Σήμερα στο σταθμό, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη
Σήμερα το πρωί, μιας και δεν κατάφερα να κοιμηθώ γιατί η διπλανή μου είχε πιάσει ψιλή κουβέντα με την απέναντί της για τη χθεσινή βροχή στο Μιλάνο, έβαλα τ’ ακουστικά στα αυτιά για να αποφύγω την λογοδιάρροιά τους και βυθίστηκα
Από μικρή, όταν έμπαινα στα τρένα ή στα λεωφορεία και ήξερα ότι έπρεπε να διανύσω μια διαδρομή μισής ή και μίας ώρας, ο φόβος μου ήταν μήπως με πάρει ο ύπνος και δεν προλάβω να κατέβω στη σωστή στάση! Έμπαινα λοιπόν
Στην αποβάθρα νούμερο 2 μπορείς να ονειρευτείς, να κλείσεις τα μάτια και να περάσεις μερικά λεπτά ηρεμίας και συζήτησης με τον εαυτό σου όσο περιμένεις το τρένο. Τι γίνεται όμως όταν έχεις χάσει το τρένο και η αποβάθρα σε κοιτάει με
Ο κύριος Tod είναι ένας ιδιαίτερος τύπος, ένας διαφορετικός επιβάτης τον οποίο εγώ τον βρίσκω και ενοχλητικά αγενή! Δεν τον συμπαθώ καθόλου, παρόλα αυτά είμαι αναγκασμένη να τον βλέπω καθημερινά τόσο το πρωί όσο και το απόγευμα γυρίζοντας από τη δουλειά. Τις
Χθες το πρωί το τρένο γέμισε πιτσιρίκια, φωνές και χρωματιστά σακίδια. Πρώτη μέρα στο σχολείο για τα Iταλάκια, δεύτερη για τα Eλληνάκια. Δύο διαφορετικές χώρες, δύο διαφορετικές κουλτούρες, δύο διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα. Πρόσεξα όμως κατευθείαν 3 βασικά χαρακτηριστικά που παραμένουν ίδια
Περιμένοντας τον προαστιακό που θα με πήγαινε στο αεροδρόμιο, το βλέμμα μου έπεσε στο συγκεκριμένο graffiti, το οποίο αφού πρώτα το φωτογράφησα, στη συνέχεια έμεινα στήλη άλατος να το κοιτάω σκεφτόμενη όλα όσα είδα και έζησα στην Αθήνα την βδομάδα