Στην Αίγυπτο αποφάσισα να πάω τον Οκτώβρη του ’12 ένα χρόνο μετά την Αιγυπτιακή επανάσταση του 2011, όταν έμενα ακόμα Ιταλία. Ήταν η κατάλληλη περίοδος. Κρύο στο Μιλάνο, ζέστη στο Sharm el sheikh. Θα αναρωτιέσαι πού βρίσκεται από το Σαρμ ελ κάτι;

Ναι, όντως δεν είναι πολύ γνωστό στον Έλληνα τουρίστα σε αντίθεση με τους Ιταλούς που το θεωρούν αγαπημένο τουριστικό θέρετρο. Τελοσπάντων, το όρος Σινά το έχεις ακουστά, σωστά; Ε λοιπόν το Σαρμ βρίσκεται στο πιο νότιο μέρος της Χερσονήσου Σινά, παραλιακό μέρος που βρέχεται από την Ερυθρά Θάλασσα και συνορεύει και με Ισραήλ. Καταλαβαίνεις λοιπόν η Ελληνίδα μάνα που έχει την κόρη στην Ιταλία και ακούει μέσω skype πως ετοιμάζει ταξίδι για Αίγυπτο τι έπαθε.Φυσικά δεν της είχα πει ότι θα πήγαινα και 2 μέρες Κάιρο γιατί αν δεν πάθαινε εγκεφαλικό θα ερχόταν να με βρει στην πλατεία Ταχρίρ και να με φέρει πίσω σηκωτή.

 

‘Έχοντας λοιπόν ηρεμήσει τη μανούλα και αφού είχα πείσει τον τότε φίλο μου στο να μη μείνουμε σε ιταλικό τουριστικό villaggio αλλά σε νορμάλ ξενοδοχείο μέσα στην πόλη ώστε να είμαστε ανεξάρτητοι από group και οργανωμένες χαζομάρες, φτάσαμε στο αεροδρόμιο και πήραμε ταξί για Sharm.

O οδηγός με το που μπήκαμε μέσα και μας ρώτησε που πάμε, μας είπε κατευθείαν τιμή κούρσας και αφού έκανε παύση μας κοίταξε μέσα από τον καθρέφτη του αυτοκινήτου. Κοιταχτήκαμε καλά και θυμηθήκαμε αυτά που είχαμε διαβάσει στον ταξιδιωτικό οδηγό. Ναι, ήταν ξεκάθαρο, ο ταξιτζής ήθελε να παζαρέψει την τιμή της ταρίφας! Θυμηθήκαμε τα παζάρια που κάναμε στην Κλειστή Αγορά της Κωνσταντινούπολης για έναν ναργιλέ και αφού εξασφαλίσαμε την τιμή που επιθυμούσαμε όλοι, ο ταξιτζής μας πήγε στον προορισμό μας.

 

Αν και με εμφανή τα αραβικά στοιχεία, το Sharm El Sheikh ήταν μια μικρή περιοχή γεμάτη  ευρωπαϊκού αέρα ξενοδοχεία και bars, clubs και φαγάδικα μεγάλων αμερικάνικων αλυσίδων. Μια πόλη φτιαγμένη για τους τουρίστες της. Ομολογώ πως δεν τρελάθηκα αλλά έτσι κ αλλιώς μόνο για το φαγητό και τον ύπνο γυρίζαμε εκεί. Στην τελική ανυπομονούσαμε να χωθούμε στην έρημο, τα starbucks τα είχαμε και σπίτι μας.

Η πρώτη μας επαφή λοιπόν με την έρημο έγινε κιόλας την επόμενη μέρα της άφιξής μας. Εγώ ήθελα να βολτάρω με καμήλες, εκείνος με τζιπ και γουρούνα. Τα καταφέραμε και τα δύο. Το ένα τη μια μέρα κ το άλλο την επόμενη. Ξεκινάγαμε το πρωί με μαντήλια να μας σκεπάζουν το πρόσωπο για να μη μας ενοχλεί η σκόνη και η άμμος και ο ένας πίσω από τον άλλο, χωρισμένοι σε γκρουπ, ξεχυνόμασταν στους αμμόλοφους και την ατελείωτη έρημο. Ομολογώ πως η πρώτη μου επαφή με την καμήλα, η οποία θα με οδηγούσε στο μέρος όπου θα γνωριζόμασταν με τους βεδουίνους της συγκεκριμένης περιοχής, δεν ήταν και η καλύτερη.

 

Καθισμένη στο έδαφος και μασουλώντας, θυμάμαι ότι με κοίταξε στα μάτια και αμέσως γύρισε το βλέμμα της αλλού.  Πώς στο καλό θα σκαρφαλώσω πάνω της, σκέφτηκα! Και αν με φτύσει; Αν μουλαρώσει και με πετάξει κάτω; Αφού ίδρωσα, φύσηξα και ξεφύσηξα, ζήτησα τη βοήθεια ενός πιτσιρικά και ανέβηκα. Μου θύμιζε λίγο τη βόλτα με άλογο απλά στην πιο ατσούμπαλη εκδοχή της. Θυμάμαι ότι αφού της πήρα τον αέρα γέλασα πολύ με την καμήλα κάποιου άλλου η οποία μουλάρωσε από τη στιγμή που εκείνος ανέβηκε πάνω της και δε σηκωνόταν από το έδαφος με τίποτα! Φτάνοντας στις σκηνές των βεδουίνων και αφού μάθαμε κάποια πράγματα για τη ζωή τους (ναι, θα μπορούσα να είμαι μία από αυτούς), ήπιαμε κόκα κόλα και καθίσαμε κοντά κοντά σε ένα μεγάλο κύκλο για να τους ακούσουμε να παίζουν μουσική. Φυσικά χορέψαμε κιόλας! Με μη ρωτάς περισσότερα, κράτα μόνο ότι χορέψαμε.

 

Πριν φύγουμε για Κάιρο επιδιώξαμε να κάνουμε άλλη μια μονοήμερη μακριά από το Sharm. Πήγαμε που λες στο Ras Muhammad National Park για snorkeling.

Με 250 διαφορετικούς κοραλλιογενείς ύφαλους και 1000 είδη ψαριών πώς ήταν δυνατό να μην πάρουμε αναπνευστήρες και λοιπό εξοπλισμό ώστε να βουτήξουμε στα νερά της Ερυθράς Θάλασσας; Ήταν η πρώτη μου φορά και αν και στην αρχή ήμουν διστακτική, όταν βούτηξα το κεφάλι μου μέσα στο νερό έπαθα την πλάκα μου. Μάλλον ήταν τόσο ξεκάθαρη η χαρά μου που ο δάσκαλος ήρθε δίπλα μου, μου έκανε νόημα να βγάλω τη μάσκα και αφού ζήτησε από όλους να βγουν για ένα λεπτό στην επιφάνεια, μας τόνισε πως αν δε θέλουμε να μας πάνε φυλακή καλύτερα να μην κόψουμε τίποτα από τους υφάλους. Απαπαπα κακό που μας βρήκε!

 

Γυρίζοντας στο ξενοδοχείο ψόφιοι, περιμέναμε να μας επιβεβαιώσουν το ταξίδι για Κάιρο καθώς όπως μας είχαν πει από την πρώτη κιόλας ημέρα, λόγω των εντάσεων δεν ήταν δεδομένο πως θα μας επιτρεπόταν η είσοδος. Φυσικά είχαμε και εναλλακτικό πρόγραμμα. Εκκρεμούσε η επίσκεψη στο όρος Σινά και στο ορθόδοξο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης. Τελικά όμως, τελευταία στιγμή μας ειδοποίησαν πως θα φεύγαμε για Κάιρο την επόμενη  ημέρα πρωί πρωί.

Φτιάξαμε λοιπόν τα σακίδιά μας και ετοιμαστήκαμε για την πρωτεύουσα της Αιγύπτου…

 

Comments

comments