Να τι έγραφα δυο χρόνια πριν για το μπλογκ  FashionArtLovers

Δεν ξέρω τι περιμένεις να διαβάσεις παρακάτω βλέποντας αυτόν τον τίτλο αλλά σίγουρα δεν είναι αυτό που νομίζεις… Με λένε Μαρία Κ. και είμαι ένα παιδί της ξενιτιάς και εγώ… Όμως δε θα σου δώσω την ικανοποίηση να με εντάξεις σε αυτό το μεγάλο ποσοστό ‘’των νέων ελληνόπουλων που φεύγουν από την Ελλάδα για να βρουν ένα καλύτερο μέλλον μακριά από τη χώρα τους’’. Εγώ έφυγα από την Ελλάδα από έρωτα και από  μια υποψία τυχοδιωκτισμού.

Ναι ναι, ξέρω τι σκέφτεσαι..Ιταλία ίσον Ρώμη, Μιλάνο, Βενετία ,πίτσα, μακαρονάδες και bella vita! Και εγώ κάπως έτσι τα είχα όλα στο μυαλό μου μέχρι να καταλάβω ότι εκεί που μένει ο καλός μου είναι ένα μεγάλο χωριό της Βόρειας Ιταλίας, πως χωρίς αυτοκίνητο δεν μπορείς να κουνήσεις πόδι, πως Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση για τους Ιταλούς δεν συνάδουν, πώς για να βγάλεις ιταλική ταυτότητα θα σε συνέφερε να είσαι παντρεμένος, φοιτητής ή μετανάστης εκτός Ευρώπης… Και πως η κακοκαιρία δεν είναι έκπληξη αλλά συνήθεια.

Ξέρεις όμως και κάτι άλλο; Όταν εσύ θα είσαι πηγμένος στους δρόμους της Αθήνας εγώ θα κάνω ποδήλατο δίπλα από το ποτάμι , θα περνάω το δρόμο με κλειστά τα μάτια γιατί ο πεζός εδώ  ΕΧΕΙ προτεραιότητα, θα κοιτάω τη φύση γύρω μου θα χαμογελάω και θα πηγαίνω να πιω το aperitivo μου στις 5 το απόγευμα δίπλα στη λίμνη Garda. ‘Όταν θα έχω ξεχάσει να πάρω ψωμί ή θα με έχει πιάσει μανία για ψώνια θα μπορώ να ψωνίσω ακόμα και αν είναι Κυριακή-γιατί εδώ τα μαγαζιά είναι πάντα ανοιχτά- και όταν γουστάρω μονοήμερη σε Βενετία, Μιλάνο η Τορίνο δε θα χρειάζομαι να κλείσω αεροπορικά γιατί σε 2 ώρες οδικώς θα είμαι εκεί..Και αν προτιμήσω να πάω με τρένο θα κοιτάξω πιο μήνα οι γυναίκες ταξιδεύουν δωρεάν…(σεξιστικό αλλά είναι γεγονός η γυναίκα λατρεύεται σαν θεά σε αυτή τη χώρα).

Δεν ξέρω αν στο μέλλον ο δρόμος μου θα με βγάλει κάπου αλλού σε κάποια άλλη γωνιά του κόσμου αλλά προς το παρών είμαι καλά εδώ, έχω έναν άνθρωπο που με νοιάζεται και μια καινούρια χώρα που με αφήνει να ονειρεύομαι ακόμα… Ένα μεταπτυχιακό του χρόνου για παράδειγμα, και ποιος ξέρει ίσως μια μελλοντική καριέρα σε μια μπερλουσκονική εφημερίδα…χαχα.

Δεν ξέρω λοιπόν αν the future is…Italy αλλά εύχομαι το δικό μου future να είναι εκεί…

Comments

comments