• No products in the cart.
Top
  >    >  January

Ύστερα από μια ταλαιπωρία 3 ημερών, πάνω κάτω Αθήνα-Καβάλα για τις εξετάσεις στη Φαρμακευτική Αθηνών, έφτασε επιτέλους η μέρα που θα έμπαινα στο τρένο με σκοπό να αφήσω πίσω μου όλο το άγχος των εξετάσεων και να κάνω να δω

30 Γενάρη 1944, Στην αποβάθρα 21 του Κεντρικού σταθμού του Μιλάνου, στον ίδιο ακριβώς σταθμό που εγώ αποφάσισα να ξεκινήσω να διηγούμαι online τις τρενοιστορίες μου, πριν 69 χρόνια ένα τεράστιο πλήθος Ιταλών Εβραίων όλων των ηλικιών, στοιβαζόταν στα βαγόνια - παρά

Γενικότερα η αναπόληση που με έχει πιάσει το τελευταίο διάστημα πολύ με ανησυχεί! Που το πάω που το φέρνω πετάω κάτι φράσεις του τύπου: “Θυμάσαι τις κασσέτες, τα floppy disk, την Candy Candy, τα δρακουλίνια;!” Προχθές λοιπόν θυμήθηκα και το πρώτο

Σεπτέμβριος 1990. Παραμονές απόφασης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 που ήταν υποψήφια και η Αθήνα και μάλιστα ως το μεγάλο φαβορί. Στο Καλλιμάρμαρο  έχει στηθεί ολόκληρη παραγωγή για τους ενδεχόμενους πανηγυρισμούς κι εγώ μαζί με το συνονόματο πρώτο ξάδελφό

Να τι έγραφα δυο χρόνια πριν για το μπλογκ  FashionArtLovers Δεν ξέρω τι περιμένεις να διαβάσεις παρακάτω βλέποντας αυτόν τον τίτλο αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που νομίζεις… Με λένε Μαρία Κ. και είμαι ένα παιδί της ξενιτιάς και εγώ… Όμως

Κυριακή, μπαίνεις στο μετρό για να κατέβεις στο κέντρο για το απογευματινό καφεδάκι με φίλους. Κάθεσαι στο κάθισμα σου και βάζεις τα ακουστικά στα αυτιά περιμένοντας να φτάσεις όσο το δυνατό πιο γρήγορα στον προορισμό σου. Μέχρι εδώ όλα καλά! Ανοίγουν οι πόρτες

Απρίλιος 2008. Σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή, αποφασίζω να πάω με τέσσερις συμφοιτητές μου στη Θεσσαλονίκη για να δούμε την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» με πρωταγωνίστρια την καθηγήτριά μας, Πέμυ Ζούνη. Κλείνουμε εισιτήρια με το τρένο των 12.30 το μεσημέρι για