Παιδί που μένει Αθήνα εγώ, με καταγωγή απο Κομοτήνη, έτυχε να αγαπήσω στην πατρίδα. Ήταν 2006,στο δεύτερο έτος της σχολής… Καλοκαίρι στα πάτρια εδάφη και ενώ τελείωνε ο Αύγουστος κρατώ επιτέλους τη Μαρία στη αγκαλιά μου! Όμως η ώρα της επιστροφής πλησίαζε! Πριν το καταλάβω, και για την ακρίβεια σε λιγότερο από μια εβδομάδα είχα γυρίσει στην Αθήνα…

Μια-δυο μέρες μετά, μου έρχεται το τρομερό σχέδιο! Κατεβαίνω στο Σταθμό Λαρίσης ρωτάω για εισιτήρια και το πιο φθηνό με επιστροφή ήταν το αργό, βλ. ΄΄καρβουνίαρης΄΄! Μέχρι τότε δεν ήξερα τι ήταν αυτό! Αλλά γνωριστήκαμε πολύ καλά! Γυρνάω στο σπίτι και συνεχίζω το σχέδιο λέγοντας στους δικούς μου ότι θα πάμε για 3ήμερο στο εξοχικό ενός φίλου. Έφτασε η Παρασκευή!!Ήρθανε τα παιδιά με πήρανε και στις 11.30 ήμασταν στον σταθμό.

Στις 12 το βράδυ ξεκινούσε το τεράστιο ταξίδι! Ευτυχώς είχα οργανωθεί απίστευτα καλά! Laptop,τραγούδια,ουίσκι και 2 πακέτα τσιγαρα σίγουρα! Kαπνίζαμε στις ενώσεις των βαγονιών και χωρίς να μας κράζουνε παρακαλώ! Η ώρα δεν πέρναγε με τίποτα κι εγώ δεν έβλεπα την ώρα να δω τη Μαρία! Μη φανταστείς, για μερικές ώρες θα ήταν, γιατί Σάββατο μεσημέρι έφτανε το τρένο στην Κομοτηνή και το ίδιο βράδυ έπρεπε να το πάρω πάλι για να είμαι Κυριακή μεσημέρι στην Αθήνα.

Με τα πολλά,και αφού με έχει παρει και λίγο ο ύπνος, ξυπνάω ξημερώματα στην Θεσσαλονίκη, κάναμε στάση και συνεχίσαμε! Από εκείνο το σημείο και μετά σε κάθε στάση που πέρναγε ο ελεγκτής,για να τσεκάρει αυτούς που μπήκαν, ρώταγα συνέχεια αν κοντεύουμε! Ώσπου τελικά στη 13.30 περίπου, το μαρτύριο τελείωσε! Χαιρέτισα προσωρινά τον σταθμό της Κομοτηνής μέχρι το βράδυ που ο δρόμος μου θα με έβγαζε πάλι εκεί…

Και βέβαια όλο αυτό συνεχίστηκε για πολλά σαββατοκύριακα ακόμα! Τα οποία, αν εξαιρέσεις μερικές ωρες,τα περνούσα μέσα σε ενα τρένο! Τα είπα με πολύ κόσμο,γνώρισα ακόμη περισσότερο και μπορώ να σου πω ότι μου άρεσε πολύ αυτό το αλισβερίσι που γινόταν εκεί μέσα!

Ααα!! Επίσης δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό το τρένο γιατί εκεί έζησα μια από τις μεγαλύτερες στιγμές του ελληνικού μπάσκετ,τον αγώνα με τις Η.Π.Α.,να είναι καλά και ο φίλος μου ο Νίκος που μου τον μετέδιδε!! Τελικά όποιον και να ρωτήσεις θα έχει να σου πει μια ιστορία από τρένο!!

“Η ζωή είναι μια πλάκα

και ο Γρηγόρης Μεγρέμης

κάνει την πλάκα του”

Comments

comments