“Τα εισιτήριά σας παρακαλώ!” Ποιος δεν έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αυτή τη χαρακτηριστική φράση να βγαίνει από το στόμα ενός ελεγκτή εισιτηρίων!;

Προσωπικά,όσες φορές ακούω αυτή τη φράση ακόμα και να έχω εισιτήριο, με λούζει κρύος ιδρώτας. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί… ίσως μου έχει μείνει από τα σχολικά/ εφηβικά μου χρόνια, όταν έμπαινα με τις παρέες μου στο τρένο και το θεωρούσαμε μαγκιά να μην χτυπάμε εισιτήριο…αλλά καταβάθος, χεζόμουν πάνω μου όλες τις φορές που έβλεπα κάποιον να μπαίνει στο τρένο ο οποίος κατά τη γνώμη μου είχε φάτσα ελεγκτή!

Στην Ελλάδα, οι ελεγκτές -όταν και αν εμφανιστούν- έχουν το ύφος του πλανητάρχη! Δηλαδή, το ύφος ανθρώπου που πιστεύει ότι κάνει την πιο σημαντική δουλειά του κόσμου και ότι τελοσπάντων owns the world! * Περπατάνε κορδομένοι και όταν σου ζητάνε να ελέγξουν το εισιτήριό σου και βλέπουν ότι αργείς, δεν το βρίσκεις, ψάχνεσαι τότε από τα χείλη τους ξεπροβάλλει ένα ανατριχιαστικό χαμογελάκι.

Δε θα σου πούνε ποτέ καλημέρα ή ευχαριστώ και όταν βρεθεί ο άμοιρος που δεν θα έχει εισιτήριο, τον κάνουν ρεζίλι υψώνοντας τη φωνή τους ώστε να τους ακούσει ο κόσμος όλος. Μοιάζουν να έχουν οργασμό την ώρα που τραβολογάνε τον χωρίς εισιτήριο έξω από το τρένο για να τον πάνε «στην αστυνομία»! 

Έχουν κοινώς αυτή τη γελοία συμπεριφορά νεοέλληνα που νομίζει ότι γα…ει και δέρνει και που το μόνο που θες, είναι να του αστράψεις δυο χαστούκια για να του υπενθυμίσεις ότι:

• Δεν κάνει την πιο ουάου δουλειά του κόσμου και φυσικά ούτε λόγος για το γνωστό αστείο δουλειά-λειτούργημα
• Η ευγένεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
• Το γιουχάρισμα, αργά ή γρήγορα δε θα αργήσει να χτυπήσει και τη δική του πόρτα –> #occupyticketcontrollers

Στην Ιταλία αντιθέτως, οι ελεγκτές είναι η χαρά της ζωής! Μπαίνουν στο τρένο και θα πουν τόσες καλημέρες και ευχαριστώ πολύ όσα και τα άτομα που βρίσκονται καθισμένα στο κάθε βαγόνι. Αν σε βρουν χωρίς εισιτήριο, δε θα τη γλυτώσεις, θα πληρώσεις πρόστιμο αλλά πριν θα σου έχουν πιάσει την κουβέντα λες και είναι φιλαράκια σου!

Τους Ιταλούς ελεγκτές εισιτηρίων όχι μόνο δεν τους αντιπαθώ, αλλά πολλές φορές νιώθω να τους συμπονώ και να ανησυχώ κιόλας. Για παράδειγμα, τις προάλλες, ένας ελεγκτής έφαγε ξύλο γιατί προσπάθησε να χωρίσει δυο μεθυσμένους που παίζανε ξύλο στη μέση του βαγονιού και μια άλλη φορά – βλέπε φώτο – ενώ είχε καταφέρει να βγάλει έξω από το τρένο 6 άτομα που δεν είχαν εισιτήριο, μια κυρία άρχισε να τον βρίζει και να τον απειλεί ότι θα έρθει ο άντρας της να τον σαπίσει στο ξύλο και σα να μην έφτανε αυτό, οι υπόλοιποι τη σιγοντάριζαν βρίζοντας το κακόμοιρο ανθρωπάκι που προσπαθούσε μόνο να κάνει τη δουλειά του σωστά.

Σίγουρα το επάγγελμα του ελεγκτή, δεν είναι η πιο εύκολη δουλειά του κόσμου μιας και πολλά άτομα τους θεωρούν κάτι ανάμεσα σε αστυνόμους και σπιούνους και επίσης δεν ξέρω πόσοι από αυτούς όταν τελειώνουν τη βάρδιά τους μπαίνουν στο σπίτι τους νιώθωντας ότι είχαν μια ευχάριστη και παραγωγική μέρα…  Γι’αυτό το λόγο αυτό το πόστ είναι αφιερωμένο σε αυτή την τόσο περίεργη κατηγορία… γιατί τι θα ήταν ο επιβάτης (βλέπε παλιότερο ποστ) χωρίς τον ελεγκτή εισιτηρίων!;;; –Ξέρω τι σκέφτεστε, θα ήταν πιο ευτυχισμένος– Ντροπή σας!

*του ανήκει ο κόσμος όλος

Comments

comments