Ναι! Συγκομιδή ελιάς!
Το έκανα και αυτό ή τουλάχιστον το δοκίμασα! Και παρόλο που η καταγωγή μου είναι από την όμορφη Καλαμάτα η πρώτη φορά που μπήκα στα “λιόφυτα” και σήκωσα τα μανίκια, δεν ήταν στην Πελοπόννησο αλλά στην Κρήτη και συγκεκριμένα στο Ηράκλειο.
Αν με διαβάζεις καιρό, ξέρεις πόσο πολύ μου αρέσει να ζω το κάθε ταξίδι μου με τρόπο βιωματικό, να ανακαλύπτω κρυφές γωνιές, να πιάνω κουβεντούλα με ντόπιους, να πίνω καφεδάκι με ανθρώπους που μέχρι χθες μου ήταν εντελώς άγνωστοι, να αφήνω στην άκρη το χάρτη και τις λίστες με τα top 10 και να περιπλανιέμαι περιμένοντας από το άγνωστο να με καταπλήξει.
Τρελαίνομαι βρε παιδί μου, πώς να το πω; Έτσι όταν και άλλοι μαθαίνουν αυτή την τρέλα μου και μου προτείνουν όμορφα ταξίδια γεμάτα ενδιαφέρουσες ενέργειες και ξεχωριστές εμπειρίες, φυσικά και φτιάχνω βαλίτσα.
Έτσι έγινε και με το συγκεκριμένο ταξίδι στο Ηράκλειο με την Εταιρεία Κορρές. Με αφορμή τη νέα σειρά προϊόντων Pure Greek Olive με βάση το παρθένο ελαιόλαδο, με προ(σ)κάλεσαν να ζήσω από κοντά τη διαδικασία της συγκομιδής της ελιάς, να μιλήσω με τους ελαιοπαραγωγούς, να γευθώ, να νιώσω και να βιώσω την ομορφιά και τις γεύσεις του μαγικού αυτού νησιού.
‘Ετσι λοιπόν βρέθηκα να φτιάχνω βαλίτσα για Ηράκλειο. Οι φίλοι μου με ρωτούσαν πώς και αποφάσισα να πάω για ελιές ενώ στην Καλαμάτα δεν έχω μαζέψει ποτέ. Αλλά γελώντας συνειδητοποίησα πως για να κάνω κάτι πρέπει να νιώθω challenged. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση ένιωθα. Και θα σου πω αμέσως γιατί…
Έχεις αναρωτηθεί πόσα από τα προϊόντα τα οποία καταναλώνεις είναι πράγματι φτιαγμένα από τις πρώτες ύλες τις οποίες αναφέρουν στη συσκευασία τους; Χμ, ξέρω, θα μου πεις πως προτιμάς να μη το σκέφτεσαι. Εγώ επειδή το τελευταίο διάστημα προβληματίζομαι πολύ, βρήκα την κατάλληλη ευκαιρία να ζήσω αυτή την εμπειρία από κοντά. Να δω δηλαδή ποια είναι η διαδικασία της δημιουργίας ενός προϊόντος το οποίο φτάνει στα χέρια μου και τελικά πόσοι άνθρωποι χρειάζονται, ποιες είναι οι διαδικασίες, ποια η ποιότητα.
Βρέθηκα λοιπόν στο Ηράκλειο μαζί με μια μικρή ομάδα δημοσιογράφων από το beauty industry, βράδυ Τρίτης και από το πρώτο γεύμα όλα έδειχναν πως θα ήταν ένα φανταστικό και ΓΕΥΣΤΙΚΟ διήμερο. Ίσως ήθελαν να πάρουμε δυνάμεις πριν τη συγκομιδή 😉 χαχα!
Καθίσαμε λοιπόν για παραδοσιακό φαγητό στο εστιατόριο Πεσκέσι (σημείωσέ το) όπου μας υποδέχτηκαν με ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ cocktail με ρακή, μαρμελάδα μανταρίνι, μανταρίνι, μέλι και λεμόνι ενώ ο γνωστός ντάκος με κρητική σαλάτα, η μαραθόπιτα, το χωριάτικο λουκάνικο και η κρητική γραβιέρα με περίμεναν να τα δοκιμάσω. (Καταλαβαίνεις πως δεν τους χάλασα χατήρι). Ακολούθησαν κατσικάκι στο φούρνο, σύγλινο, κρεοκάκαβος, σπακωτό πιλάφι και κρητικές χυλοπίτες (σημείωνε για να ξέρεις τι να ζητήσεις) και η βραδιά ολοκληρώθηκε με γεμάτο στομάχι και μια γλυκιά γεύση στο τέλος από σπιτική μηλόπιτα, μιλφέιγ μυζήρθας και κρέμα ανθόγαλο με καραμέλα. Highlight στο τραπέζι μας -φυσικά -το ντόπιο παρθένο ελαιόλαδο που από την πρώτη στιγμή που μας το έφεραν στο τραπέζι αντιλήφθηκα πόσο περήφανοι είναι οι ντόπιοι για το προϊόν αυτό.
Η επόμενη ημέρα με βρήκε να κοιτάω έξω από το παράθυρο του δωματίου μου χορτάτη και έτοιμη να ανακαλύψω περισσότερα για την περιοχή και τους ελαιώνες της με τη βοήθεια της ξεναγού Μαρινέλας Μαμαλάκη. Προορισμός; Η περιοχή της Μεσσαράς!
Η περιοχή της Μεσσαράς
Στην καρδιά λοιπόν της Κρήτης και σε μία έκταση 300.000 στρεμμάτων εκτείνεται η περιοχή της Μεσσαράς του Νομού Ηρακλείου. Εκεί βρίσκονται ακόμα τα «πατητήρια ελιάς» της Μινωικής περιόδου, απόδειξη της άρρηκτης σχέσης της Κρήτης με το ελαιόλαδο και της μεγάλης σημασίας του δέντρου της Ελιάς. Στην περιοχή κυριαρχεί η καλλιέργεια της Κορωνέικης ελιάς (και εγώ έγινα λίγο πιο περήφανη για την Μεσσηνία μου 😉) από την οποία γίνεται το φημισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Στην τεράστια αυτή πεδιάδα λοιπόν βρίσκονται μερικές από τις εκτάσεις ελαιόδεντρων από τις οποίες προμηθεύεται η Κορρές το φημισμένο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο για τη νέα σειρά προϊόντων του, συνεργαζόμενη με μία αφοσιωμένη ομάδα καλλιεργητών – το Συνεταιρισμό Βιοκαλλιεργητών Μεσσαράς.
Αρχικά με ένα ευρύχωρο βανάκι και στη συνέχεια και με τα πόδια περιηγηθήκαμε στην αχανή αυτή πεδιάδα με τα ελαιόδεντρα, ακούσαμε ιστορίες για τον τόπο, μίλησαμε με ντόπιους καλλιεργητές για το πόσο σημαντική πηγή εσόδων και διαβίωσης είναι το συγκεκριμένο ελαιόλαδο στην Κρήτη αλλά και σε ολόκληρη τη χώρα.
Πριν καταλήξουμε σε συγκεκριμένο χωράφι για να πάρουμε μια ιδέα για τη διαδικασία της συγκομιδής και φυσικά για να δοκιμάσουμε και εμείς “την τύχη μας”, θαυμάσαμε από ψηλά τη φανταστική θέα της πεδιάδας. Βόρεια η οροσειρά του Ψηλορείτη, νότια η οροσειρά των Αστερουσίων ενώ δυτικά το μάτι μας ταξίδεψε στο μπλε του Λιβυκού πελάγους.
I came for the olive – ή αλλιώς “η συγκομιδή
Και ήρθε η ώρα που περίμενα. Φτάνοντας σε ένα από τα χωράφια ενός μέλους του Συνεταιρισμού Βιοκαλλιεργητών Μεσσαράς είδαμε εργάτες και παραγωγούς να χτυπούν με τον ντεμπλέ (μακρύ ραβδί) τα κλωνάρια των δέντρων. Μαζί μας και ο Γιώργος Σταυρόπουλος, Γεωπόνος Έρευνας & Ανάπτυξης της ΚΟΡΡΕΣ.
Εδώ να σου πω πως τα συγκεκριμένα χωράφια ήταν από τα τελευταία που έμειναν πριν τη ολοκλήρωση της φετινής σοδειάς, οι περισσότεροι αγρότες δηλαδή, την περίοδο που πήγαμε εμείς είχαν ήδη ολοκληρώσει τη συγκομιδή.
Αφού είδαμε πώς γίνεται η διαδικασία, πήραμε όλες μας από ένα μικρό εξάρτημα, σα μικρή τσουγκράνα θα έλεγα, και προσπαθήσαμε για λίγο να βοηθήσουμε τους εργάτες που μάζευαν τους τελευταίους καρπούς από τα δέντρα.
Εντάξει, πιο πολύ γελάσαμε και βγάλαμε φωτογραφίες και instagram stories πάρα μαζέψαμε ελιές αλλά… “η προσπάθεια μετράει” δε λένε;
Η διαδικασία σε καμιά περίπτωση δεν είναι απλή, θέλει μέρες και εβδομάδες για να ολοκληρωθεί και οι ιδιοκτήτες μεταχειρίζονται τα δέντρα σα να είναι παιδιά τους και συγκεκριμένα κόρες τους.
Μου φάνηκε πολύ περίεργο στην αρχή, όταν πάνω στις συζητήσεις μας με τους παραγωγούς μας μίλησαν για “τα κορίτσια τους” για την φροντίδα που χρειάζονται όλο το χρόνο ώστε μέσα στο χειμώνα να μπορούν και εκείνες με τη σειρά τους να προσφέρουν απλόχερα στους ιδιοκτήτες τους τους καρπούς τους.
Το μυαλό μου έτρεξε και στα δικά μας χωράφια, στον παππού και το θείο μου και στο πόσο ευλαβικά κάθε χρόνο μάζευαν και εκείνοι τις ελιές μας και πόσο σημαντικό ρόλο έπαιζε η καλή ή η λειψή σοδειά στη διάθεσή τους αλλά και στην τσέπη τους.
Αυτή η σκέψη με έκανε να εκτιμήσω και παράλληλα να κατανοήσω ακόμα περισσότερο την ιεροτελεστία της συγκομιδής της Ελιάς των κατοίκων της Μεσσάρας αλλά και να δικαιολογήσω την επιλογή της εταιρείας Κορρές να συνεργαστεί με τους ανθρώπους αυτού του τόπου.
Λίγη ακόμη ενδιαφέρουσα πληροφορία
Τα φύλλα της Ελιάς, εκχύλισμα των οποίων αξιοποιείται στη νέα συλλογή, στην πρότυπη Μονάδα Εκχυλίσεως ΚΟΡΡΕΣ, προέρχονται από το Ζουνάκι Χανίων στο πλαίσιο της συνεργασίας με την κα Α. Παπαδαντωνάκη, από τους πρωτοπόρους στη βιολογική γεωργία στην περιοχή.
Και λίγο sightseeing
Λίγο πριν φτάσουμε και στο τελευταίο στάδιο του ταξιδιού της Ελιάς -αλλά και το δικό μας, την επίσκεψη στο ελαιοτριβείο, ήταν ευκαιρία για να πιούμε καφεδάκι και να δοκιμάσουμε παραδοσιακά κρητικά καλούδια στο σπίτι της μητέρας του Κωστή Μαμαλάκη, προέδρου του Συνεταιρισμού Βιοκαλλιεργητών Μεσσαράς.
Το σπίτι το οποίο ήταν προέκταση ενός παλιού πύργου (σκέψου τους μανιάτικους για να πάρεις μια ιδέα) ήταν πραγματικά μοναδικό και κάθε του γωνιά μαρτυρούσε την ιστορία του.
Έχοντας γεμίσει την κοιλιά μας με απίθανα μεζεδάκια και το μυαλό μας με υπέροχες εικόνες και κουβέντες, συνεχίσαμε για τον αρχαιολογικό χώρο όπου και περιπλανηθήκαμε για αρκετή ώρα.
Εκεί χωμένα στο έδαφος είδαμε πολλά μα πάρα πολλά πιθάρια για λάδι τα οποία και αυτά μαρτυρούσαν με τη σειρά τους την μεγάλη ιστορία του τόπου αλλά και την τεράστια σημασία που είχε το λάδι από τα αρχαία χρόνια στην Κρήτη.
Το ελαιοτριβείο
Φτάνοντας στο ελαιοτριβείο, η έντονη μυρωδιά της ελιάς και του λαδιού εισχώρησε στη ρουθούνια μας ενώ ο δυνατός ήχος των μηχανημάτων που επεξεργάζονταν τον καρπό για να δημιουργήσουν το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, μας διαβεβαίωνε πως όλα πήγαιναν ρολόι.
Να λοιπόν πώς είναι ένα ελαιοτριβείο. Τόσα χρόνια ακούω τη μητέρα μου που το αναφέρει κάθε Ιανουάριο αλλά δεν είχα δει ποτέ έναν τέτοιο χώρο!
Εργάτες αφοσιωμένοι στη δουλειά τους, μηχανήματα που εκτελούν μεθοδικά εντολές, κόσμος που περιμένει υπομονετικά να πάρει το λάδι του και αυτό το χαρακτηριστικό χρώμα του ελαιολάδου να τρέχει σε μεγάλα καζάνια και να σε προκαλεί να βάλεις το δάκτυλό σου και να δοκιμάσεις μια γουλίτσα στα κρυφά.
Ένα εργατικό μελίσσι ανθρώπων που έχει στο μυαλό του να πάρει στα χέρια του τον πράσινο αυτό “χρυσό” ώστε να τον αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η ημέρα πλησίαζε στο τέλος της και εγώ, αν δεν είχαν έρθει να με ψάξουν, θα ήμουν ακόμη εκεί να κοιτάω υπνωτισμένη τον πράσινο αυτό χρυσό να τρέχει στις δεξαμενές και να ευωδιάζει το χώρο με την τόσο χαρακτηριστική μυρωδιά του.
Λίγο πιο πέρα στο χημείο, συναντήσαμε τον Dr. Eμμανουήλ Καμπουράκη, Γεωπόνο, ερευνητή του ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ και είδαμε από κοντά τη διαδικασία επιβεβαιώσης και πιστοποίησης του συγκεκριμένου βιολογικού εξαιρετικού παρθένου Ελαιόλαδου και αφού φροντίσαμε να πάρουμε και για το σπίτι ετοιμαστήκαμε για την επιστροφή μας στην Αθήνα.
Η επιστροφή στο σπίτι με βρήκε με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη γιατί παρόλο που ακόμη μια όμορφη εμπειρία έφτανε στο τέλος της, αυτή τη φορά πέρα από τις φωτογραφίες θα είχα στα χέρια μου και το λόγο αυτού του ταξιδιού, τα προϊόντα της σειράς Pure Greek Olive που κάθε φορά που θα τα χρησιμοποιώ θα μου έρχεται στο μυαλό όλη η διαδικασία που χρειάζεται για τη δημιουργία αυτών…
Τα χέρια που χρειάζονται, η όρεξη των εργατών, η προσοχή των παραγωγών και η αγάπη τους για την ελιά. Οι άνθρωποι που γνώρισα στο Ηράκλειο, τα χαμόγελα που μοιράστηκα, τις ιστορίες και τα γέλια. Ο επαγγελματισμός των ελαιοπαραγωγών και βιοκαλλιεργητών και η εμπιστοσύνη μιας μεγάλης ελληνικής εταιρείας στους ανθρώπους του τόπου.
Όλα αυτά μαζί τελικά, είναι πάρα πολλά για να χωρέσουν στις συσκευασίες αυτής της νέας σειράς προϊόντων με βάση την ελιά, αλλά έχοντας ζήσει όλη την εμπειρία από κοντά, κάθε φορά που θα χρησιμοποιώ την αγαπημένη μου κολόνια από άνθος ελιάς, θα έρχεται πάντα στο μυαλό μου αυτό το τόσο διαφορετικό διήμερο στη Μεσσαρά της Κρήτης.
Η σειρά Pure Greek Olive
Εμπνευσμένη από την τελετουργία ομορφιάς των γυναικών της Κρήτης που χάνεται στους αιώνες, η συλλογή PURE GREEK OLIVE εξυμνεί το ιερό δένδρο-σύμβολο της Ελλάδας, αξιοποιώντας την υπέρτατης ποιότητας και παγκοσμίου φήμης ποικιλία βιολογικού εξαιρετικού παρθένου Eλαιόλαδου. Μάθε περισσότερα εδώ!
Υ.Γ: Ευχαριστώ πολύ την εταιρεία Κορρές που με εμπιστεύτηκε για να ζήσω μια τόσο ιδιαίτερη διαδικασία ώστε να μπορώ να έχω προσωπική άποψη για το προϊόν και τη διαδικασία παραγωγής του.
Comments
post a comment
You must be logged in to post a comment.