• No products in the cart.
Top
  >  Train Stories   >  Τρενα   >  «Και τώρα τι κάνουμε χωρίς τσιγάρο;»

Απρίλιος 2008.

Σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή, αποφασίζω να πάω με τέσσερις συμφοιτητές μου στη Θεσσαλονίκη για να δούμε την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» με πρωταγωνίστρια την καθηγήτριά μας, Πέμυ Ζούνη. Κλείνουμε εισιτήρια με το τρένο των 12.30 το μεσημέρι για να είμαστε Θεσσαλονίκη το απόγευμα, να κάνουμε ένα μπάνιο και να πάμε στην παράσταση. Συναντιόμαστε στη σχολή, παίρνουμε το μετρό (αρχικά κάνουμε λάθος και πήγαμε στην αντίθετη μεριά από το Σταθμό Λαρίσης) και με  χίλια ζόρια φτάνουμε στο τρένο.

Ξεκινάμε για Θεσσαλονίκη. Όλα ωραία και καλά… Μέχρι τη Λαμία, βέβαια, που τότε άρχισε να περνάει η επιρροή της νικοτίνης και να ζητά απελπισμένα να κάνω ένα τσιγάρο! Τότε, δεν ξέρω για ποιο λόγο, το τρένο μας πήγε Θεσσαλονίκη καρφί, δεν έκανε ούτε στάση 5 λεπτών για να αλλάξει μηχανή. 6 ώρες ταξίδι το βγάζεις χωρίς τσιγάρο; Δε το βγάζεις!

Κάποια στιγμή, βλέπω κάποιους επιβάτες να καπνίζουν στα ενδιάμεσα μέρη των βαγονιών… Λέω «Εδώ είμαστε». Πηγαίνω κι εγώ, λοιπόν, με το τσιγαράκι μου στο χέρι, το ανάβω και καπνίζω…. Απόλαυση! Κάποια στιγμή, χωρίς να το πάρω είδηση, μένω να καπνίζω μόνος και τότε σκάει μύτη ένας ελεγκτής και με γραπώνει! «Θα σε κατεβάσω από το τρένο. Θα πληρώσεις πρόστιμο» κι άλλα τέτοια!

Γυρίζω με απόλυτη ψυχραιμία, τον κοιτάζω και του λέω «Μα κι άλλοι καπνίζουν. Πως κάνετε έτσι;». Φυσικά, με υποχρεώνει να το σβήσω στην τουαλέτα (ούτε το μισό δεν είχα κάνει!).  Μπαίνω στην τουαλέτα λοιπόν, το σβήνω και κλείνω την πόρτα γιατί έπρεπε να κάνω και την ανάγκη μου…. Ο ελεγκτής ανοίγει την πόρτα, γιατί νόμιζε ότι καπνίζω και με βλέπει…. Ας μην πω πως! Με την ίδια απάθεια και ψυχραιμία του λέω «Μήπως θα μου το τινάξετε κιόλας;» και του κλείνω την πόρτα στα μούτρα!

Από τότε ξέρω καλά – και μεταξύ μας αυτό – όταν θέλουμε να καπνίσουμε, εκτός από τη στάση που κάνει στο Δομοκό, πάμε τουαλέτα, κλειδώνουμε, ανοίγουμε το παράθυρο και απολαμβάνουμε!

ΥΓ: Βέβαια, τις περισσότερες φορές οι τουαλέτες είναι άθλιες και πρέπει να κρατιέσαι από τον τοίχο, γιατί με τόσο ταρακούνημα δεν ξέρω κατά πόσο θα παραμείνεις όρθιος! 

Ο Κώστας Ρόδης σπούδασε

στη δραματική σχολή

“Βασίλης Διαμαντόπουλος –  Ίασμος”

και ως ανήσυχο πνεύμα γράφει, σκηνοθετεί και ερμηνεύει.

Ρίξτε μια ματιά στο τελευταίο του εγχείρημα:

Audiobook Mea Culpa

 

Comments

comments

Travel Blogger & solo traveler | Digital PR & Community Manager

post a comment