Έχω στο χέρι μου το πρόγραμμα των στάσεων και σε κάποιες μεγάλες που βλέπω ότι έχουμε αναμονή μισής ώρας, κατεβαίνω για να χαζέψω τον κόσμο που πηγαινοέρχεται. Τους μικροπωλητές που διαλαλούν την πραμάτεια τους. Χαζεύω τα τρένα που περνούν. Τις επιγραφές των σταθμών. 

Είμαι τόσο χαρούμενη! Τρία χρόνια πριν, όταν ξεκινούσα αυτό το μπλογκ και έγραφα καθισμένη στο τρένο πηγαίνοντας από τη Brescia στο Milano δεν περίμενα ποτέ πως 3 χρόνια μετά θα έγραφα post από ένα άλλο τρένο, από τον Υπερσιβηρικό!

Φτάνουμε Yekaterinburg, στην πόλη που ενώνει Ευρώπη με Ασία! Δυστυχώς δεν έχω χρόνο να μείνω εδώ αν και θα το ήθελα πολύ. Εσύ πάλι αν κανονίσεις να κάνεις το ταξίδι αυτό τότε προσπάθησε να την συμπεριλάβεις στις στάσεις σου αυτή την πόλη.

Συνεχίζω αυτό το post έχοντας φτάσει Ίρκουτσκ και έχοντας γυρίσει και από τη λίμνη Βαϊκάλη που έμεινα 2 βραδιές. Αυτή τη στιγμή λοιπόν που σου γράφω, είμαι και πάλι στο τρένο, αυτή τη φορά όμως στο TransMongolian με κατεύθυνση την νομάδικη και άγρια -σε ομορφιά- Μογγολία!

Σταμάτησα να γράφω για λίγο γιατί η θέα είναι εκπληκτική! Υπάρχει ένα κομμάτι των γραμμών του τρένου που πηγαίνει παράλληλα με την όχθη της λίμνης Βαϊκάλης! Είναι μαγικό!

Γενικά λένε πως από το Ίρκουτσκ μέχρι και το Ουλάν Μπατόρ η διαδρομή είναι η πιο όμορφη από όλες. Θα διασχίσουμε τη μογγολική στέπα, την έρημο Gobi, θα περάσουμε μέσα από τούνελ. Διαδρομή που δε σε αφήνει να κοιμηθείς λένε!

Ωπ! Και άλλη στάση! Κατεβαίνω να χαζέψω γύρω μου! Δε χορταίνω να τριγυρίζω στους σταθμούς των τρένων. Νομίζω πως δεν υπάρχει ιδανικότερο ταξίδι για μια τρελή και παλαβή με τα τρένα, σαν κ εμένα!

Επιστρέφω στο βαγόνι και μαζί με τους συνταξιδιώτες της καμπίνας μου αποφασίζουμε να πάμε στο εστιατόριο. Πράσινα καθίσματα, μουσική στη διαπασόν, σερβιτόρα που μιλάει μόνο ρωσικά (φυσικά)! Παραγγέλνουμε χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς θα μας εμφανιστεί και μέχρι να πάει 12 το βράδυ, η παρέα έχει μεγαλώσει.

Ένας συμπαθής Ρώσος, μια παρέα πιτσιρικάδων από την Ολλανδία που μόλις τελειώσαν το λύκειο και το γιορτάζουν με αυτό το ταξίδι, 2 Νορβηγοί, άλλος ένας Ολλανδός που παραιτήθηκε πριν 7 ημέρες και ξεκίνησε το ταξίδι του στον κόσμο παίρνοντας πρώτα τον Υπερσιβηρικό.

Μπύρες, φαγητό, γέλια, google translator στα κινητά και σπαστά αγγλικά! Στο κάτω κάτω θα βρούμε τον τρόπο να συνεννοηθούμε, κάνουμε όλοι μας το ίδιο ταξίδι. Έχουμε κάτι να μας ενώνει!
Κάποια στιγμή η σερβιτόρα υπενθυμίζει πως ήρθε η ώρα να γυρίσουμε στις καμπίνες μας. Χαιρετιόμαστε, ευχόμαστε καλό ταξίδι ο ένας στον άλλο γιατί με κάποιους ίσως να μη ξανασυναντηθούμε ποτέ και αποχωρούμε!

Γυρνώντας στην καμπίνα, με παίρνει ο ύπνος ενώ χαζεύω τα τοπία να παίρνουν μπροστά μου γρήγορα! Ονειρεύομαι πως ταξιδεύω τον κόσμο με τρένα.

Ξυπνάω και το βάζω στόχο. Περισσότερα τρενοταξίδια στο μέλλον.

Ήδη διάλεξα την επόμενη χώρα 😉

Υ.Γ: Διάβασε και το Α’ μέρος εδώ

Comments

comments