματικό Κέντρο «Πάτμιον» (για προβολές μικρού μήκους).

Η επόμενη ημέρα με βρήκε να εξερευνώ την όμορφη Χώρα με την όμορφη θέα στο λιμάνι και φυσικά το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου και το Σπήλαιο της Αποκάλυψης. Στη συνέχεια ένα καφεδάκι στην κεντρική πλατεία και επιστροφή στη Σκάλα για τη δεύτερη βραδιά θερινού σινεμά!

Ομολογώ πως ο χρόνος που είχα στη διάθεσή μου ήταν πραγματικά ελάχιστος και παρόλο που το νησί είναι σχετικά μικρό και μπορείς να το εξερευνήσεις όλο σε ένα τριήμερο, νιώθω πως θέλω να επιστρέψω του χρόνου και να μείνω όλη την εβδομάδα του φεστιβάλ.

Άλλωστε δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερος καλοκαιρινός συνδυασμός από νησί, παγωμένη μπίρα Fischer και θερινό σινεμά! Σωστά;

Τα λέμε τον επόμενο Ιούλιο λοιπόν στο 7ο – με το καλό- Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Πάτμου!  http://www.iffp.gr/

Comments

comments