Την περασμένη Παρασκευή ξαναγύρισα μετά από αρκετές εβδομάδες στον “πολυαγαπημένο” μου σταθμό του Desenzano. Στο σταθμό που έπαιρνα κάθε πρωί το τρένο για Milano.

Αυτή τη φορά όμως, δεν πήγα σαν επιβάτης αλλά σαν… αποχαιρετιστής!

Ο Αποχαιρετιστής δεν ανήκει σε καμία από τις κατηγορίες του Τρενοεπιβάτη. Είναι το κακόμοιρο ανθρωπάκι που συνοδεύει τον επιβάτη/ταξιδευτή στους σταθμούς των τρένων, λεωφορείων κ.τλ. για να τον δει… να  του φεύγει μέσα απ’τα χέρια του…

Με δυο λόγια o Αποχαιρετιστής είναι αυτός που μένει πάντα πίσω, αυτός που αφού συνοδέψει τον επιβάτη στο σταθμό, παίρνει το δρόμο της επιστροφής με την καρδιά του σμπαράλια και μόνη του συντροφιά τον ενοχλητικό κόμπο στο λαιμό.

Δε μου είχε συμβεί ποτέ να πρέπει να συνοδέψω κάποιον στο σταθμό του τρένου και να μην είμαι εγώ αυτός ο κάποιος που θα μπει στο τρένο και θα φύγει χωρίς να κοιτάξει πίσω. Πράγματι, όσες φορές έφυγα για κάπου, είτε ήταν ο σταθμός Λαρίσης, το Ελ. Βενιζέλος είτε το Desenzano, ήμουν πάντοτε εγώ ο επιβάτης, εγώ που άφηνα πίσω μου τον Αποχαιρετιστή, βλέπε οικογένοια, φίλους, boyfriend…

Μέχρι που έφτασε και η δική μου η ώρα! Πάρκαρα το αυτοκίνητο αφήνοντάς το με τα αλάρμ να αναβοσβήνουν, κατέβασα τις – όχι δικιές μου – βαλίτσες, τον αγκάλιασα, τον φίλησα, τον ρώτησα αν έχει έτοιμο το εισιτήριο του και αντί να μου πει εκείνος καλό ταξίδι, αυτή τη φορά έπρεπε να το πω εγώ!

Έφυγε βιαστικά και με άφησε εκεί στη μέση του σταθμού, μόνη μου με τα δάκρυά μου και την ενοχλητική φωνούλα του Αποχαιρετιστή να μου φωνάζει και να μου σπάει τα τύμπανα “Τώρα είσαι και συ ένας από εμάς, τώρα ξέρεις πως νιώθουν τα άτομα που άφηνες πάντα πίσω σου! Τώρα φάε σκατά και συ!”

Να’μαι λοιπόν στην απέναντι όχθη, να νιώθω για πρώτη φορά το απαίσιο συναίσθημα του να μένεις πίσω…

Για μένα ο σταθμός των τρένων συμβόλιζε πάντα την ελευθερία, την κίνηση, το ταξίδι, την αγωνία του καινούριου, τη δύναμη του να τ’αφήνεις όλα πίσω και να αλλάζεις ζωή… Μέχρι αυτή την καταραμένη Παρασκευή που συνειδητοποίησα για πρώτη φορά ότι αυτός που μένει πίσω, αυτός που ξεμένει στο σταθμό αποχαιρετώντας, είναι αυτός που έχει την πραγματική δύναμη, την πραγματική δύναμη να αποχαιρετά το αγαπημένο του πρόσωπο και να πρέπει να κοιτάξει μπροστά και να συνεχίσει τη ζωή του…

Comments

comments