Το πρώτο post του 2015 αποφάσισα πως θα πρέπει να είναι αφιερωμένο σε πρόσωπα και όχι σε κάποιο μέρος, έτσι όπως ήταν άλλωστε και το κείμενο για το τέλος του 2014. Γιατί μπορεί να ταξίδια να είναι μέρος της ζωής
Είναι αυτή η ημέρα που περιοδικά, εφημερίδες και portals μιλάνε για τις "αποφάσεις της νέας χρονιάς". Για το τι θα κάνουμε το νέο χρόνο, τι δε θα κάνουμε και τι θα συνεχίσουμε να κάνουμε
10 πόλεις σε 1 χρόνο! Αυτός ήταν ο αρχικός τίτλος του συγκεκριμένου ποστ αλλά γράφοντας πρόσεξα πως οι πραγματικοί πρωταγωνιστές της συγκεκριμένης χρονιάς ήταν τα πρόσωπα και όχι τα μέρη που επισκέφτηκα. Οπότε, προτίμησα να κρατήσω έναν πιο γενικό τίτλο, πιο
Σταμάτησα να μετράω τα κεράκια την ημέρα που κατάλαβα πως η ηλικία μας δεν καθορίζεται από το πόσα χρόνια πριν γεννηθήκαμε αλλά από το πόσο έντονα ζήσαμε τον ένα παραπάνω χρόνο που "ανεβαίνει στην πλάτη μας". Σταμάτησα να μετράω τα κεράκια
Το να φτιάξεις τη δική σου λίστα με τους ταξιδιωτικούς προορισμούς των ονείρων σου μπορεί να σου φαίνεται αρχικά ανούσιο. Στην τελική σε τι χρειάζεται μια τέτοια λίστα; Για να μην ξεχάσεις σε ποιες χώρες θες να πας; Πού είμαστε;
Τελευταία, σε μια βραδινή συζήτηση με φίλους, τέθηκε η εξής ερώτηση " Γιατί νιώθουμε την ανάγκη να ταξιδεύουμε;". Ομολογώ πως η απάντησή μου "γιατί βρίσκουμε πλέον πολύ φθηνά εισιτήρια", δεν εκτιμήθηκε από κανέναν. Οπότε, εκείνη τη βραδιά τα έβαλα κάτω
Φυσικά και δεν είμαστε όλοι γεννημένοι για τον συγκεκριμένο τρόπο ζωής αλλά από την άλλη ποιος το καθορίζει και αυτό; Αν δεν το δοκιμάσουμε πώς μπορούμε να ξέρουμε για τι είμαστε ή δεν είμαστε γεννημένοι;
Όπως πάντα, όταν ένα μέρος ή ένα γεγονός με έχει συγκλονίσει, αργώ να γράψω γι'αυτό. Αν με διαβάζεις καιρό θα το ξέρεις άλλωστε. Αυτό συμβαίνει γιατί τις περισσότερες φορές όταν ξεκινάω να γράφω σημαίνει πως το γεγονός έχει ολοκληρωθεί, είναι
Ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ, είχα γλαρώσει και κλασικά είχα στα χέρια μου το κινητό. Ένα λεπτό πριν με πάρει ο ύπνος και χαζεύοντας το newsfeed του FB, το μάτι μου έπεσε πάνω στη συγκεκριμένη φωτογραφία. Ε, δε χρειάστηκε πολύ για να
Εχθές το βράδυ όπως χάζευα στον υπολογιστή έπεσε μπροστά μου ένα κείμενο. Ή καλύτερα ένα γράμμα. Ναι, ένα γράμμα το οποίο έγραψε μια traveler, η Natasha Amar, και απευθύνεται στον αγαπημένο της. Το διάβασα 3 φορές και αφού μάζεψα δάκρυα,