Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της! Άλλη μια χρονιά γεμάτη ταξίδια, βαλίτσες, νέους προορισμούς, παλιούς και καινούριους φίλους και έντονα συναισθήματα.
Σαν σήμερα, πριν δύο χρόνια ξεκινούσα να προετοιμάζω το ταξίδι μου με τον Υπερσιβηρικό, ένα τρένο μύθο. Ένα τρένο που διασχίζει το 1/3 του κόσμου, 3 χώρες και την πιο βαθιά λίμνη του κόσμου, τη λίμνη Βαϊκάλη. Ένα τρένο που ήταν για πολλά
Ήμουν που λες τις προάλλες στο Μιλάνο και είχα σταματήσει σε μια στάση για να πάρω το τραμ. Το τραμ του Μιλάνου είναι must see, όχι τα νέα τραμ αυτά που μοιάζουν με τα δικά μας αλλά το παλιό ξύλινο με
30 Γενάρη 1944, Στην αποβάθρα 21 του Κεντρικού σταθμού του Μιλάνου, στον ίδιο ακριβώς σταθμό που εγώ αποφάσισα να ξεκινήσω να διηγούμαι online τις τρενοιστορίες μου, πριν 69 χρόνια ένα τεράστιο πλήθος Ιταλών Εβραίων όλων των ηλικιών, στοιβαζόταν στα βαγόνια - παρά
Να'μαι λοιπόν 2 χρόνια μετά ακόμα στη Βόρεια Ιταλία ή αλλιώς στην Polentaland Προσπαθώ να βάλω σε μια τάξη και να αριθμήσω όλα αυτά που κατάφερα να κάνω και όλα όσα βρίσκονται ακόμα στην to do list μου
Να τι έγραφα δυο χρόνια πριν για το μπλογκ FashionArtLovers Δεν ξέρω τι περιμένεις να διαβάσεις παρακάτω βλέποντας αυτόν τον τίτλο αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που νομίζεις… Με λένε Μαρία Κ. και είμαι ένα παιδί της ξενιτιάς και εγώ… Όμως
Κυριακή, μπαίνεις στο μετρό για να κατέβεις στο κέντρο για το απογευματινό καφεδάκι με φίλους. Κάθεσαι στο κάθισμα σου και βάζεις τα ακουστικά στα αυτιά περιμένοντας να φτάσεις όσο το δυνατό πιο γρήγορα στον προορισμό σου. Μέχρι εδώ όλα καλά! Ανοίγουν οι πόρτες
Την περασμένη Παρασκευή ξαναγύρισα μετά από αρκετές εβδομάδες στον "πολυαγαπημένο" μου σταθμό του Desenzano. Στο σταθμό που έπαιρνα κάθε πρωί το τρένο για Milano. Αυτή τη φορά όμως, δεν πήγα σαν επιβάτης αλλά σαν
Είναι πλέον φανερό πώς μου αρέσει να ταξιδεύω με τρένο γιατί είναι ένας από τους πιο ευχάριστους τρόπους για να κρυφακούω και να κρυφοκοιτάω τους γύρω μου. Είναι επίσης εμφανές ότι μου αρέσει να σχολιάζω τα άτομα που περνούν από
"Τα εισιτήριά σας παρακαλώ!" Ποιος δεν έχει ακούσει τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του αυτή τη χαρακτηριστική φράση να βγαίνει από το στόμα ενός ελεγκτή εισιτηρίων!; Προσωπικά,όσες φορές ακούω αυτή τη φράση ακόμα και να έχω εισιτήριο, με λούζει κρύος ιδρώτας.