Προχθές το βραδάκι βρέθηκα κάπου στο κέντρο για καφέ, ο οποίος  στην πορεία εξελίχθηκε σε ποτό καθώς η επιστροφή της πρώτης μου συγκατοίκου και αγαπημένης φίλης -για λίγες μέρες- στην Ελλάδα, επέβαλε το λιγότερο τετράωρη συζήτηση για όλα όσα μεσολάβησαν από την τελευταία μας συνάντηση πριν μήνες. Περιττό να σου πω όμως πως όπως πάντα την κουβέντα μας μονοπώλησε το παρελθόν, θυμηθήκαμε για ακόμα μια φορά τη συγκατοίκησή μας στην Ισπανία και γελώντας, βαλθήκαμε να μετράμε διαμερίσματα και συγκατοίκους που αλλάξαμε κατά την παραμονή μας στο εξωτερικό.

Άκου λοιπόν να δεις, εγώ που λες, έχω συγκατοικήσει 3 φορές στη ζωή μου και τις τρεις με ανθρώπους που μιλούσαν διαφορετική γλώσσα από τη δική μου. Καθόλου περίεργο βέβαια, αν σκεφτείς πως για 4 ολόκληρα χρόνια είχα αφήσει την Ελλάδα και  βρισκόμουν μεταξύ Ισπανίας και Ιταλίας.

Η πρώτη μου συγκατοίκηση ήταν στα 22 μου όταν φεύγοντας για 8 ολόκληρους μήνες για Erasmus στην Ισπανία μοιράστηκα το ίδιο σπίτι με έναν Γερμανό, μια Ελληνίδα και μια Βέλγα. Η αρχή ήταν περίεργη γιατί μέσα σε ένα σπίτι έπρεπε να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια στέγη τρεις διαφορετικές κουλτούρες και τρεις διαφορετικοί τρόποι ζωής που ο καθένας κουβαλούσε μαζί του από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης!

H θέα από το πρώτο μου διαμέρισμα -Castellon,Spain

Στην αρχή προσπαθείς να συνεννοηθείς ώστε να ορίσετε πρόγραμμα για δουλειές, ψώνια κτλ. Είναι αυτή η φάση που προσπαθείς να πεις αυτό που σκέφτεσαι σε μια άλλη γλώσσα και βρίσκεσαι μπουρδουκλωμένος μεταξύ αγγλικών, ισπανικών και γερμανικών. Στη συνέχεια μαθαίνεις τις συνήθειες του άλλου και τις προσαρμόζεις στη δική σου καθημερινότητα. Βέλγικες σοκολάτες πάνε και έρχονται κάθε εβδομάδα, μπύρες ανοίγονται από το πρωί και εσύ προσπαθείς να τους μάθεις να τρώνε Mediterranean food.

Βραδιές που ο Γερμανός γυρίζει λιώμα από το ποτό και συ το μόνο που θες είναι να κλειστείς στο δωμάτιό σου και να μην ασχοληθείς μαζί του. Αλλά δεν μπορείς, γιατί η καθημερινότητα σας δένει και μιας και η οικογένειά σου βρίσκεται μακριά εσύ δένεσαι με τους συγκατοίκους σου. Παρηγορείς σε σπαστά ισπανικά τη Βέλγα συγκάτοικο μετά από την πρώτη της ερωτική απογοήτευση και εκείνοι με τη σειρά τους σε στουμπώνουν με χριστουγεννιάτικα καλούδια πριν φύγεις για Ελλάδα και μέσω skype κόβετε όλοι μαζί την βασιλόπιτα.

Και μετά έρχεται η Ιταλία. Η συγκατοίκηση με Ιταλούς είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Το φαγητό γι’ αυτούς είναι ιεροτελεστία, ο μπιντές επίσης. (Που να στα λέω). Η συγκάτοικος μου στο Μιλάνο, μια μυγιάγγιχτη Ιταλίδα του νότου ήταν από αυτές που εύχεσαι να μην ξαναβρεθούν στο δρόμο σου. Τσιγκούνα, υπερβολικά κολλημένη με την καθαριότητα, ήθελε να τηρούμε τις ώρες κοινής ησυχίας όλο το 24ωρο και τη μόνη στιγμή της ημέρας που σε άφηνε να την πλησιάσεις και να κουβεντιάσεις μαζί της ήταν όταν βρισκόταν πάνω από την κατσαρόλα.

H θέα από το δεύτερο διαμέρισμά μου -Milan, Italy

Σίγουρα δεν ήταν η καλύτερη συγκατοίκηση της ζωής μου αλλά τουλάχιστον μαζί της εξάσκησα τα ιταλικά μου, έμαθα να τρώω ιταλικές σπεσιαλιτέ του νότου και να καταλαβαίνω τι λένε οι στίχοι των τραγουδιών ταραντέλλα.

Και μετά ήρθε εκείνος. Συγκατοίκηση με το boyfriend. Μοιραζόμασταν το ίδιο σπίτι αλλά όχι την ίδια γλώσσα. Στην αρχή όλα είναι υπέροχα, το βρίσκεις τόσο ωραίο να σου μιλάει κάποιος κάθε μέρα ιταλικά, ναι ας πούμε ότι δεν είναι μόνο ωραίο είναι και σέξι. Προσπαθείτε να συνεννοηθείτε για το ποιος θα μαγειρέψει, ποιος θα πλύνει, ποιος θα πετάξει τα σκουπίδια. Όλα αυτά δηλαδή που κάνει κάθε νορμάλ ζευγάρι όταν συγκατοικεί… με τη διαφορά ότι μιλώντας μια ξένη γλώσσα αυτοσχεδιάζεις περισσότερο.

H θέα από το τρίτο διαμέρισμά μου – Gavardo, Italy

Θες να του εξηγήσεις πώς πρέπει να διπλώσει με ένα συγκεκριμένο τρόπο το σεντόνι; Άντε να του το πεις στα ιταλικά. Ξεκινάς, βάζεις μια δόση αγγλικών μέσα και όταν δεις ότι δε βγαίνει άκρη απλά το κάνεις εσύ. Για να μη σου πω για τους τσακωμούς. Να θες να βρίσεις γιατί σου έχει πάρει το τηλεκοντρόλ από το χέρι για να δει τη Juventus στο Rai1 και να μη σε καλύπτουν οι ιταλικές βρισιές… Ε ναι, κάπως έτσι μαθαίνουν οι ξένοι το ελληνικό ταπεραμέντο και τις κακιές ελληνικές λεξούλες.

Και μετά είναι και οι διαφορές στην κουλτούρα, στον τρόπο που έχεις μεγαλώσει εσύ με την Ελληνίδα μαμά και εκείνος με τη mamma Italiana. Δεν είναι εύκολο. Ειδικά όταν είστε ζευγάρι και κάποια στιγμή η καθημερινότητα έρχεται να βάλει τον τεράστιο ποπό της στη μέση του καναπέ εκτοπίζοντας τον ένα στη μια άκρη και τον άλλο στην άλλη.

Και όμως παρά τις τόσες διαφορές, θα το έκανα ξανά σήμερα κιόλας. Γι ΄αυτό τώρα που βρίσκομαι στην  Ελλάδα σκέφτομαι σοβαρά να ψάξω για σπίτι με συγκατοίκους και όχι να μείνω μόνη μου όπως συνηθίζεται εδώ. Είτε είναι το άλλο σου μισό είτε απλά κάποιοι άγνωστοι που μοιράζεστε ένα σπίτι θεωρώ πως από τη συγκατοίκηση έχεις μόνο να κερδίσεις πράγματα και όχι να χάσεις.

Γίνεσαι πιο κοινωνικός, μαθαίνεις να μοιράζεσαι πράγματα, να νοιάζεσαι για κάποιον που σε άλλη φάση της ζωής σου ίσως να μην τον ήξερες καν, μαθαίνεις να συνυπάρχεις, μαθαίνεις να σέβεσαι το χώρο του άλλου και να τρέχεις δίπλα του όταν το έχει ανάγκη και φυσικά όταν θες να μείνεις μόνος σου το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κλείσεις την πόρτα του δωματίου σου και να χαθείς στον κόσμο σου μέχρι να σου χτυπήσει την πόρτα εκείνος και να σου φέρει μια ζεστή σοκολάτα ή ένα ποτήρι κρασί λέγοντάς σου “Maria I forgot to pay the bills. Sorryyy! But I made you dinner!”.

Ναι, η συγκατοίκηση είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου, και ας χρειάστηκε να πετάξω τα σκουπίδια ακόμα και όταν δεν ήταν η σειρά μου ή να πληρώσω τους λογαριασμούς γιατί οι υπόλοιποι συγκάτοικοι τους είχαν ξεχάσει για  2 ολόκληρους μήνες δίπλα από το τραπεζάκι της τηλεόρασης!

Comments

comments