Και φτάσαμε και στον πολυπόθητο Δεκαπενταύγουστο όπου για δυο πράγματα λέει είναι γνωστός, για την Κοίμηση της Θεοτόκου και για τα πανηγύρια που διοργανώνει κάθε χωριό που σέβεται τον εαυτό του.

Στα 10 μου χρόνια: Το τι άχτι την είχα τη μάνα μου που αποφάσισε να με βγάλει Μαρία και να με γιορτάζει με τις… παντρεμένες ενώ εγώ ήμουν ελεύθερη, δε λέγεται! Άσε και το άλλο! Μου φαινόταν πάντα τόσο ειρωνικό που οι γνωστοί μου μου εύχονταν “χρόνια πολλά” ανήμερα του… θανάτου της Παναγιάς! Δεν τους καταλάβαινα με τίποτα τους μεγάλους, αλλά τουλάχιστον θα τρώγαμε σουβλάκια στο πανηγύρι.

Στα 15 μου χρόνια: Η γιορτή μου ανήμερα της Παναγίας ήταν η καλύτερη μέρα του χρόνου. Λεφτά από τους παππούδες, κερασμένες πορτοκαλάδες χωρίς ανθρακικό στην πλατεία, το πιο όμορφο αγόρι στο χωριό να μου εύχεται “χρόνια πολλά” και το σόι μας στο πανηγύρι του χωριού να σέρνει το χορό.

Στα 18 μου χρόνια: “Ναι, φυσικά και ΔΕΝ γιορτάζω με τις πα… ε τις ανύπαντρες (χαχάνισμα). Ναι, το ξέρω πως εγώ και η μισή Ελλάδα λεγόμαστε Μαρίες αλλά εγώ είμαι ξεχωριστή. Ναι, θα πάω στο πανηγύρι αλλά ντρέπομαι να κάτσω δίπλα στο σόι, θα με δει και ο Νίκος και θα με περάσει για μωρό ρε συ.”

Στα 20 με 25 μου: “Έλα ρε μάνα, ναι ευχαριστώ για τις ευχές! Το ξέρω πως θα ήθελες να ήμουν στο χωριό για να έρθω και στο πανηγύρι αλλά δε γινόταν να μην πάω με τον Τάκη/τα παιδιά στη Σαντορίνη/Πάρο. Ναι, του χρόνου θα έρθω.”

Στα 26-27 μου χρόνια: Επιστροφή στο χωριό (δε μας παίρνει φέτος για διακοπές σε νησιά). Τηλέφωνο σε ξαδέρφια για συμπαράσταση και πρώτο τραπέζι πίστα. “Όχι, δεν χορεύω, δεν τα ξέρω αυτά τα τραγούδια εγώ”. Το ξημέρωμα, ιδρωμένη απ’το χορό και μεθυσμένη από τις μπύρες παραμιλάς “Για τα πανηγύρια είσαι ρε Μαράκι, για τα πανηγύρια!”

Νέα προσθήκη: >> Στα 28-29 μου χρόνια: Φέτος έχει χωριό με… περιορισμούς. Δύο ημέρες στα πεταχτά, χωρίς πανηγύρι αλλά για να κάνω παρέα στη γιαγιά και να γιορτάσουμε τη γιορτή μας οι 2 μας. Το ξέρω πως ο παππούς θα ήθελε να πάω στο πανηγύρι να πιω μπύρα και κρασάκι, να τσιμπήσω κάποιο κομμάτι από την καλοψημένη “γουρνοπούλα” και να ρίξω και ένα καλαματιανό για το καλό αλλά αυτός ο Δεκαπενταύγουστος είναι διαφορετικός και περίεργος χωρίς την παρουσία του. Και το ίδιο περίεργος θα είναι και όλος ο πρώτος χρόνος, όλα τα ΣΚ που θα κατεβαίνω στο χωριό και εκείνος θα λείπει.

Χρόνια πολλά σε όλους! Και καλά… πανηγύρια!

*Στην Κόρινθο λέει, που ήταν πλούσια πόλη, γίνονταν δύο πανηγύρια για εμπόρους απ’ όλο τον κόσμο τα οποία είχαν διάρκεια ενάμιση μήνα. Όταν την κατέκτησαν οι Φράγκοι, αυτά συνεχίστηκαν. Όσοι συμμετείχαν σ’ αυτά σαν να μην τρέχει τίποτα, έλεγαν όταν τους ρωτούσαν που πάνε : « είμαστε για τα πανηγύρια » . Έκφραση που σήμερα επικρατεί για όσους δεν έχουν επίγνωση της σοβαρότητας μιας κατάστασης.

(πηγή: Newsbeast.gr)

Comments

comments