Πριν λίγες ημέρες είχα τη χαρά να βρεθώ για πρώτη φορά στο Σιδηροδρομικό Σταθμό Πελοποννήσου με αφορμή ένα πάρτυ μεγάλου ραδιοφωνικού σταθμού. Δεν είχα ξαναπάει και ομολογώ πως σοκαρίστηκα από το φανταστικό κτήριο το οποίο κάποτε ήταν η βασική σύνδεση
Ψαχουλεύοντας στο website το τρένου έπεσα πάνω στα
Όλα ξεκίνησαν με ένα hashtag στο instagram το οποίο έκανε αναφορά στον Υπερσιβηρικό. Απλά όχι τον Υπερσιβηρικό της Σιβηρίας -αυτόν δηλαδή που είχα πάρει τον περασμένο Ιούλιο- αλλά έναν άλλο Υπερσιβηρικό. Εκείνον της Ιταλίας.
Ήμουν που λες τις προάλλες στο Μιλάνο και είχα σταματήσει σε μια στάση για να πάρω το τραμ. Το τραμ του Μιλάνου είναι must see, όχι τα νέα τραμ αυτά που μοιάζουν με τα δικά μας αλλά το παλιό ξύλινο με
Φυσικά και δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής αλλά από την άλλη ποιος το καθορίζει και αυτό; Αν δεν το δοκιμάσουμε πώς μπορούμε να ξέρουμε για τι είμαστε ή δεν είμαστε γεννημένοι;
Και να'μαι πάλι εδώ μετά από σχεδόν ένα χρόνο. Στο αγαπημένο (;) μπλε τρένο της Trenitalia να διασχίζω την Τοσκάνη με προορισμό τη Λάτσιο. Αυτή τη φορά βέβαια, μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, διασχίζω τους 2 ιταλικούς νομούς της κεντρικής Ιταλίας
Από μικρή μου άρεσε να χαζεύω τον κόσμο στις αποβάθρες των τρένων, στους σταθμούς των υπεραστικών λεωφορείων και στα check ins των αεροδρομίων. Μου άρεσε να τους βλέπω να αγκαλιάζονται και να χαιρετάνε ο ένας τον άλλο. Με γέμιζε πάντα
Αν τον οδηγό τον έβρει κανένα εγκεφαλικό δηλαδή και ταυτόχρονα μείνει από καρδιά και ο δεύτερος μηχανοδηγός και δεν πατήσει κανείς το συγκεκριμένο πεντάλ τότε το τρένο ακινητοποιείται αυτόματα λέει! Μα πόσο μπροστά είμαστε πια;! Anyway, η άνοδος προς τον Βορρά συνεχίστηκε
Και όμως πέρασαν ακριβώς 2 μήνες από το τελευταίο μου ποστ στο μπλόγκ Trainstories το οποίο παρεμπιπτόντως αποφάσισα να μετονομάσω σε Τ-stories (T for Travel, for Train, For True Stories). Το ξέρω, είμαι αδικαιολόγητη γι'αυτή μου την απουσία αλλά σήμερα
Σήμερα το πρωί πήρα τον ηλεκτρικό και άλλαξα γραμμή στην Αττική για να πάρω το μετρό για Πανεπιστήμιο. Είχα πολύ καιρό να κατεβώ στο συγκεκριμένο σταθμό και ομολογώ ότι όταν βγήκα στην έξοδο προς Ακαδημία με έπιασε η καρδιά μου. Σπασμένα