Ομολογώ πως παρόλο που δεν το συνηθίζω (αφήνω πάντα τις προκαταλήψεις μου στο σπίτι), στη Σόφια πήγαινα λίγο προκατειλημμένη. Πίστευα πως δεν είναι πολύ ασφαλής πόλη για να κυκλοφορεί κάποιος βράδυ και πως γενικότερα θα συναντούσα μια πρωτεύουσα χωρίς καμία προσωπικότητα, ξέρεις από αυτές τις πόλεις που λες «μου θύμισε Ιταλία/Γερμανία/Αγγλία κτλ».

Η Σόφια με διέψευσε. Και είμαι πολύ χαρούμενη γι’ αυτό.

Φτάνοντας στο αεροδρόμιο μας περίμεναν 2 ευχάριστες εκπλήξεις. Λέω «μας» γιατί το συγκεκριμένο ταξίδι το έκανα με τη μητέρα και τον αδερφό μου μετά από πολλά χρόνια που είχαμε να ταξιδέψουμε παρέα οι 3 μας.

Βγαίνοντας λοιπόν από το αεροδρόμιο, μια κοπέλα άρχισε να με κοιτάει επίμονα. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα με ρωτάει αν είμαι η Μαρία Κόφου. Μένω κόκκαλο γιατί δεν τη γνωρίζω. «Σε ακολουθώ στο instagram αλλά επειδή μέχρι προχθές ήσουν στη Μάλτα δεν ήμουν σίγουρη αν είσαι εσύ! Σε διαβάζω», μου λέει! Την ευχαρίστησα όλο χαρά, της ευχήθηκα καλή χρονιά και γύρισα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά να κοιτάξω τους δικούς μου οι οποίοι καμάρωναν δίπλα μου σαν να είχα πάρει μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Όσο για τη δεύτερη όμορφη έκπληξη που μας επιφύλασσε η Σόφια, ήταν το αφράτο χιόνι που άρχισε να πέφτει πάνω μας ασπρίζοντάς μας σκουφιά, μπουφάν και βαλίτσες!

Μετά από περίπου 30 με 35 λεπτά στο τρένο φτάσαμε στο κέντρο της πόλης, στη στάση Serdika. Δεν ξέρω αν έφταιγε το χιονισμένο τοπίο αλλά από τα πρώτα λεπτά που βρέθηκα εκεί ένιωσα πως αυτή η πόλη έμοιαζε να έχει αρκετό ενδιαφέρον. Η 3λεπτη διαδρομή μέχρι το ξενοδοχείο έγινε 10λεπτη γιατί το χιόνι δυσκόλευε το περπάτημα με τις βαλίτσες.

Αφού αφήσαμε τις βαλίτσες μας στο δωμάτιο και απολαύσαμε για λίγα λεπτά τη χιονισμένη Σόφια από τον 5^ο όροφο, κατευθυνθήκαμε προς τον βασικό πεζόδρομο της πόλης, την bul. Vitosha. Η αρχή του δρόμου αυτού οδηγεί στην πλατεία της εκκλησίας Sveta Nedelya ενώ αν αποφασίσεις να περπατήσεις όλο τον πεζόδρομο θα φτάσεις στο πάρκο του Εθνικού Μεγάρου Πολιτισμού. Εμείς είχαμε την τύχη να απολαύσουμε το πάρκο αυτό χιονισμένο και παρόλο το κρύο (-4 βαθμοί) περάσαμε αρκετή ώρα εκεί παίζοντας με το χιόνι σαν μικρά παιδιά.

Επιστρέφοντας στον πεζόδρομο, οι επιλογές είναι πολλές. Ωραίες καφετέριες και συμπαθητικά εστιατόρια για όλα τα γούστα, μαγαζάκια με αναμνηστικά και μικροί φούρνοι που σου παίρνουν τη μύτη είναι μόνα λίγα από όσα θα βρεις εκεί.

Στο συγκεκριμένο δρόμο στο νούμερο 27, μέσα σε μια πράσινη είσοδο, βρίσκεται ένα κουκλίστικο εστιατόριο με το όνομα Shtastliveca, το οποίο ήταν πρόταση φίλης – γέννημα θρέμμα της περιοχής-, οπότε την εμπιστεύτηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Αφού φάγαμε του σκασμού και παρόλο το κρύο, κατευθυνθήκαμε προς το σύμβολο της Σόφιας, τον καθεδρικό ναό Alexander Nevsky, τον δεύτερο μεγαλύτερο ορθόδοξο ναό των Βαλκανίων.

Ο ναός είναι πραγματικά εντυπωσιακός και ο χρυσός του τρούλος, μισοσκεπασμένος από το χιόνι, τον έκανε ακόμα πιο όμορφο στα μάτια μας. Έχοντας φτάσει μέχρι εκεί, δεν υπήρχε περίπτωση να μη μπούμε και μέσα. Εκείνη την ώρα τα άτομα ήταν ελάχιστα, τα φώτα αναμμένα και ο χώρος τόσο εντυπωσιακά μεγάλος και άδειος (δεν έχει καθίσματα για τους πιστούς) που ακόμα και να μην ήσουν θρήσκος, μια κατάνυξη ομολογώ πως την ένιωθες.

Λίγο πιο πέρα μια ακόμα εκκλησία μας τράβηξε την προσοχή. Έχοντας πλέον εντρυφήσει στη ρωσική κουλτούρα και θρησκεία λόγω των ταξιδιών μου εκεί, το μάτι μου έπεσε που λες κατευθείαν στο Ρωσικό ναό του Αγίου Νικολάου με την απίστευτη οροφή που θύμιζε ζαχαρωτό. Εκεί δίπλα, στο δρόμο ανακαλύψαμε και ένα whiskey bar, το Bar Caldo στο οποίο ήπιαμε το ποτό μας απολαμβάνοντας τη μουσική και χαζεύοντας την απίστευτα μεγάλη ποικιλία ουίσκι ενώ για να ζεσταθούμε πριν βγούμε και πάλι έξω (στους -7) δοκιμάσαμε και την παραδοσιακή rakia!

Η επόμενη ημέρα, μας βρήκε να απολαμβάνουμε τον καφέ μας σε ένα από τα καφέ του πεζόδρομου Vitosha όπου εκεί ο αδερφός μου είχε τη χαρά να βρει freddo espresso και ας του έφεραν τελικά freddo cappuccino. Μια φορά πάντως, ήταν κρύος καφές.

Και η δεύτερη ημέρα μας είχε αρκετό περπάτημα. Πέρα από τις επιβλητικές μικρές και μεγάλες εκκλησίες του κέντρου, η Σόφια έχει και πολλά άλλα μέρη να δεις άλλωστε.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με κατεύθυνση τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης γιατί είχα φαγωθεί να δω ένα συγκεκριμένο μοντέλο ατμομηχανής το οποίο βρίσκεται μέσα στο σταθμό (standard gauge Maffei 0-6-0T). Αν σε ενδιαφέρει και σενα, κατέβα στο μετρό Central Railway Station, εναλλακτικά περπάτησε όλη την Knyaginya Maria Luiza και θα δεις το σταθμό μπροστά σου (μισή ώρα περπάτημα). Στη διαδρομή θα βρεις και τη Lion’s Bridge, αξίζει να κάνεις στάση για φωτογραφίες!

https://www.instagram.com/p/BOpKeEJhgN5/

Επιστρέφοντας πάλι προς το κέντρο, πέσαμε πάνω στο απίστευτο κτίριο των Δημόσιων Ιαματικών Λουτρών της Σόφιας (Sofiiska bania) το οποίο πλέον λειτουργεί ως μουσείο. Η Σόφια αλλά και γενικότερα ολόκληρη η χώρα είναι γνωστή για τις υδάτινες και ιαματικές πηγές της οπότε σε πολλά σημεία της πόλης θα βρεις μικρές πηγές από τις οποίες τρέχει ζεστό νερό. Μην εκπλαγείς αν δεις τους ντόπιους να σταματούν και να πίνουν μια γουλιά. Κάντο και συ. Είναι καλό για την υγεία 🙂

Η ώρα του μεσημεριανού μας έβγαλε προς την περιοχή του Πανεπιστημίου της Σόφια (Sredets). Εκεί βρίσκονται καλά κρυμμένα τα καλύτερα και νοστιμότερα ταβερνάκια, bar και εστιατόρια και ομολογώ πως η συγκεκριμένη περιοχή έγινε η αγαπημένη μου.

Είναι περίπου σαν τη δική μας γειτονιά στου Ψυρρή αλλά όχι τόσο τουριστική. Η αλήθεια είναι πως ακούσαμε και είδαμε ελάχιστους τουρίστες και νομίζω πως αυτός ήταν ένας ακόμη παράγοντας που με έκανε να την αγαπήσω αυτή τη γειτονιά. Εκεί βρίσκονται και μερικά από τα πιο ωραία graffiti της πόλης αλλά και τα πιο ψαγμένα μαγαζάκια καλλιτεχνών. Ψάξε για την εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi και τον δρόμο Tsar Shisman, εκεί κρύβονται όλα!

 

Τι να δεις:

Εντάξει, πέρα από τον καθεδρικό ναό Alexander Nevsky, την ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, και τη βασιλική της Αγίας Σοφίας, αξίζει να επισκεφθείς τη Συναγωγή της Σόφιας. Είναι υπέροχη. Δίπλα της βρίσκεται και η κεντρική αγορά της πόλης, ένας μεγάλος κλειστός χώρος γεμάτος μαγαζάκια για να κάνεις τα ψώνια σου και να πιεις τον καφέ σου μαζί με τους ντόπιους. Αν πάλι είσαι λάτρης της ιστορίας, μπες στο μετρό Serdika  και ανακάλυψε τα τείχη της αρχαίας πόλης Σαρδικής, αν πάλι αγαπάς τη street art, πήγαινε στην οδό Ivan Vazoz 11-13 για να δεις το απίστευτο graffiti που στολίζει ένα σπίτι-κατάστημα του συγκεκριμένου δρόμου.

Τι να δοκιμάσεις:

Shopska salad, tarator, σούπερ σούπες και νοστιμότατους κεφτέδες στο Bistro Luybimoto (General Parensov 25) ενώ αν είσαι της μπύρας και της μακαρονάδας, στον ίδιο δρόμο υπάρχει και η pizzeria-pub Pizza Parma. Πολύ καλό κοτόπουλο φουλ στο σκόρδο και πιτούλες με δεντρολίβανο στο κουκλίστικο Shtastliveca (Vitosha 27). Τοπικές μπύρες στο 100 beers (Yuri Venelin 1) και για παραδοσιακή rakia (ναι, κάτι σαν τη δική μας ρακή αλλά με πιο φρουτώδη γεύση) αλλά και πολύ καλό ουίσκι θα πας στο Bar Caldo Whiskey & Friends (Rakovska 125). Αν είσαι και για επιδόρπιο μετά από όλα αυτά, να πας στη Nedelya (Aleksandar Stamboliyski 90).

Μη χάσεις:

Τη θέα από το βουνό Vitosha. Αφιέρωσε μια ολόκληρη ημέρα για μονοήμερη εκδρομή. Υπέροχη θέα όμως έχει και το ύψωμα Kopitoto. Αν πάλι ήρθες στη Σόφια για ψώνια, τότε να πας οπωσδήποτε στο εμπορικό κέντρο Serdika center.

Πώς να φτάσεις στη Σόφια:

Με αυτοκίνητο από Αθήνα (περίπου 800 χιλιόμετρα), ενώ από Θεσσαλονίκη σε μόλις 3,5 ώρες είσαι εκεί.

Εναλλακτικά μπορείς να πετάξεις με Aegean Airlines ή Ryanair και σε μόλις μία ώρα να βρίσκεσαι ήδη Σόφια. Αν πετάς με Ryanair, σου τονίζω πως ακόμα και αν έχεις κάνει check in online, ΠΡΕΠΕΙ να είσαι το λιγότερο 2 ώρες νωρίτερα στο αεροδρόμιο, στον Terminal 1. Η αναμονή και οι ουρές αφήνουν πολύ κόσμο εκτός αεροπλάνου!

Πώς να φτάσεις στο κέντρο της Σόφιας:

Με ταξί το οποίο θα σου στοιχίσει από 6 μέχρι 15 ευρώ ανάλογα την ώρα που θα το πάρεις, ενώ από τον Terminal 1 του αεροδρομίου, φεύγει λεωφορειάκι που σε 5 λεπτά σε αφήνει στον Terminal 2 στην αφετηρία του μετρό. Μισή ώρα αργότερα θα είσαι στο κέντρο, στο σταθμό Serdika!

Καλά να περάσειςςς! Και περιμένω εντυπώσεις!

 

Comments

comments