Ταξίδι με τρένο… για να σκεφτώ! Ξέρεις τι μου έρχεται στο μυαλό;

Διάσπαρτες εικόνες και μνήμες από τα καλοκαιρινά μου ταξίδια με τον Καρβουνιάρη!*

Πόσες φορές δεν ταξίδεψα με τη μάνα και τις αδερφές μου από Αθήνα για Θεσσαλονίκη;! Θυμάμαι τη βρώμικη αίθουσα αναμονής του σταθμού Λαρίσης και τη μητέρα μου να βγάζει εισιτήριο με την ψυχή στο στόμα και γεμάτη άγχος μην τυχόν και μας χάσει ! Τρια μικρά πιτσιρίκια στο σταθμό των τρένων, δεν είναι εύκολο να τα κουμαντάρεις!

Μπαίναμε τη νύχτα γύρω στις 23.00 στα βαγόνια του βρώμικου, αργού, παλιού αλλά αγαπημένου Καρβουνιάρη για να φτάσουμε στη Θεσσαλονίκη στις 5 το ξημέρωμα. Πολλές φορές θυμάμαι ότι γκρίνιαζα, γιατί ήμασταν αναγκασμένες να καθίσουμε πάνω στις βαλίτσες μας στη μέση του διαδρόμου, λόγω της λαοθάλασσας που επικρατούσε στα βαγόνια. Άλλες φορές τη βγάζαμε καθισμένες στα σκαμπώ του κυλικείου γεμάτες  από τον καπνό των τσιγάρων των συνεπιβατών μας ή κολλημένες στο τζάμι της πόρτας του βαγονιού με την μυρωδιά της σπανακόπιτας στα ρουθούνια μας -βλέπεις δεν ήταν ακόμα της μόδας τα αεροπλάνα και έτσι τα τρένα ήταν γεμάτα μαμάδες που πήγαιναν στα “ξενιτεμένα” τους παιδιά φαγητό!-

Ξέρεις τι άλλο θυμάμαι; Τη γέφυρα του Γοργοποτάμου! Είχα πάει στον μηχανοδηγό και του είχα ζητήσει να σταθώ δίπλα του στο πρώτο βαγόνι για να δω πως είναι να οδηγείς ένα τρένο. Καμάρωνα μέρες ολόκληρες σα γύφτικο σκερπάνι για αυτό μου το κατόρθωμα!

Ουφ, δεν έχω άλλες εικόνες στο μυαλό μου, ίσως γιατί το τρένο και οι ατελείωτες ώρες ταξιδιού ήταν για μένα το καλύτερο μέρος για να χώνομαι στα βιβλία μου και να περνάω γρήγορα και ευχάριστα την ώρα μου… Αυτά!

ΑΑΑ! Να σου πω τι άλλο να γράψεις; Γράψε ότι από τότε που αντικατέστησαν τον παλιό Καρβουνιάρη εγώ δεν ξαναταξίδεψα με τρένο!

*Για όσους δεν γωρίζουν, ο Καρβουνιάρης είναι το μυθικό τσαφ τσουφ τρένο

της γραμμής Αθήνα/Θεσσαλονίκη

Όπως μου τα διηγήθηκε

η Γεωργία Βέλλιου

Comments

comments