"Καούρ Εκοκιάτε" Καλώς εκοπιάσατε, έγραφε η επιγραφή κάτω από το όνομα του ξενοδοχείου που θα με φιλοξενούσε στην Αρκαδία. Αν διάβασες το πρόσφατο κείμενό μου για το όμορφο Λεωνίδιο, θα ξέρεις πως αυτή η φράση είναι από την τσακώνικη διάλεκτο η
Αν τον οδηγό τον έβρει κανένα εγκεφαλικό δηλαδή και ταυτόχρονα μείνει από καρδιά και ο δεύτερος μηχανοδηγός και δεν πατήσει κανείς το συγκεκριμένο πεντάλ τότε το τρένο ακινητοποιείται αυτόματα λέει! Μα πόσο μπροστά είμαστε πια;! Anyway, η άνοδος προς τον Βορρά συνεχίστηκε
Να'μαι λοιπόν ξανά στα πάτρια εδάφη να κοιτάζω πίσω από το ραγισμένο παράθυρο του τρένου γνωστές, παλιές, καθημερινές διαδρομές. Παίρνω το τρένο από το Μοναστηράκι προς την Κηφισιά. Μπαίνω στο βαγόνι και στέκομαι όρθια, σχεδόν κολλώντας τη μούρη μου στο τζάμι.
Αθήνα, η πόλη που δεν κοιμάται ποτέ! Η πόλη του άγχους, των ευκαιριών, της διασκέδασης, της ρουτίνας και πολλών άλλων πραγμάτων
Ύστερα από μια ταλαιπωρία 3 ημερών, πάνω κάτω Αθήνα-Καβάλα για τις εξετάσεις στη Φαρμακευτική Αθηνών, έφτασε επιτέλους η μέρα που θα έμπαινα στο τρένο με σκοπό να αφήσω πίσω μου όλο το άγχος των εξετάσεων και να κάνω να δω
Γενικότερα η αναπόληση που με έχει πιάσει το τελευταίο διάστημα πολύ με ανησυχεί! Που το πάω που το φέρνω πετάω κάτι φράσεις του τύπου: “Θυμάσαι τις κασσέτες, τα floppy disk, την Candy Candy, τα δρακουλίνια;!” Προχθές λοιπόν θυμήθηκα και το πρώτο
Σεπτέμβριος 1990. Παραμονές απόφασης για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 που ήταν υποψήφια και η Αθήνα και μάλιστα ως το μεγάλο φαβορί. Στο Καλλιμάρμαρο έχει στηθεί ολόκληρη παραγωγή για τους ενδεχόμενους πανηγυρισμούς κι εγώ μαζί με το συνονόματο πρώτο ξάδελφό
Απρίλιος 2008. Σπουδαστής ακόμα στη δραματική σχολή, αποφασίζω να πάω με τέσσερις συμφοιτητές μου στη Θεσσαλονίκη για να δούμε την παράσταση «Λεωφορείον ο Πόθος» με πρωταγωνίστρια την καθηγήτριά μας, Πέμυ Ζούνη. Κλείνουμε εισιτήρια με το τρένο των 12.30 το μεσημέρι για
Θυμάστε την τελευταία φορά που θυμώσατε τόσο πολύ που από τα αυτιά σας έβγαιναν καπνοί, από τα ρουθούνια σας φωτιές και από το στόμα σας άφθονες - και χωρίς ντροπή- βρισιές; Το θυμάστε; Λοιπόν, πολλαπλασιάστε αυτό το συναίσθημα επί 10
Ιούνιος 2009 Η διαδρομή Πειραιάς-Κηφισιά με το τρένο αρωγός στο να συναντηθούν δύο αργοκίνητες φίλες, από το ένα άκρο στο άλλο, για τη μεγάλη έξοδο του σαββατόβραδου.. Τα κοκτέηλ, το ελαφρύ αεράκι στο roof, η ιεροτελεστία της ανταλλαγής καθέκαστων και η γενικότερη