Αν με διαβάζεις καιρό θα έχεις καταλάβει πόσο πολύ αγαπώ την Ιταλία και πως δε χάνω ευκαιρία να την επισκέπτομαι όταν βρίσκω λίγο ελεύθερο χρόνο. Σου έχω μιλήσει επίσης για την αγαπημένη μου Κωνσταντινούπολη και για τη Βαρκελώνη και φυσικά για
Την Ιταλία τη γνωρίζουν όλοι, είτε γιατί την έχουν επισκεφτεί είτε γιατί έχουν δει τόσες ταινίες και τόσες φωτογραφίες που είναι αδύνατο να βρεις κάποιον να μην ξέρει σε ποια χώρα βρίσκεται η Ρώμη, η Γένοβα, η Σικελία ή η
Να τα να τα, ξεκίνησαν να εμφανίζονται δειλά δειλά τα πρώτα κοντομάνικα μπλουζάκια, οι μπαρετούλες με το καλτσάκι στο χρώμα του δέρματος (pleasedon’t), τα ανοιχτόχρωμα μανό στα νύχια και φυσικά οι βαλίτσες. Ναι ναι, οι βαλίτσες τις Παρασκευές. Τι, δεν το
Εικοσιεφτά χρόνια και μόλις τώρα συνειδητοποίησα πως είναι η πρώτη φορά που έρχομαι Μάρτη στην Καλαμάτα. Από τότε που μετακόμισα στην Ιταλία, πήρα χαμπάρι πως έχω κατέβει κάτω απ'τ'αυλάκι πολύ περισσότερες φορές απ'ότι στο παρελθόν, όταν δηλαδή έμενα μόνιμα Ελλάδα.
Ναι, το ξέρω! 'Άργησα να γράψω για το ταξίδι στη Ρώμη, αλλά έχω καλή δικαιολογία. Αν διαβάζεις καιρό το μπλογκ μου, ξέρεις καλά πως γράφω για ταξίδια που έχω κάνει στο παρελθόν και για σκέψεις που έρχονται και φεύγουν όσο
Η πρώτη μου επαφή με τις αναλογικές φωτογραφικές μηχανές ήταν όταν πήγαινα στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Τότε που με έπαιρνε ο πατέρας μου από το χέρι και πηγαίναμε στο Πάρκο Τρίτση, τότε δηλαδή που δε λεγόταν καν πάρκο περιβαλλοντικής
Κάθισε στην άκρη του κρεβατιού και κοίταξε γύρω της. Το σπίτι που τα τελευταία 3 χρόνια τη φιλοξενούσε, τώρα ήταν άδειο και φάνταζε ξένο. Ναι, τα σεντόνια με τα λουλούδια αγορασμένα από το ΙΚΕΑ ήταν ακόμα εκεί και παρόλο που
Και να'μαι πάλι εδώ μετά από σχεδόν ένα χρόνο. Στο αγαπημένο (;) μπλε τρένο της Trenitalia να διασχίζω την Τοσκάνη με προορισμό τη Λάτσιο. Αυτή τη φορά βέβαια, μετά από 3 ολόκληρα χρόνια, διασχίζω τους 2 ιταλικούς νομούς της κεντρικής Ιταλίας
Μπήκα βιαστικά στο σταθμό του μετρό και κατέβηκα τρέχοντας τα σκαλιά. Άκουσα το τρένο να φτάνει και έτρεξα γρήγορα να μπω στο βαγόνι πριν κλείσουν οι πόρτες. Κοίταξα το ρολόι μου, πάλι σχόλασα αργά και το μόνο που ήθελα ήταν
Ήρθε η μέρα να πω "Addio" στο 2013. Τη χρονιά που συνέβησαν οι μεγαλύτερες αλλαγές στη ζωή μου. Καλές ή κακές δεν το γνωρίζω ακόμα αλλά σίγουρα περίεργες και μεγάλες αλλαγές! Αποφάσεις πάρθηκαν, βαλίτσες φτιάχτηκαν, φίλοι αποχαιρετίστηκαν, υποσχέσεις δόθηκαν, άλλες τηρήθηκαν