"Τα εισιτήριά σας παρακαλώ!" Ποιος δεν έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αυτή τη χαρακτηριστική φράση να βγαίνει από το στόμα ενός ελεγκτή εισιτηρίων!; Προσωπικά,όσες φορές ακούω αυτή τη φράση ακόμα και να έχω εισιτήριο, με λούζει κρύος ιδρώτας.
Είναι η πρώτη φορά που νιώθω τόσο μόνος, τόσο απεγνωσμένος! Άραγε θα γυρίσει; Την Κατερίνα τη γνώρισα πριν 4 χρόνια. Καθόμουν αμέριμνος στη βιτρίνα ενός παιχνιδάδικου μέχρι που τη προσοχή μου τράβηξε ένα ξανθό κοριτσάκι 3 χρονών,το οποίο με έδειχνε επίμονα
Τρέχω, τρέχω, τρέχω! Παράλληλα κοιτάω το ρολόι,τον πίνακα ανακοινώσεων, τον αριθμό αποβάθρας, το τρένο για Βερόνα
Δεκέμβριος 2005. Εκείνη η βδομάδα μου φαινόταν ατελείωτη. Ανυπομονούσα να έρθει το Σαββατιάτικο πρωινό, που θα έπαιρνα το τρένο για να πάω στο αεροδρόμιο να παραλάβω τις αδερφές μου που έρχονταν από Κύπρο για μια βδομάδα και μετά θα επιστρέφαμε
Καλησπέρα! Καλώς ήλθατε στον Πρώτο Διεθνή Διαγωνισμό που θα αναδείξει τον πιο όμορφο υπόγειο σιδηρόδρομο (μετρό) του 2012! Ας γνωρίσουμε όμως τους διαγωνιζόμενους: Το λονδρέζικο tube, το μετρό της Βαρκελώνης, η μετροπολιτάνα του Μιλάνου,το παριζιάνικο μετρό, το underground της Κωνσταντινούπολης, το subway της Νέας Υόρκης και το
Η μαμά με έβαλε μέσα στην τσάντα, όχι όμως όπως άλλες φορές. Αυτή τη φορά ένιωθα να με κρύβει και να χώνεται με αγωνία ανάμεσα στον κόσμο για να μη με δουν. Λες να ντρεπόταν για εμένα επειδή είχα μερικά
Ραντεβού στις 20.30 στην Καπνικαρέας! Εγώ που όταν επιστρέφω στην Αθήνα υιοθετώ το take your time Αθηναϊκό στυλ φτάνοντας πάντα στα ραντεβού με καθυστέρηση, αυτή τη φορά αποφάσισα να πάρω το τρένο σχεδόν μιάμιση ώρα πριν από τη συμφωνημένη ώρα! Μπήκα λοιπόν στο τρένο,
Σήμερα, έχω τη χαρά να φιλοξενώ στο blog μου το δεύτερο ποστ της καινούριας ενότητας με τίτλο "οι φίλοι μου