Απρίλιος 2008. Σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή, αποφασίζω να πάω με τέσσερις συμφοιτητές μου στη Θεσσαλονίκη για να δούμε την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» με πρωταγωνίστρια την καθηγήτριά μας, Πέμυ Ζούνη. Κλείνουμε εισιτήρια με το τρένο των 12.30 το μεσημέρι για
Θυμάστε την τελευταία φορά που θυμώσατε τόσο πολύ που από τα αυτιά σας έβγαιναν καπνοί, από τα ρουθούνια σας φωτιές και από το στόμα σας άφθονες - και χωρίς ντροπή- βρισιές; Το θυμάστε; Λοιπόν, πολλαπλασιάστε αυτό το συναίσθημα επί 10
Ιούνιος 2009 Η διαδρομή Πειραιάς-Κηφισιά με το τρένο αρωγός στο να συναντηθούν δύο αργοκίνητες φίλες, από το ένα άκρο στο άλλο, για τη μεγάλη έξοδο του σαββατόβραδου.. Τα κοκτέηλ, το ελαφρύ αεράκι στο roof, η ιεροτελεστία της ανταλλαγής καθέκαστων και η γενικότερη
Παιδί που μένει Αθήνα εγώ, με καταγωγή απο Κομοτήνη, έτυχε να αγαπήσω στην πατρίδα. Ήταν 2006,στο δεύτερο έτος της σχολής
Το Σεπτέμβριο του 2004 άρχισαν όλα. Τότε πέρασα στη Νομική-εγώ και άλλα τετρακόσια άτομα-και πήρα το πρώτο μου τρένο που σαφέστατα ήταν σημάδι ανεξαρτητοποίησης-συνήθως στην ενηλικίωσή του ο κόσμος παίρνει αμάξι, αλλά εγώ πήρα το τρένο. Από τότε, λοιπόν, συνήθισα να
Δε θα στο κρύψω, δυσκολεύτηκα αρκετά μέχρι να θυμηθώ μια άξια λόγου trainstory
Το τρένο είναι κάτι σαν tabula rasa. Δεν έχει ταυτότητα, μνήμη και ιστορία από μόνο του. Μέσα σ’ αυτό οι επιβάτες παραμένουν προσωρινά, ανώνυμοι μεταξύ ανωνύμων με ένα συγκεκριμένο σκοπό, να ολοκληρώσουν το ταξίδι τους όσο πιο ακούραστα και ανώδυνα
Είναι πλέον φανερό πώς μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένο γιατί είναι ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους για να κρυφακούω και να κρυφοκοιτάω τους γύρω μου. Είναι επίσης εμφανές ότι μου αρέσει να σχολιάζω τα άτομα που περνούν από
Ιδέα, Προορισμός, Χρόνος, Απόφαση, Εισιτήρια, Προετοιμασία, Συζήτηση, Σταθμός και………Τρένο! Ένα trainstory ξεκινάει κάπως έτσι, αφού περάσει από τα παραπάνω στάδια. Κάποιοι θα πουν ότι το πιο σημαντικό στάδιο είναι αυτό της ΙΔΕΑΣ! Τι ήταν αυτό που προκάλεσε το ταξίδι σου
"Τα εισιτήριά σας παρακαλώ!" Ποιος δεν έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αυτή τη χαρακτηριστική φράση να βγαίνει από το στόμα ενός ελεγκτή εισιτηρίων!; Προσωπικά,όσες φορές ακούω αυτή τη φράση ακόμα και να έχω εισιτήριο, με λούζει κρύος ιδρώτας.